The Last Hangman – Pierrepoint (2005)

Regie: Adrian Shergold | 90 minuten | drama | Acteurs: Timothy Spall, Juliet Stevenson, Eddie Marsan, Cavan Clerkin, James Corden, Joyia Fitch, Clive Francis, Christopher Fulford, Claire Keelan, Ben McKay, Tobias Menzies, Michael Norton, Maggie Ollerenshaw, Paul Ready, Peter Ryder, Sheyla Shehovich, Mary Stockley, Tim Woodward

“It’s in me,” legt Albert Pierrepoint (Timothy Spall) zijn moeder uit als zij er achter komt dat hij in de voetsporen van zijn vader en oom treedt. Pierrepoint heeft talent voor het beulschap. Met een simpele blik op de ter doodveroordeelde schat hij in hoe lang het touw moet zijn voor een schone en nette executie. Pierrepoint is ook een man van principes en eer. Want zodra de executie is volbracht worden de moordenaars en verkrachters weer mensen, en rest hun een waardig afscheid.

‘The Last Hangman’ is een biopic zonder veel bombarie. Gebaseerd op de biografie van Pierrepoint zelf zet regisseur Adrian Shergold een intrigerend en ingetogen drama neer over de zieleroerselen van de meest beruchte beul van Engeland (die ondanks wat de titel beweerd, niet de laatste was). Een solide cast van Juliet Stevenson (Pierrepoint’s vrouw Annie) en Eddie Marsan (zijn vriend Tish) verzorgt een prettige kijkervaring. Meeste lof gaat uiteraard naar Spall die de film moeiteloos draagt met een prima performance als de brave beul Pierrepot.

Pierrepoint is namelijk geen monster, maar vooral een goedlachse, zingende kroegtijger. Het enige wat hem onderscheid van ‘ons’ is zijn gave om zich af te sluiten van het feit dat hij iemand opknoopt. Pierrepoint houdt zich niet bezig met de schuld en onschuld van de gedoemde, of de blikken op hun gezichten, Hij denkt aan efficiëntie en een snelle dood. Zijn grootste triomf is het ophangen van tweehonderd nazi’s, in opdracht van Montgomery himself.

De immoraliteit van Pierrepoint wordt slechts kort aangestipt als het gaat om zijn obsessie om de beste beul te zijn. In een scène verzorgt hij een complete verhanging in slechts 7,5 seconde. “Een nieuw record,” voegt een klerk er koeltjes aan toe.

Opvallend, maar niet storend is het laatste half uur waar Shergold opeens wat meer afstand van de waarheid neemt, terwijl die het eerste uur het leven van Pierrepoint tamelijk nauwlettend heeft verfilmd. Een, overigens niet geheel uit de duim gezogen, subplotje zet Pierrepoint in een onmogelijke situatie die hem uiteindelijk tot inkeer brengt wat betreft de hoogste straf. Shergold doet er vanuit een filmisch oogpunt goed aan om het einde naar zijn eigen hand te zetten, het doet aan het drama in ieder geval niet af.

Caspar Kraaijpoel