The Fish Fall in Love – Mahiha ashegh mishavand (2005)

Regie: Ali Raffi | 96 minuten | romantiek | Acteurs: Reza Kianian, Roya Nonahali, Golshifteh Farahani, Maryam Saadat, Maedeh Tahmasebi, Farokh Nemati, Siamak Safari

De Iraanse cinema heeft ons de laatste jaren behoorlijk verwend en veel moois gebracht. Daarbij werd overvloedig gebruik gemaakt van in het oog springende fotogenieke plaatjes van mens en dier. Ook in ‘The Fish Fall in Love’ speelt het Iraanse landschap weer een oogstrelende rol. Magnifieke beelden van plaatsjes aan de Kaspische Zee, een ideaal gelegen terrasje op een pier en autoritten door de bergen. In die zin is er weinig verkeerd met deze film. Ook de liefhebbers van de voortreffelijke en zeer smaakvolle Iraanse keuken zal het water uit de mond lopen bij het zien van alle gerechten die in de film de revue passeren. Daarmee zijn de sterke punten van de film ook wel zo’n beetje vermeld.

Geïnspireerd op één op de verhalen van 1000 en 1 nacht zou je mogen verwachten dat er door de spelers veel verteld zou worden en dat de fantasie geprikkeld zou worden. Dat is jammer genoeg niet het geval. Verhaallijn en plot zijn behoorlijk simpel en vrijwel alle ontwikkelingen zie je al van mijlenver aankomen, waarmee het geheel wel erg voorspelbaar is geworden.

Als Aziz na vele jaren terug komt in zijn geboorteplaats is zijn familiehuis in gebruik genomen als restaurant door zijn ex-verloofde, haar dochter en enkele andere vrouwen. Iedereen moet gissen naar zijn bedoelingen en ook zelf laat hij daar weinig over los. Dat maakt het geheel al een beetje gekunsteld, want de vrouwen die toch zo zelfstandig een huis hebben bezet en een restaurant runnen en die dat niet willen opgeven, zouden met slechts enkele gerichte vragen direct achter zijn bedoelingen hebben kunnen komen.

Aziz is, zoals dat in een op een sprookje gebaseerd verhaal past, een man met een goede inborst en heeft kennelijk geen kwade plannen. Bijkomend onderdeel van het verhaal is dat Aziz op zijn reis naar zijn familiehuis onderweg een jonge man heeft ontmoet, die hem een telefoonnummer heeft gegeven van een restaurant waar je zo lekker vis kunt eten. De jonge man wordt echter door de politie aangehouden, maar blijkt nu juist de vriend van de dochter van zijn ex-verloofde te zijn. Diep in hun hart zijn Aziz en Attieh (de ex-verloofde) natuurlijk nog wel een beetje verkikkerd op elkaar, maar laten dat niet blijken. De dochter is natuurlijk bijzonder ongerust over de verdwijning van haar vriendje, maar uit bescherming wordt haar niet verteld dat haar vriend gearresteerd is. Aziz gaat heimelijk proberen hem vrij te krijgen. De dochter besluit Aziz te gaan verwennen met allerlei heerlijke gerechten om hem te laten blijven. Aziz betrekt al snel een leegstaande kamer in het huis, die door de vrouwen wordt omgetoverd in een prachtige kamer.

Zo kabbelt dit kleine verhaal nog enige tijd voort. Ook de afloop laat zich voorspellen. Ook kleine verhalen dienen toch een verhaallijn met enige diepgang te hebben, hier is duidelijk te weinig mee gedaan.

Regisseur Ali Raffi heeft met deze film zijn speelfilmdebuut gemaakt. Hem stond voor ogen een film te maken over sterke Iraanse vrouwen die hun lot in eigen handen nemen, omdat de buitenwereld te vaak een beeld van hen heeft in een onderdrukte positie. Hij is een veteraan in theaterproducties en dat is in deze film ook wel enigszins terug te zien. Het wreekt zich wel een beetje dat de wijze van acteren nogal wat momenten van groots aangezette gebaren en betekenisvolle blikken heeft met veel gelach en gegiechel. Het lijkt meer een toneelspel dat verfilmd is.

De scenery is prachtig, de gerechten zien er verrukkelijk uit, daar is niets mis mee. Dit kan het verhaal niet voldoende body geven. Daarom valt uiteindelijk de smaak van het gebodene toch wat tegen. Een aardige film, die echter te weinig indruk achterlaat.

Rob Veerman

Waardering: 3

Bioscooprelease: 11 januari 2007