The Freshman (1990)

Regie: Andrew Bergman | 102 minuten | komedie, misdaad | Acteurs: Marlon Brando, Matthew Broderick, Bruno Kirby, Penelope Ann Miller, Frank Whaley, Jon Polito, Paul Benedict, Richard Gant, Kenneth Welsh, Pamela Payton-Wright, B.D. Wong, Maximilian Schell, Bert Parks, Tex Konig, Leonardo Cimino, Gianni Russo, Warren Davis, Vera Lockwood, Jefferson Mappin, Doug Silberstein

Clark komt fris en vol goede moed aan in New York. Op weg naar de metro komt hij in contact met Victor Ray (Bruno Kirby) die aanbiedt om Clark voor het onwaarschijnlijk lage bedrag van 10 dollar naar de universiteit te rijden. Als Clark uitstapt, gaat Victor er als een razende vandoor met al Clark zijn bezittingen en geld. Docent en studiebegeleider Arthur Fleeber (Paul Benedict) is niet onder de indruk van de hopeloze staat waarin zijn pas gearriveerde student verkeert en zegt dat zijn studie ernstig gevaar loopt als Clark niet de door hem geschreven studieboeken aanschaft. Dan ziet Clark uit het raam Victor op straat lopen en rent hem achterna. Victor heeft alle gestolen waar al verpatst, maar kan Clark via zijn oom Carmine Sabatini een lucratief baantje bezorgen en zo de schade herstellen. Maar wat lijkt die oom Carmine toch als twee druppels water op Don Vito Corleone.

‘The Freshman’ is een charmante film die veelvuldig naar ‘The Godfather’ trilogie verwijst. Marlon Brando neemt zijn rol in die meesterwerken vreselijk leuk op de hak als de Don die geen Don is, maar een zakenman en importeur. De manier waarop hij Clark onder druk zet om het door hem aangeboden baantje aan te nemen door twee noten in zijn hand fijn te knijpen, geeft echter toch wel te denken. En dochter Tina kan er ook wat van door tegen docent Fleeber zeer nadrukkelijk, bijna dreigend te zeggen dat Clark volgens haar vader een ‘A-student’ is. Grappig is ook de rol van Bruno Kirby, die de jonge Clemenza speelt in ‘The Godfather: Part II’ (1974), en hier de ritselende regelneef mag spelen en dat goed doet. Matthew Broderick is perfect als ‘The Freshman’ met zijn onschuldige, naïeve blik en houding. Je begrijpt direct dat zo’n zachtmoedig iemand beroofd wordt van al zijn spullen en daarna steeds vaster verstrikt raakt in Carmine’s tentakels, maar ook dat als hij zich daaruit kan redden door Carmine aan de FBI te verraden, acuut in gewetensnood komt. Een leuke, lieve film met geestige voorvallen en grappige dialogen. Als Clark opmerkt dat diefstal toch illegaal is, haalt Carmine zijn schouders op en zegt dat het maar is hoe je ertegen aankijkt en door de quasi achteloze manier waarop Carmine het zegt, zou je bijna geneigd zijn om in die redenering mee te gaan. Prettig en aangenaam om naar te kijken.

Diana Tjin-A Cheong

Waardering: 3

Bioscooprelease: 18 januari 1991