The Hunter-Shekarchi (2010)

Regie: Rafi Pitts | 92 minuten | thriller | Acteurs: Rafi Pitts, Mitra Hajjar, Malek Jahan Khazai, Mahmoud Babai, Ali Mazinani, Ismaïl Amani, Manoochehr Rahimi, Saba Yaghoobi, Gholamreza Rajabzadeh, Hassan Ghalenoi, Javad Nazari, Ali Nicksaulat, Naser Madahi, Said Hajmohammadi, Abbas Hassanzadeh, Sara Kamrani, Arash Faraghinejad, Amir Ayoubi, Ossta Shah Tir, Hossein Nickbakht, Mansour Dowlatmand, Ebrahim Safarpour, Shoja’edin Ghanaei, Fatemeh Alijani

Het is niet makkelijk in het hedendaagse Iran om filmregisseur te zijn. Zoals algemeen bekend werd de Iraanse cineast Jafar Panahi (‘Offside’) in december 2010 veroordeeld voor een gevangenisstraf van zes jaar. Er werd hem ten laste gelegd dat hij met zijn nog te draaien film kritiek op het Iraanse regime zou willen geven. Andere filmmakers, zoals Asghar Farhadi (‘A Separation’), geven toe zich te houden aan de richtlijnen die de regering hem oplegt. De in Iran geboren regisseur Rafi Pitts is in de gelukkige hoedanigheid dat hij niet meer in zijn geboorteland woont en dus geen risico loopt. Zijn film ‘The Hunter’, die je als aanklacht op de heersende macht in Iran kunt zien, schoot hij bovendien vóór de presidentsverkiezingen in Iran in 2009. Gelukkig maar, want anders was ‘The Hunter’ er niet gekomen.

Ali (hoofdrol wordt door Rafi Pitts zelf gespeeld) is een man van weinig woorden, maar met een continue zorgelijke rimpel tussen zijn wenkbrauwen. Zijn primaire doel in het leven is tijd doorbrengen met zijn vrouw Sara en dochtertje Saba van bijna zeven. Zijn verzoek om zijn baan als nachtwaker bij een autofabriek te ruilen voor iets in de dagploeg wordt door zijn werkgever geweigerd, met als enige motivatie dat hij een werknemer met een strafblad niet overdag kan laten werken. Ali probeert er wat van te maken. Waarom hij ooit in de gevangenis heeft gezeten, wordt overigens niet duidelijk. Veel tijd om vertrouwd te raken met het gezin geeft Pitts de kijker niet, maar dat lijkt een bewuste keuze: ook Ali had een tekort aan tijd om met zijn twee favoriete personen door te brengen. Wanneer hij op een avond na een dagje jagen in de bossen, zijn enige hobby buiten zijn gezin om, thuiskomt, zijn Sara en Saba er niet. Aanvankelijk blijft Ali wachten, maar het vermoeden dat er iets niet klopt aan hun afwezigheid knaagt. Een telefoontje brengt hem naar het politiebureau, waar hij in de terreur van de wachtkamer terecht komt. Zonder mededogen of compassie wordt hem na uren zinloos wachten en een werkelijk bezopen ondervraging het lot van zijn vrouw meegedeeld; over zijn dochtertje is niets bekend. Ali is schijnbaar onbewogen, maar je weet dat er onderhuids iets broeit en dat komt na enkele scènes waarin Ali’s pijn met minimale middelen voelbaar wordt, tot uiting. Ondanks het duidelijke standpunt dat de regisseur inneemt ten opzichte van de Iraanse politiek, gaat het slechts om een ondersteunende factor in de film. De gevoelens van de mens, op microniveau dus, staan voorop.

Pitts maakt een duidelijke scheiding in zijn film, zowel in stijl als verhaal. Het eerste deel van ‘The Hunter’ speelt zich in de grote stad af, met veel beelden van auto’s in tunnels en overzichtsshots van het snelwegenstelsel. Door zijn machteloosheid tegen de bureaucratische houding van instanties zoals de politie is Ali hier eerder prooi dan jager. Ondanks dat die status in het tweede deel voortgezet wordt, vindt er toch een soort ommekeer plaats en zou je hem ondanks zijn benadeelde positie eerder als winnaar, jager dus, bestempelen. Wellicht dat dat komt door zijn stoïcijnse gezichtsuitdrukking, die alleen maar verraadt dat hij zijn diepste gedachten nooit prijs zal geven. Na de subliem gefilmde achtervolgingsscène op een bochtig en bergachtig circuit bevinden drie personen zich in de bossen buiten de hoofdstad, waar een gestage regenbui de hopeloosheid van de situatie benadrukt. De ene agent, een soldaat die onvrijwillig als agent te werk is gesteld, is vriendelijk, de ander is corrupt en het lijkt slechts een kwestie van tijd voor zijn lontje opbrandt. De kijker is in tweestrijd: wat Ali heeft gedaan is niet goed te praten, maar wat hem is overkomen valt ook alleen maar te scharen onder de noemer ‘onmetelijk verdriet’, dus zijn actie is wel te begrijpen.

‘The Hunter’ verenigt de genres drama en thriller, maar wie een hapklare Hollywoodthriller verwacht, komt bedrogen uit. De lange shots beteugelen het tempo; de nadruk ligt dan ook nooit op de actie, maar juist op de fraaie, goed uitgekiende beelden. De film voorziet de kijker slechts van minimale informatie, en daar moet je tegen kunnen.‘The Hunter’ is zeker geen film zonder gebreken, iets meer verhaal had geen kwaad gekund en veel mensen zullen het abrupte einde misschien niet kunnen waarderen, maar de adembenemende beelden en de geloofwaardig acterende cast blijven boeien, ook als het tempo inzakt. Rafi Pitts blijft een regisseur om in de gaten te houden.

Monica Meijer

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 1 december 2011
DVD-release: 15 mei 2012