The Last Mimzy (2007)

Regie: Robert Shaye | 92 minuten | drama, avontuur, familie, fantasie, science fiction | Acteurs: Chris O’Neil, Rhiannon Leigh Wryn, Joely Richardson, Timothy Hutton, Rainn Wilson, Kathryn Hahn, Michael Clarke Duncan, Kirsten Williamson, Irene Snow, Marc Musso, Nicole Muñoz, Scott E. Miller, Megan McKinnon, Randi Lynne, Tom Heaton

‘The Last Mimzy’ is een film die speciaal gemaakt is voor liefhebbers van films als ‘What the Bleep Do We Know?’ (2004). Het bouwt en vertrouwt op de gelukkige toenadering van wetenschap en spiritualiteit. Door het steeds dichter bij elkaar komen hiervan vermindert het wederzijdse wantrouwen. Het borduurt niet alleen voort op het geloof in maar ook op de wetenschappelijke onderbouwing van allerlei natuurkundige verschijnselen en onverklaarbare gebeurtenissen. Alleen is dit geen documentaire, maar een speelfilm en wel degelijk science fiction.

Robert Shaye heeft nog niet veel geregisseerd. De in 1939 geboren filmmaker maakte vooral carrière als uitvoerend producent van grote producties als ‘The Golden Compass’ en ‘The Lord of the Rings’ (alle drie!). In ‘The Last Mimzy’ doet hij duidelijk een poging een gevoelige snaar te raken rond ongeloof van volwassenen, superioriteit van kinderen uit de nieuwe tijd en heersende wetenschappelijke dogma’s, maar hij vergeet dat een goede film uiteindelijk valt of staat bij een goed onderbouwd verhaal.

Er worden verschillende lagen aangestipt, een vader die te hard werkt, een moeder die overbezorgd is, de leraar en zijn Boeddhistische vriendin, zelfs de FBI komt er aan te pas. En dan natuurlijk alle vreemde gebeurtenissen, die kennelijk gelinkt zijn aan dat speelgoed en iets in de toekomst. Aan het begin zien we een soort perfecte wereld, die toekomst, die helemaal op het einde van het verhaal weer terugkeert. Het blijkt dat Emma en Noah een rol spelen in het redden van die toekomst, een gegeven dat totaal uit de lucht komt vallen en niet mooi samenvalt met de andere verhaallijnen, waardoor het los zand blijft. Op zich aardig, maar niet overtuigend.

Hier en daar heeft de film iets weg van ‘E.T.’ uit 1982, maar in tegenstelling tot Spielbergs classic krijgt ‘The Last Mimzy’ ons nooit echt op het puntje van onze stoel. Ook spel en regie zijn hier debet aan. Rhiannon Leigh Wryn als Emma is leuk, maar verder zien we nergens een acteur die indruk maakt.

‘The Last Mimzy’ is geen goedkope pulp, hoewel het waarschijnlijk met beperkte middelen is gemaakt. De film oogt verzorgd en er valt best wat plezier aan te beleven, dankzij leuke gadgets en het inspelen op sentimenten rond tijdreizen, wetenschap en spiritualiteit, maar ook ideeën rond ouders en kinderen en opvoeding in het algemeen. Hierbij worden opvattingen geventileerd die niet iedereen zal bekoren, wat op zich prima is. Een en ander lijkt alleen net iets te hoog gegrepen, vooral op het vlak van de personages en ontwikkeling van het verhaal, waardoor je een film overhoudt die zijn doel voorbij schiet en die je snel weer zult vergeten.

Arjen Dijkstra