The Human Contract (2008)

Regie: Jada Pinkett Smith | 104 minuten | drama | Acteurs: Jason Clarke, Paz Vega, Idris Elba, TJ Thyne, Joanna Cassidy, Steven Brand, Jada Pinkett Smith, Ted Danson, Anne Ramsay, Tava Smiley, Karl Makinen, William Abadie, Daniel Escobar, Nicole Muirbrook, Kenneth Dolin, Ray Laska, Titus Welliver, Caleeb Pinkett, Cody Benjamin Lee, Brody Nicholas Lee, Tessa Thompson, Nina Barry, Brett Lee Alexander, Bruce Mathews, Mustafa Harris, Tiffany Adams, Alexia Aleman, Ashley Ausburn, Ken Edling, Paul Karami, Deborah Ouellette, Michael Ouellette, Jobeth Wagner

Na Clint Eastwood, Robert Redford, Warren Beatty, Sean Penn en George Clooney waagt de volgende acteur zich aan het regisseren van een film: Jada Pinkett Smith. Misschien wil ze zichzelf nog eens extra profileren nu niet alleen haar echtgenoot Will, maar ook haar zoon Jaden haar op het witte doek in populariteit voorbijstreeft. Dat regisseren een vak apart is, leren we door te kijken naar haar debuut ‘The Human Contract’ (2008). Distributeur Sony had blijkbaar niet zo veel vertrouwen in de film, want een bioscooprelease bleef uit. Dat blijkt meer dan terecht, aangezien er nogal wat schort aan ‘The Human Contract’. De twee belangrijkste problemen: geen van de personages verdient de sympathie van de kijker en Pinkett Smith neemt veel te veel hooi op haar vork, waardoor de balans volledig zoek raakt. Maar de debuterend regisseur heeft lef getoond door zich aan dit project te wagen en dat mag best geprezen worden. Jammer dat het resultaat te wensen overlaat.

Hoofdpersoon in ‘The Human Contract’ is Julian (Jason Clarke), een snelle, tikkeltje arrogante jongen die een succesvolle carrière heeft opgebouwd in het ‘brand management’. Om een belangrijke klant, die nogal gesteld is op tradities, binnen te halen is Julian door zijn baas (Ted Danson) gevraagd zijn op handen zijnde scheiding nog even voor zich uit te schuiven. Met een mooie promotie in het vooruitzicht wil hij dat best doen. Hij hield er echter geen rekening mee dat hij tussentijds wel eens een interessante exotische dame tegen het lijf zou kunnen lopen die hem het hart op hol brengt. Deze vrouw, merkwaardig genoeg Michael genaamd (Paz Vega), is er de oorzaak van dat Julian alles waar hij al die jaren zo hard voor gewerkt heeft, op het spel zet. De passie is heftig en intens, en haar vrije geest geeft hem nieuw elan, maar Michael blijkt zo haar geheimen te hebben. Julian worstelt intussen met demonen uit het verleden. Is Michael de aangewezen persoon om hem daarmee te leren omgaan?

Pinkett Smith, die zelf de rol van Julians getroebleerde zus Rita speelt, is niet alleen verantwoordelijk voor de regie, maar schreef ook het script. Juist in dat script schuilen nogal wat schoonheidsfoutjes, die ‘The Human Contract’ tot een moeizame kijkervaring maken. In eerste instantie wordt het niet echt duidelijk waar Pinkett Smith nou precies heen wil met haar verhaal. Mede schuldig hieraan is het subplot rond Julians familie, die de aandacht afleiden van wat het centrale plot lijkt – namelijk de onmogelijke liefde tussen Julian en Michael. Het lijkt haast wel alsof ze twee verhalen provisorisch aan elkaar geregen heeft. Een tweede belangrijke misser is het feit dat geen enkel personage sympathie weet op te wekken. Het zijn allemaal egocentrische snobs die zichzelf fantastisch vinden en heel onvriendelijk overkomen. Ze verdienen ons medeleven eigenlijk helemaal niet. Dat Pinkett Smith ze dan ook nog weinig verheffende dialogen in de mond legt, maakt het er allemaal niet gemakkelijker op om ‘The Human Contract’ te kunnen waarderen.

Waar Pinkett Smith (manlief Will produceert, broer Caleeb speelt een klein rolletje) als scenarioschrijver tekort schiet, toont ze als regisseur aan dat ze best wel weet waar ze mee bezig is. Op de regie valt weinig aan te merken en – hoewel de personages slecht geschreven zijn – geldt datzelfde voor het acteerwerk. Al moet gezegd worden dat Jason Clarke wel de meest onuitstaanbare protagonist is die je je maar kunt voorstellen. Veel prettiger is het kijken naar Paz Vega, die verleidelijk is als altijd en in ieder geval alle mannen met gemak om haar vinger zal kunnen winnen. Enkele opzwepende erotische scènes zetten hierbij de toon. Het beste is ‘The Human Contract’ echter in de kleine, intiemere momenten. Wanneer Julian Michael fotografeert en haar littekens ontdekt bijvoorbeeld. Of de scène waarin Rita troost zoekt bij haar broer. Helaas zijn er te weinig van dit soort scènes en moeten we het vooral doen met de onsamenhangende worsteling van de onsympathieke Julian met een trauma uit zijn verleden en – vooral – zijn destructieve relatie met Michael.

Aangezien dit een debuut is, geven we Jada Pinkett Smith nog een klein beetje het voordeel van de twijfel, want alle begin is moeilijk. Maar voor haar tweede – mocht die er ooit komen – zal ze toch echt uit een ander vaatje moeten tappen.

Patricia Smagge