The Diamonds of Metro Valley (2010)
Regie: Aaron Arendt | 76 minuten | actie, thriller, komedie, fantasie, misdaad | Acteurs: Jordan Ender, Jonas Caine, Rob Poe, John Cohn, Pete Jarvish, Michael Price, John Knuth, Tifanie McQueen, Dallas Hallam, Jonboy Silsby, Martin Alatorre, Takeshi Miura, Kevin Kuzma, Mason Hall, Corbin Booth, Adriana Boze, Paul Plunkett, JJ Booth Darienne Hetherman, Charity Navalesi, Gretchen Larsen, Sophie Clarke, Toyia Brown, Starr Merten, Alexis Hunt, Allyson Lazar, Josh Beckman, Thad Howard, Chris Loomis, Bill Dambrova, Karl Erickson, Peter Wulff, James Krone, Joe Edelson, Julio Douglass, Ben Rogers, Eddy Sykes, Meredith Wyatt, Peter Clarke, Mary McIlwain, Aaron Arendt
Als je film haar wereldpremière beleeft op het B-Underground en Trash Film Festival in Breda ben je zonder twijfel geslaagd in je opzet. Je ging dan immers toch niet voor het flaneren op de rode loper in Venetië of Cannes. Het creatieve Amerikaanse duo Mary McIlwain en Aaron Arendt hebben zo’n vijf jaar lang alle hun vrije tijd (alle avonden van de week, in het weekend zo’n 18 uur per dag) gestoken in hun eerste langspeelfilm ‘The Diamonds of Metro Valley’. Deze curiositeit is een volledig voor groen scherm opgenomen film en waar andere films (met veel grotere budgetten) dit soms krampachtig proberen te verdoezelen, lijkt ‘DMV’ er juist over op te scheppen. Zo wordt de goedkope uitstraling van de film een van haar sterkste punten.
Het verhaal speelt zich af in het Metro Valley uit de titel: een fictieve stad, waar misdaad en corruptie het straatbeeld bepalen. We volgen een jonge uitvinder, Dr. Thadeous Price, die met een aantal problemen kampt: het eerste is zijn uit de hand lopende drugsverslaving, het tweede is zijn uitvinding: R.O.N.A.L.D. (Remote-Operated, Nocturnally Aggressive, Lizard Device). Deze robot kan met een druk op de knop van een pop op ‘G.I. Joe’ formaat veranderen in een megagroot monster dat een uitstekend wapen zou kunnen zijn voor mensen met verkeerde – of goede – bedoelingen. Gangsterbaas Jonas Caine heeft wel oren naar de uitvinding, maar wanneer Ron (zoals de uit de kluiten gewassen hagedis liefkozend genoemd wordt door zijn wetenschappelijke vader) per ongeluk twee politieagenten vermoordt, ziet Dr. Price geen andere optie dan het exemplaar te vernietigen. Caine eist dat hij op korte termijn een nieuwe robot in elkaar knutselt, zodat zijn beoogde diamantroof door kan gaan.
De makers van ‘The Diamonds of Metro Valley’ hebben een aantal bizarre personages voor de kijker in petto. Wat te denken van de corrupte burgemeester (niet veel meer dan een boosaardig kijkende Muppetachtige aap), de gevaarlijk uitziende Japanse Mr. Sagawas en de twee ijverige Donut-etende politieagenten, die zo uit een film-noir gelopen zouden kunnen zijn. Geen van de personages lijkt op zijn plek in het verhaal, maar toch past alles als cijfers in een Sudoku puzzel in elkaar. De film is een mix van stripverfilming (de sfeer doet soms beetje aan ‘Sin City’ denken), film-noir, actie en misdaad. De lange en spectaculaire autoachtervolgingsscène aan het eind van de film, gemaakt met modelauto’s, geeft niet alleen blijk van de inventiviteit van de makers, maar ook van het enorme doorzettingsvermogen. Erg grappig – en functioneel – is ook de piratenfilm in de film, waar Caine naar kijkt.
Een film als dit hoor je niet te beoordelen op overtuigend acteerwerk of de kwaliteiten van de speciale effecten (waar de film bol van staat), maar puur op originaliteit en vermaak. En dat is ook waar Mary McIlwain en Aaron Arendt mee scoren. Een echte BUT film!
Monica Meijer