The Girl Next Door (2004)

Regie: Luke Greenfield | 110 minuten | komedie, romantiek | Acteurs: Emile Hirsch, Elisha Cuthbert, Timothy Olyphant, James Remar, Chris Marquette, Paul Dano, Timothy Bottoms, Donna Bullock, Jacob Young, Brian Kolodziej, Brandon Irons, Amanda Swisten, Sung Hi Lee, Ulysses Lee, Harris Laskaway

In de jaren tachtig kwam er een film uit over de ultieme jongensdroom: twee nerds op de middelbare school, die tot voor kort geen enkele kans bij meisjes maakten, slagen erin om op hun computer – de destijds mateloos populaire Commodore 64 – hun droomvrouw tot leven te wekken, en haar daadwerkelijk in vlees en bloed tevoorschijn te toveren. In de gedaante van de zwoele Britse actrice Kelly LeBrock, deed ze de populariteit van de jongens op school razendsnel toenemen, en zorgde ze voor een enorme boost in het zelfvertrouwen van de knapen. ‘The Girl Next Door’, met “24”-ster Elisha Cuthbert als de droomvrouw, is een film die uit hetzelfde hout gesneden lijkt te zijn. De verleidelijke Cuthbert heeft de rol van mentor in het “coming of age”-verhaal in de film en is min of meer verantwoordelijk voor het (seksuele) ontluiken van de jonge Matthew. Er komen meer lagen en invalshoeken in de film voor, maar toch is het uiteindelijk deze verhouding die het meest overtuigend is en de film inhoudelijk interessant houdt. Daarnaast is er aan de oppervlakte meer dan genoeg te genieten voor de liefhebber van vrouwelijk schoon, met Cuthbert zelf als lichtend voorbeeld.

Het duurt even voordat de kijker zich kan binden aan Danielle (Cuthbert), die in eerste instantie niet veel meer lijkt te zijn dan een dominante “tease”, die haar plezier louter haalt uit leedvermaak en het spelen van spelletjes. Zo gaat ze, wanneer Matthew zijn kersverse buurmeisje – redelijk begrijpelijk – vanuit zijn slaapkamer aan het bespieden is als zij zich open en bloot voor het raam aan het uitkleden is, direct verhaal halen bij hem/zijn ouders thuis. Vervolgens stellen zijn ouders voor dat hij haar, omdat ze er onbekend is, de buurt laat zien in haar auto. Wanneer ze onderweg zijn eist ze van hem dat hij uitstapt en zich voor hem uitkleedt, als tegenprestatie voor wat hij gezien heeft (wat niet heel veel is), en wanneer hij dit doet, scheurt ze weg met haar auto. Een enigszins sadistisch typje, dus, die Danielle.

