The Iron Petticoat (1956)

Regie: Ralph Thomas | 87 minuten | komedie | Acteurs: Bob Hope, Katharine Hepburn, Noelle Middleton, James Robertson Justice, Robert Helpmann, David Kossoff, Alan Gifford, Nicholas Phipps, Paul Carpenter, Sidney James, Alexander Gauge, Sandra Dorne, Richard Wattis, Tutte Lemkow

Er ontstaat grote consternatie op de Amerikaanse luchtmachtbasis in West-Duitsland als een Russisch vliegtuig ook na herhaaldelijke waarschuwingen het luchtruim niet verlaat en uiteindelijk zelfs landt. De Koude Oorlog is nog volop aan de gang, dus wordt er met veel vertoon van macht uitgerukt om de bemanning gevangen te nemen.

Wanneer de piloot voorgeleid wordt aan kolonel Tarbell (Alan Gifford) blijkt het de Russische heldin Vinka Kovelenko te zijn die echter geen politiek asiel zoekt zoals de kolonel verwacht. Ze is nog steeds een overtuigd communiste, maar is erg boos omdat ze gepasseerd is voor promotie door een mannelijke collega die niet meer is dan een dronkelap. Verbolgen over deze seksediscriminatie, is ze naar het corrupte Westen gevlogen.

Chuck Lockwood staat op het punt om zijn rijke verloofde Connie (Noelle Middleton) in Londen te bezoeken, maar kolonel Tarbell draagt hem op om Vinka voor het vrije Westen te winnen en ze reizen samen naar de Britse hoofdstad. Daarbij probeert Vinka op haar beurt om Chuck over te halen communist te worden. In Londen krijgen ze vervolgens niet alleen met een wantrouwende Connie te maken, maar ook met de KGB die de overloopster gevangen wil nemen en naar Rusland repatriëren.

Arme Katharine Hepburn. ‘The Iron Petticoat’ is gebaseerd op ‘Ninotchka’ (1939), maar in tegenstelling tot Greta Garbo moet zij het doen met een onevenwichtig scenario waarin haar rol er op zijn zachtst gezegd nogal bekaaid vanaf komt. Wat ze nog kan repareren, doet ze ook, maar er is nauwelijks een beginnen aan. Dat haar komische talent, zoals ze dat meesterlijk etaleert in een film als ‘Bringing Up Baby’ (1938) niet benut wordt, is een understatement.

Scenarioschrijver Ben Hecht heeft zich luidkeels beklaagd over het feit dat Bob Hope ter meerdere eer en glorie van zichzelf in het scenario heeft laten ingrijpen. Volgens Hecht met desastreuze gevolgen en de lijst van films waarvoor Hecht scenario’s heeft geschreven, doet vemoeden dat hij gelijk heeft. Bob Hope krijgt alle leuke oneliners en voor zijn manier van acteren maakt het niet veel uit dat de verwikkelingenvaak chaotisch en weinig subtiel zijn, maar de gevolgen voor de film als geheel laten zich raden.

Geen aanrader voor liefhebbers van Katharine Hepburn, maar wel van Bob Hope.

Diana Tjin-A Cheong

Waardering: 2

Bioscooprelease: 20 juni 1958