The Losers (2010)
Regie: Sylvain White | 97 minuten | actie, thriller, komedie | Acteurs: Jeffrey Dean Morgan, Zoe Saldana, Chris Evans, Idris Elba, Columbus Short, Óscar Jaenada, Jason Patric, Holt McCallany, Peter Macdissi, Peter Francis James, Tanee McCall
‘The Losers’, gebaseerd op een graphic novel met dezelfde naam, is (in ieder geval voor een deel) een heerlijk ouderwetse actiekomedie over een groep nonchalante en uiterst capabele CIA-agenten, die tijdens een missie in Bolivia voor het karretje worden gespannen van – en uiteindelijk voor dood achter worden gelaten door – hun immorele leider, Max (Jason Patric), op wie ze vervolgens zoete wraak willen nemen. De groep speciale agenten, allemaal met hun eigen specialiteit en karakter, heeft in zijn samenstelling en zijn voorkeur voor sarcasme en no-nonsense actie veel weg van ‘The A-Team’, terwijl de snelle montage, en visuele knipogen naar het stripverhaal het geheel een hip, over-de-top-sausje zou moeten geven waar een modern publiek van smult. Een ideale combinatie dus, voor een charmante, onpretentieuze actiefilm. Vaak is dit ook precies wat ‘The Losers’ blijkt te zijn, maar charmant en onpretentieus is niet altijd genoeg, en wanneer geen van de genoemde aspecten iets verder gaat dan gebruikelijk of niet volledig overtuigt, blijft er een film over die best te genieten is maar verder niet echt memorabel is.
De opening in Bolivia, waarin ieder personage snel wordt geïntroduceerd door middel van het laten voorbijflitsen van hun titel en geanimeerde evenbeeld uit de graphic novel, en de gebeurtenissen – de reddingsactie en het verraad – zowel de karakters en (goede) aard van de personages tonen als de premisse van het verhaal uiteenzetten. Tegelijkertijd zijn de belangrijkste ingrediënten van de film – humor, actie, en drama – op een efficiënte manier voorbijgekomen.
Het is dan jammer dat film niet altijd zo effectief blijkt te zijn en de beloftes gemaakt door de opening – zoals de gierende actie, en de letterlijke verwijzingen naar het stripverhaal – slechts mondjesmaat worden ingelost. De rest van de film is soms wat standaard in zijn uitwerking, zowel op het gebied van het verhaal als wat betreft de vormgeving. Zo had de zwijgzame scherpschutter Cougar wat meer opgebouwd kunnen worden tot een cultlieveling, en mist Jeffrey Dean Morgan als de sympathieke Clay wat noodzakelijk leiderscharisma om deze groep onder zijn hoede te kunnen nemen. En Chris Evans’ humoristische kapriolen zijn niet altijd even hilarisch. Wanneer de schurk (Jason Patric) vervolgens wel bijzonder schurkachtig is (hij schiet zelfs een assistente neer omdat ze de paraplu niet goed boven zijn hoofd houdt) maar je als kijker nooit het gevoel krijgt dat de helden van de film echt gevaar lopen, is er ook weinig sprake van spanning in de film.
Toch doet de film ook best veel goed, en niet in de laatste plaats door de casting van de pittige Zoë Saldana, die als Aisha min of meer de leiderrol heeft binnen de groep, een gevaarlijk, onvoorspelbaar element introduceert, en gewoon heel veel asses kickt. Er is al sinds tijden niet zo’n stoere actiechick in de cinema geweest als zij. Ze geeft de film zowel wat eye candy voor de mannen (in het publiek) als een feministische wending aan de rollenverdeling. Haar feitelijke introductie, een ruige stoeipartij met Jeffrey Dean Morgan, is om je vingers bij af te likken – vol energie en humor – en ook een belangrijke reddingsactie in de film, waarin ze opduikt met een bazooka, is heerlijk over-de-top en een duidelijke verwijzing naar het bronmateriaal. Maar ook verschillende andere momenten zijn de moeite waard, zoals een explosieve diefstal per helikopter, of de infiltratie van de nerdy, maar gespierde Jensen in een kantoorgebouw, waar hij in de lift in zijn adamskostuum gesnapt wordt terwijl hij zich aan het omkleden is.
Als ‘The Losers’ wat meer pulpy scènes gehad die, visueel gezien, hadden verwezen naar de graphic novel, en zich wat minder als een conventioneel, tv-serie-achtig verhaal zou ontvouwen, had de film een dikke voldoende kunnen hebben. Nu doet de film het aardig, maar blijft het uiteindelijk net iets te vlak om echt te kunnen spetteren.
Bart Rietvink
Waardering: 2.5