The Burning Plain (2008)

Regie: Guillermo Arriaga | 111 minuten | drama | Acteurs: Charlize Theron, Kim Basinger, Jennifer Lawrence, José María Yazpik, Joaquim de Almeida, Tessa Ia, Diego J. Torres, J.D. Pardo, Danny Pino, Brett Cullen, Gray Eubank, Toni Marie Lopez, Sean McGrath, Cesar Miramontes, Marty Papazian, TJ Plunkett, Chris Ranney, Aide Rodriguez, Fernanda Romero, Kacie Thomas, Robin Tunney, Malcolm Ullery, Stacy Marie Warden, Taylor Warden

De eerste scène van ‘The Burning Plain’ laat weinig aan de verbeelding over: een jonge vrouw staat naakt voor een slaapkamerraam in een trieste industriestad (Portland, Oregon), terwijl het forensenverkeer beneden voorbij raast. Gelukkig is deze Sylvia niet, zo vertelt ons het verdere verloop van haar dag: tijdens een werkpauze verminkt de restaurantmanager zichzelf met een steen, om ’s avonds met de eerste de beste mannelijke klant in bed te belanden.

Subtiel of niet: bezighouden doen de scheppingen van Guillermo Arriaga je sowieso. De scenarist van ‘Amores Perros’, ’21 Grams’ en ‘Babel’ bedient zich in zijn regiedebuut opnieuw van het mozaïekprocédé uit bovengenoemde films: verschillende verhaallijnen worden chronologisch verhusseld en op één of meerdere manieren met elkaar verbonden. In het geval van ‘The Burning Plain’ betreft het mensen die door het overspel van hun ouders nog een spreekwoordelijk appeltje met elkaar te schillen hebben. De minnaars zijn immers door een brand om het leven gekomen; een dochter van de vrouw en een zoon van de man zoeken elkaar op om hun eigen verhaal en dat van hun respectievelijke ouder te reconstrueren.

Tot twee keer toe zelfs: als tiener en als volwassene – en dat is er één teveel. Want hoewel de premisse van ‘The Burning Plain’ dezelfde potentie heeft als die van eerdere Arriaga-scenario’s, blijven de karakters hangen in schetsmatigheid en eindigt de film met een open maar vlak happy end: aan het slot van zo’n film moeten de hoofdpersonen normaliter gelouterd worden, maar wat we zien is slechts een triest kijkende Sylvia – het enige personage dat focus verdiend had.

‘The Burning Plain’ mist die focus en daardoor krijgt Kim Basinger (de moeder) met haar vlakke comebackrol teveel speeltijd; het overspelverhaal ontbeert overtuiging en de beweegredenen worden ons onthouden. Voor het overige heeft ‘The Burning Plain’ veel gemeen met bovengenoemde, door Aléjandro González Iñárritu geregisseerde films: de thematiek van schuld en noodlot, ontmoeting van culturen, een geloofwaardige setting, goede jonge acteurs (Lawrence), stijlvolle plaatjes en bezwerende elektrische-gitaarmuziek. Eén van de belangrijkste genietingen van het leggen van een mozaïek is echter de ongewisheid van het eindresultaat, en de uitkomst van ‘The Burning Plain’ is halverwege al praktisch onthuld. Conclusie: arthouse bij aanvang; soap met terugwerkende kracht.

Jan-Kees Verschuure

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 14 mei 2009