The Fallen (2004)

Regie: Ari Taub | 112 minuten | actie, drama, oorlog, geschiedenis | Acteurs: Daniel Asher, Brian Bancale, C.J. Barkus, Maurizio Benazzo, Ida Bernardini, Gianluca Bianco, Matthew Black, Paul Bomba, Kenny Bowton, Justin Brett, Bob Brown, Hans-Dieter Brückner, Achim Buchner, Ed Byrnes, Michael Castignetti, Rick Cavallaro

Het moet gezegd worden dat ‘The Fallen’ niet de geschiedenisboekjes in zal gaan als beste oorlogsfilm ooit gemaakt. Ook verdient de rolprent het niet om in één adem genoemd te worden met genre-klassiekers als ‘Das Boot’ en ‘Saving Private Ryan’, want daarvoor mist de film de kwaliteit en kracht die eerder genoemde producties wel hadden. Toch wil deze kritiek allerminst zeggen dat ‘The Fallen’ een draak van een film is. Integendeel.

Toegegeven er mankeert zeker het een en ander aan de film, maar je kunt niet ontkennen dat regisseur Ari Taub lef toont. ‘The Fallen’ belicht de Tweede Wereldoorlog vanuit drie verschillende perspectieven. Zo kun je zien hoe de wanhoop toeneemt bij de Duitsers, hoe overmoed de Italianen de kop kostte en hoe moegestreden Amerikanen probeerden om hun hachje te redden. Kortom, je ziet de mensheid op z’n slechtst. Het knappe van de film is dat Taub geen partij kiest en geen enkele partij als ‘held’ of ‘slechterik’ portretteert. De Amerikanen zijn niet sympathieker dan de Duitsers bijvoorbeeld.

Het uitgangspunt van ‘The Fallen’ is zeer interessant. De uitwerking, je raadt het al, is helaas minder. Het is duidelijk dat Taub over een zeer beperkt budget beschikte. De cast bestaat uit redelijke acteurs, maar uitschieters zitten er niet bij. De dialogen zijn krukkig (puberale grappen en stoere, vuilbekkende soldaten die over ‘het leven’ praten, moeten voor diepgang en realisme doorgaan) en de soundtrack is ronduit slecht (een beschonken soldaat die zijn problemen wegdrinkt, wordt steevast begeleid door een olijk zeemansdeuntje).

Wat erg vreemd is dat ‘The Fallen’ er met z’n vale, uitgewassen kleuren uitziet als een film uit de jaren zeventig, terwijl de rolprent toch echt in dit millennium is geschoten. Visueel gezien is de film hopeloos gedateerd. Toch is dit geen verkeerde productie. Het getuigt van moed om een oorlog vanuit verschillende perspectieven te belichten. Zeker als het om een strijd als de Tweede Wereldoorlog gaat en je de nazi’s als echte mensen weergeeft. Taub laat zien dat er geen winnaars en verliezers zijn. Een belangrijke boodschap in een belangrijke film. Hopelijk ziet Hollywood het talent van deze regisseur, krijgt hij een grote zak geld en een sterke cast zodat een mooie remake gerechtvaardigd is.

Frank v.d. Ven