The Extremely Tragic Story of Celal Tan and his Family – Celal Tan ve ailesinin asiri acikli hikayesi (2011)

Regie: Onur Ünlü | 99 minuten | komedie, misdaad, familie, drama, romantiek, thriller | Acteurs: Engin Alpates, Tansu Biçer, Cengiz Bozkurt, Köksal Engür, Yilmaz Gruda, Engin Hepileri, Tugra Kaftancioglu, Ezgi Mola, Alpay Sayhan

Een familie staat in een donkere woonkamer. De pater familias, Celal Tan, is namelijk jarig, en ze hebben een verrassingsdiner voorbereid. Er lijkt echter iets mis te zijn als Celal binnen komt, en de vrouw van de jarige, Özge, gaat vragen wat er is. Hij confronteert haar met haar vermeende affaire, en vermoordt haar, voor de ogen van zijn familie, die nog verstopt staat. Geschokt door de gebeurtenis, en bang voor de gevolgen besluiten ze niets te laten merken, en vertrekken zonder gezien te worden. Ze steunen Celal Tan, ze spelen mee met zijn spelletje en verklaren tegenover de politie dat ze van niets weten.

De blinde broer van Özge, die op het moment van de misdaad niet aanwezig was, merkt echter dat er iets niet klopt. Hij wil weten wie zijn zus werkelijk heeft vermoord, en gaat dan ook naar op zoek naar antwoorden. Ook de zoon van Celal Tan gaat op zoek naar een waarheid, namelijk of Özge werkelijk een affaire had. Als dat niet zo was, moet haar eer namelijk hersteld worden. Er ontstaan echter misverstanden, en in een poging de eer van de familie te beschermen, komen familieleden terecht in absurde situaties.

Eerwraak is nog een actueel onderwerp in Turkije, en ‘The Extremely Tragic Story of Celal Tan and his Family’ (‘Celal Tan ve ailesinin asiri acikli hikayesi’) is een ludieke satire op de praktijken ervan. De redenen worden in deze film gebagatelliseerd, en mensen worden om minder dan niets gedood. Juist doordat in ‘The Extremely Tragic Story of Celal Tan and his Family’ wordt gedaan alsof eerwraak de normaalste zaak van de wereld is, maakt de Turkse regisseur Onur Ünlü het absurdistisch. De tegenstelling van het tragische onderwerp  met de vrolijke vertelstijl en de heldere kleuren wekt een ironisch gevoel op en zijn tegelijk erg mooi om naar te kijken.

Ook de shots zijn vrij ludiek, er is zelfs een stuk van een scène op zijn kop gefilmd. Door dit soort visuele grapjes en gesimplificeerde gedachtegangen over wraak en dood voelt het geheel wat kunstmatig aan, maar zeker niet geforceerd. Het kunstmatige voegt juist toe aan de boodschap tegen de perikelen van eerwraak. Daardoor is ‘The Extremely Tragic Story of Celal Tan and his Family’ een bijzondere film, die een belangrijk onderwerp aansnijdt en nog zeer vermakelijk is ook. En zien we voor het gemak maar door de vingers dat de titel zelfs in het Engels nog onbegrijpelijk lang is.

Mirte Brethouwer