The Forbidden Team – Det Forbudte landshold (2003)
Regie: Rasmus Dinesen, Arnold Krøjgaard | 54 minuten | documentaire
De documentaire ‘The Forbidden Team’ verhaalt op humoristische maar ook ontroerende wijze over de voorbereidingen die het Tibetaanse team ondergaat voor hun eerste interland tegen Groenland. Het land, dat zo verlangt naar onafhankelijkheid en vrijheid en erkenning voor hun tradities en cultuur, komt maar niet onder het juk van de Chinese regering vandaan. Dit zorgt ervoor dat de wedstrijd een speciale lading krijgt. Desondanks beweert de manager van het team, Karma Ngodup, dat het team niet het regime uitdaagt, maar slechts een kans wil om te spelen. En dat is precies wat je deze ambitieuze, hartstochtelijke spelers gunt, wanneer je hun vastberaden blikken ziet. Politiek zou zich niet moeten mengen in sport, maar het wordt de voetballers het niet makkelijk gemaakt. Na een selectieprocedure in Dehradoon, wordt er een team samengesteld. De Deen Michael Nybrandt neemt de taak op zich een vriendschappelijke wedstrijd te organiseren tussen het Groenlandse team en het Tibetaanse team, de match zal plaatsvinden in Denemarken.
Karma Ngodup is positief over de talenten van “zijn” voetballers. “Het enige dat we nodig hebben is kracht, vastberadenheid en enthousiasme om een goede voetballer te worden,” zegt hij. “Geef me tien jaar en we hebben hier een Tibetaanse Ronaldo.” Mooie woorden van een sympathiek personage. Antwoord op de vraag hoe realistisch zijn dromen – en dat van zijn team – zijn krijg je niet tijdens de documentaire, maar wat wel duidelijk wordt is dat het de Tibetanen niet ontbreekt aan overgave en doorzettingsvermogen. De Deen Jens Espensen komt het team in Tibet coachen en zijn inlevingsvermogen wordt meer dan eens op de proef gesteld. Komische en dramatische taferelen volgen elkaar op, zo is het speelveld een doorgaande weg, zodat meer dan eens de wedstrijd gestaakt moet worden voor het door laten gaan van vee of verkeer.
Triest wordt het wanneer spelers niet mee blijken te mogen naar Denemarken omdat hun identiteitspapieren niet in orde kunnen worden gemaakt. Je hart breekt wanneer je Thenzin Thinlay, de keeper van het team, hoort praten over zijn in diggelen gevallen droom. Ook problematisch is het verkrijgen van een compleet elftal, wanneer slechts acht spelers naar Denemarken blijken te kunnen. Er zijn nauwelijks andere Tibetaanse spelers te vinden die geassocieerd willen worden met het Tibetaanse team– zij riskeren een schorsing van de FIFA, omdat deze het team niet erkend.
Dat de Tibetaanse voetballers uiteindelijk toch de groene grasmat van het Deense stadion kunnen betreden is een mooie climax en de beelden van het eerste Tibetaanse doelpunt dat valt weten enorm te ontroeren. Het contrast is dan ook wel erg groot: onbegrijpelijk dat er van een simpel spelletje zo’n heet hangijzer gemaakt wordt. Denemarken werd bijvoorbeeld gedreigd met bevriezing van de handelsbetrekkingen met China, de spelers werden geweigerd de Tibetaanse vlag te hijsen….
Speciale vermelding voor de prachtige muziek van Jesper Mechlenburg, die zowel Tibetaanse volksmuziek mixt met electronische Westerse muziek (en er zelfs een Bulgaars volkslied voor gebruikt heeft). De relatief korte speelduur van de film (minder dan een voetbalwedstrijd) maakt dat ‘The Forbidden Team’ voorbij vliegt, maar desondanks zal de film vanwege de boodschap en de emoties je toch bij blijven.
Monica Meijer