The Elephant King (2006)
Regie: Seth Grossman | 82 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Ellen Burstyn, Tate Ellington, Florence Faivre, Jonno Roberts, Josef Sommer, Debra Azar, Georgia Hatzis, Pawalit Mongkolpisit, Michael Pand
Rijke westerse jongeren die zich in Azië superieur wanen aan de locals en volledig opgaan in een wereld van seks, drugs en rock ’n roll… In ‘Return to Paradise’ (1998) kregen we al te zien waar dat toe kan leiden. ‘The Elephant King’ gaat volledig mee in die sfeer.
De Amerikaanse broers Jake (Jonno Roberts) en Oliver Hunt (Tate Ellington) zijn ware tegenpolen. Jake is uitbundig, impulsief en een echte macho; Oliver daarentegen is introvert, weet niet hoe met meisjes om te gaan en heeft te kampen met hevige depressies. Oliver is bezig met een boek te schrijven over een antropoloog die met overheidssubsidie naar Thailand is vertrokken om daar onderzoek te doen naar een lokale bergstam. In plaats van het onderzoek is deze antropoloog echter bezig met hele andere zaken; vrouwen, kickboksen en feesten, véél feesten. Natuurlijk is deze antropoloog zijn eigen broer, Jake, die in zijn eigen land inmiddels voor de rechter is gesleept en waarvoor zijn moeder (Ellen Burnstyn) een tweede hypotheek heeft moeten nemen om zijn schulden te kunnen aflossen.
Als Jake aan Oliver vraagt om vanwege diens zelfmoordpoging van even daarvoor óók naar Thailand te komen om van het goede leven te genieten ziet hun moeder dat als de ultieme kans om Jake weer naar huis te krijgen voor de rechtszaak. Oliver moet hem maar ‘even’ overhalen. Oliver zelf staat niet te springen, maar gaat toch. Onder de vleugels van zijn grote broer leert hij de verleidingen van Chang Mai kennen en wordt hij zelfs verliefd op een van de vriendinnen van Jake; Lek (Florence Faivre). Jake wil niet naar huis, maar Oliver nu ook niet meer! En terwijl hun moeder thuis vol zorgen zit af te wachten wordt Jake’s gedrag steeds krankzinniger en blijkt ook voor Oliver niet alles zo rooskleurig uit te pakken…
‘The Elephant King’ is een mooie, interessante film waarin de complexe relatie tussen de broers, maar zeker ook die met de lokale bevolking centraal staat. De karakters zijn zorgvuldig vormgegeven en suggereren naarmate de film vordert dat er zich in het verleden veel meer heeft afgespeeld dan de kijker te zien krijgt. Oliver is de intelligentste van de twee, maar tegelijkertijd ook naïef en bijna angstig ten opzichte van zijn grote broer. Jake voelt zich tegenover iedereen de meerdere, beledigt de Thai door te denken alles met geld te kunnen regelen, maar is wel streetwise en geniet volop van de geneugten des levens. De verhouding tussen Jake en Oliver is dus duidelijk, maar toch kunnen ze ook niet zonder elkaar. Ze uiten hun liefde voor elkaar alleen op een heel andere manier.
Ook het verschil in normen en waarden tussen beiden wordt uitvergroot. Waar Jake het bijvoorbeeld de normaalste zaak van de wereld vindt om met een minderjarig hoertje het bed in te duiken, vindt Oliver dat onaanvaardbaar. Jake is daarbij natuurlijk de personificatie van veel westerse mannen die denken in Thailand de beest uit te kunnen hangen. Een misstand die helaas nog altijd actueel is. De mooie Florence Faivre (‘Lek’) staat in dit verhaal symbool voor ‘de opstand’ daartegen: met geld is weliswaar veel te koop, maar niet alles. En zo zou het ook moeten zijn.
De rollen worden geloofwaardig gespeeld, de locaties zijn sfeervol en de manier van filmen is er eentje zonder opsmuk. Alsof je een documentaire bekijkt waarin je wordt gegrepen door een verhaal over twee broers. Grappig – maar tegelijkertijd pijnlijk – is Jake’s huisdier: een olifant. Weliswaar illegaal banjert deze rond het zwembad bij zijn appartement om uitwerpselen rond te strooien en troep te maken. Tot grote onvrede van de huisbaas natuurlijk… De makers verschaffen zich met deze toevoeging een mooie gelegenheid om ook de erbarmelijke omstandigheden van vele olifanten in Azië aan de kaak te stellen.
Het grootste punt van kritiek zou kunnen zijn dat de film niet van het begin tot het einde altijd even sterk boeit. Maar dat zorgt er dan wel weer voor dat het geheel zeer realistisch over komt. Het slot is even onverwacht als onduidelijk, maar past wel helemaal bij deze film. ‘The Elephant King’: zeker geen grote productie, maar in al zijn eenvoud een sfeervolle, aangrijpende film met enkele kritische noten aan ons eigen adres.
Brian Ligtvoet