The Dead Pool (1988)
Regie: Buddy Van Horn | 91 minuten | actie, drama, thriller, misdaad | Acteurs: Clint Eastwood, Patricia Clarkson, Liam Neeson, Evan C. Kim, David Hunt, Michael Currie, Michael Goodwin, Darwin Gillet, Anthony Charnota, Christopher P. Beale, John Allen Vick, Jeff Richmond, Patrick Van Horn, Sigrid Wurschmidt, Jim Carrey, Deborah A. Bryan, Nicholas Love, Maureen McVerry, John X. Heart, Victoria Bastel, Kathleen Turco-Lyon, Michael Fagir, Ronnie Claire Edwards, Wallace Choy, Melodie Soe, Kristopher Logan
De laatste Dirty Harry is misschien niet de beste uit de serie, maar is wel degelijk vermakelijk, met een vertrouwde Clint Eastwood als de no-nonsense agent Harry Calahan die zoals gebruikelijk weer kort van stof is en de schurken zonder pardon omver knalt. Goed beschouwd zou de film niet moeten werken. Het verhaal is van het type dertien-in-een-dozijn, de sfeer is als die van een doorsnee jaren tachtig tv-film, spanning is er nauwelijks en de actiescènes zijn doorgaans niet heel bijzonder of opwindend. En toch zal de kijker zich niet vervelen bij het kijken van de vijfde film rond de avonturen van Dirty Harry. Want Clint blijft gewoon Clint, oftewel cool. Of hij nu de Man Zonder Naam speelt of Dirty Harry, Eastwood weet altijd de aandacht naar zich toe te trekken met zijn charisma. Tel daarbij nog enkele leuke scènes en bekende acteurs in hun jonge jaren op, en je hebt een film die ondanks de minpunten gewoon lekker wegkijkt.
‘The Dead Pool’ heeft een wat minder serieuze toon dan de rest uit de Dirty Harry-serie, en dit is misschien maar gelukkig ook, want het verhaal is te cartoony, met te simpel geschetste personages, om er veel drama of spanning uit te kunnen halen. Natuurlijk komt Harry met ongenuanceerde one-liners op de proppen als “You forgot your fortune cookie. It says… you’re shit out of luck.” en “Opinions are like assholes. Everybody has one.”, maar er zitten ook komische situaties en andere personages in de film die het geheel interessant houden. Zoals een piepjonge Jim Carrey die een drugsgebruikende rockster speelt die een hilarische Axl Rose-imitatie doet voor een horrorfilm. Een horrorfilm die wordt geregisseerd door een met leren jasje uitgedoste Liam Neeson met een fout staartje. Neesons acteerwerk is niet bijzonder memorabel, maar het is al leuk om hem in een dergelijke rol en in zo’n vroeg stadium van zijn carrière te zien opereren. Carreys rol is wel weer erg grappig, maar slechts van korte duur.
De partner waar Harry mee opgezadeld wordt, lijkt aan het typische buddyfilm-signalement te voldoen, door zijn andere etniciteit – hij is Chinees, maar gelukkig volgt de film niet de gebaande paden in de zin dat er eerst heel veel fricties zijn tussen de collega’s en ze vervolgens de beste maatjes worden. De Chinese collega van Callahan voldoet wel aan het cliché dat iedere Chinees (in films) goed is in kungfu, maar dit aspect wordt eigenlijk slechts één maal in de film ingezet. Verder komen de partners vrij natuurlijk over hun omgang met elkaar, al worden de personages of hun relatie weinig ontwikkeld.
Een amusante over-de-top scène, is die waarin Harry ineens met een ongewoon en uit de kluiten gewassen wapen op de proppen komt om zijn tegenstander te verslaan. Een vreemd moment in de film, weliswaar, maar wel grappig. En een scène die naast grappig ook nog origineel, spectaculair en spannend is, vindt plaats wanneer Harry en zijn collega, over een lang parcours met verschillende soorten wegen en vele heuvels, worden achtervolgd door een radiografisch autootje dat beladen is met een bom. Wederom enigszins merkwaardig, misschien, maar wel meeslepend gefilmd. Het zijn de scènes en aspecten als deze die ‘The Dead Pool’ boven water houden en een eigen gezicht geven, en ervoor zorgen dat de serie niet geheel roemloos wordt afgesloten.
Bart Rietvink
Waardering: 3
Bioscooprelease: 26 januari 1989