The Delivery (1999)

Regie: Roel Reiné | 105 minuten | actie, komedie, thriller | Acteurs: Fedja van Huêt, Freddy Douglas, Aurélie Meriel, Esmée de la Bretonière, Jonathan Harvey, Christopher Simon, Rik Launspach, Hidde Maas, Steve Hudson, Dimme Treurniet, Carolyn Lilipaly, Ingrid de Vos, Yoshi Ota, Jeroen Beijer, Thibba Toussein    

Een cast die het meest belabberde Engels spreekt dat je je maar kunt voorstellen, een agent met een cirkelzaag aan zijn arm, een op macht kickende psychopaat met een kettingzaag en een scenario dat van de ene toevalligheid overspringt op de andere. Het lijkt onvoorstelbaar, maar het is allemaal terug te vinden in dezelfde speelfilm. Regisseur Roel Reiné dacht met scenarist David Hilton en een internationale cast een spannende roadmovie te kunnen draaien, maar niets is minder waar. De wil om de Nederlandse identiteit van de cast en van film te onderdrukken, is waar ‘The Delivery’ de mist in gaat. Want zeg nou zelf; wat is er irritanter dan een acteur als Fedja van Huêt horen zeggen: Noo, wie hef toe goo on.. wie mast lief hur hier.. der ar moor importunt tings toe doe! 

‘The Delivery’ vertelt het verhaal van Alfred (Fedja van Huêt) en Guy (Freddy Douglas) die, nadat ze alles zijn kwijtgeraakt bij een auto-ongeluk, genoodzaakt zijn op een snelle manier geld bij elkaar te krijgen. Alfreds vrouw Anna (Esmée de la Bretonière) komt met het idee om voor drugsbaron Spike (Rik Launspach) XTC-pillen te vervoeren naar Spanje. Het lijkt een eitje, totdat blijkt dat het afleveren uitgevoerd moet worden via een strikt schema. Vanuit vijf telefooncellen op de route naar Spanje moeten Alfred en Guy Spike op de hoogte houden van hun voortgang. De wending komt in ‘The Delivery’ letterlijk uit de lucht vallen, in de vorm van een Volkswagen Kever die van een brug valt en precies voor de neus van Alfred en Guy terechtkomt. De jongens nemen de beeldschone Loulou (Aurélie Meriel) uit de auto mee, zonder te weten dat deze Franse vrouw op de vlucht is voor een terroristische beweging. Naast het uitvoeren van hun eigen opdracht zullen zij de hete adem van een zware crimineel in hun nek voelen, en achternagezeten worden door een wraakgevoelens koesterende politieagent (Hidde Maas). Een aaneenschakeling van clichés en toevalligheden volgt.

De acteursprestaties zijn in ‘The Delivery’ niet bewonderenswaardig. Buiten het feit dat in de hele film alleen Guy lekker Engels spreekt (zijn stem doet denken aan hilarische Britse producties als ‘Snatch’ en ‘Lock, Stock and Two Smoking Barrels’), slagen Fedja van Huêt en Freddy Douglas er niet in de komisch bedoelde onervarenheid uit te drukken. Aurélie Meriel huppelt als een soort Lara Croft door de film heen en de liefdesverklaringen van Esmée de la Bretonière aan Alfred zijn even ongeloofwaardig als het inspreken van moed aan de twee vrienden. Hidde Maas en Rik Launspach maken gelukkig nog iets goed, maar de rollen als een op wraak zinnende hoofdinspecteur en een gestoorde drugsbaron zijn hen ook op het lijf geschreven.

Is er dan niets goeds te vinden in de film? Toch wel. De cameravoering en de montage zijn opmerkelijk. Snel gemonteerde beelden en een steeds bewegende camera veroorzaken een chaotische sfeer, die goed bij het thema van de film past. Ook worden gedachten verbeeld door het tonen van echte gebeurtenissen. In een eerste shot zien we bijvoorbeeld een auto uit de bocht vliegen, na een aantal andere scènes zien we weer diezelfde auto een telefooncel omver rijden, om te eindigen in een shot waarin het geheel te zien is na de aanrijding. Zo krijgen we een indruk van de gedachteconstructie van in dit geval de hoofdinspecteur, die nagaat wat er is gebeurd. Origineel en mooi uitgevoerd, maar op den duur wordt het onoverzichtelijk, en leidt de snelle montage af van een aantal leuke visuele grappen die het scenario biedt. Zonde.

‘The Delivery’ is een klassiek voorbeeld van een Nederlands regisseur die het koste wat kost wil maken in de VS. Al is er voor elke film een publiek, een dergelijke productie is, gezien een beperkt budget en in dit geval de casting, niet realistisch. Een gepast advies aan Reiné is dan ook misschien: kiep it riel!

Julien van Alphen

Waardering: 2

Bioscooprelease: 16 september 1999