Later blijkt echter dat ze wel degelijk om Matthew geeft en hem eigenlijk vooral wil aansporen om zijn grenzen te verleggen en risico’s te durven nemen. “Just go with it.” is haar motto, dat ze bijvoorbeeld later weer gebruikt wanneer ze ’s avonds impulsief een duik besluiten te nemen in het privé-zwembad van, zoals al snel blijkt, Matthews rector. “Ergens helemaal voor gaan” blijkt ook één van Matthews belangrijkste conclusies tijdens zijn toespraak voor klaspresident op het gebied van “normen en waarden” (“moral fibre”). Een andere les, die hem via een andere mentor in de film bereikt is de afweging of “het sap de moeite van het persen waard is.” Op zich aardige levensmotto’s, maar enkele aanvullingen zijn misschien vereist. Want hoewel zelfdiscipline en doorzettingsvermogen goede karaktereigenschappen zijn, is het de vraag of ze ook een teken zijn van iemands moreel besef. Immers, Mohammed B ging ook heel doelgericht te werk, maar er zijn weinigen die zijn doelstellingen moreel deugdelijk zouden willen noemen. Zo zijn er wel meer aspecten aan ‘The Girl Next Door’ die vaak ambitieus of goed bedoeld zijn, maar qua uitwerking toch net niet overtuigen. Zo is Danielle niet alleen een mentor-figuur voor Matthew, zij heeft zelf ook issues en moet op haar beurt gered worden door de jongen. Het zorgt voor een potentieel interessante dynamiek, en het is ook een teken en een reden voor Matthews volwassenheid dat hij haar uit de pornowereld redt, maar het is niet zo waarschijnlijk. Net zo min als hun relatie samen, waarbij zij net zo veel voor hem lijkt te voelen als hij voor haar, terwijl zij toch echt een heel andere persoonlijkheid lijkt te hebben en voor andere types zou moeten vallen. In het begin van de film stelt zij dat er een vriendin voor Matthew gevonden moet worden, en het zou waarschijnlijk beter zijn geweest als het hier om de derde persoon was blijven gaan en zij/de film niet indirect naar zichzelf zou verwijzen. Ook is het bewonderenswaardig dat Danielle’s “manager” Kelly niet een pure bad guy is, maar dat er ook goede kanten aan hem zitten en zijn positie op zekere hoogte ook te begrijpen is. Hij bouwt een soort haat-liefde verhouding met Matthew, alleen is het jammer dat de vriendschappelijke aspecten van deze relatie wat minder overtuigen. Hij blijft zich hier toch te vaak schurkachtig voor gedragen. Verder is het einde verrassend en vermakelijk, maar eigenlijk wat te braafjes gezien alle seksuele toespelingen, de wereld waarin de film zich afspeelt en het geflirt met gevaar. Aan de andere kant blijft het toch vooral een (pikante) comedy voor een jonge doelgroep, en binnen dit genre is een positief, grappig en educatief einde een prima oplossing.

Ondanks wat gemiste kansen, is er genoeg in ‘The Girl Next Door’ aanwezig om enthousiast van te worden. Het is mooi om te zien hoe Danielle Matthew volwassen maakt en hem de moed geeft voor zichzelf op te komen, met als pay-off hiervoor de scène waarin Danielle en Matthew op een feestje terechtkomen en hij haar, na eerst te zijn weggewerkt door de populaire jongens die haar willen veroveren, vol op de mond zoent, waarmee hij zijn ruggengraat (en mannelijkheid) toont en voor eens en altijd toont dat er met hem niet te sollen valt. Daarnaast laat hij natuurlijk (aan Evelyn) zien dat hij echt voor haar wil gaan. Vervolgens is het aardig dat, ook al komen er veel pikanterieën en (half)naakte dames in de film voor, de seksuele context ook meestal een serieuze of dramatische laag bevat. Zo wordt Matthew bijvoorbeeld door Kelly meegenomen naar een stripbar, maar daar blijken de getoonde blote siliconenborsten niet zonder “prijs” te zijn. Hij ontmoet daar namelijk, tot hun beider schaamte, een vriend van zijn vader die hem in een grappige scène – waarin ze samen een lapdance krijgen aangeboden en borsten in hun gezicht krijgen gewreven – heel droog vraagt hoe het nu met hem op school gaat, proberend de context te negeren. Wat de filmbeleving tenslotte nog ten goede komt is de goede casting van de acteurs. Emile Hirsch is uitstekend als de wijdogige tiener die niet weet wat hem overkomt wanneer zijn bloedmooie buurmeisje hem op sleeptouw besluit te nemen, en zijn sullige vriendjes weten in hun acteerwerk een goede balans te vinden tussen (geveinsde) stoerheid en ongemakkelijkheid. En Cuthbert spettert van het scherm met haar plagende, sexy uitstraling en smakelijk in beeld gebrachte lichaam. Je zal zo’n buurmeisje treffen…

‘The Girl Next Door’ is een veelzijdige film met veel potentie, maar slaagt in zijn uitwerking niet overal even goed in. De film voelt wat lang aan door de verschillende wendingen en verhaalelementen, maar voldoet uiteindelijk toch prima als een charmante, seksueel getinte high school comedy met een wat volwassener tintje dan gebruikelijk. Kijken, dus!

Bart Rietvink

Waardering: 3