The Lost World: Jurassic Park – Jurassic Park 2 (1997)

Regie: Steven Spielberg | 129 minuten | actie, horror, thriller, avontuur, science fiction | Acteurs: Jeff Goldblum, Julianne Moore, Pete Postlethwaite, Richard Attenborough, Vince Vaughn, Arliss Howard, Vanessa Lee Chester, Peter Stormare, Harvey Jason, Richard Schiff, Thomas F. Duffy, Joseph Mazzello, Ariana Richards, Thomas Rosales Jr., Camilla Belle, Cyd Strittmatter, Robin Sachs, Ross Partridge, Ian Abercrombie, David Sawyer, Geno Silva, Alex Miranda, Christopher Caso, Gordon Michaels, J. Scott Shonka, Harry Hutchinson, Billy Brown, Brian Turk, Jim Harley, Colton James, Carey Eidel, Katy Boyer, Eugene Bass Jr.

Door het enorme kassucces van ‘Jurassic Park’ in 1993 kon het haast niet uitblijven dat er een vervolg zou komen. Zeker niet omdat schrijver Michael Crichton zelf ook een vervolg op zijn technothriller “Jurassic Park” neerpende met als titel ‘The Lost World’. Legde in het eerste boek zijn beste creatie, Ian Malcolm, nog het loodje, in het tweede boek duikt zijn karakter – als in de beste soaptraditie – gewoon weer op. Zo bont maken de filmmakers het niet, maar dat ‘Jurassic Park: The Lost World’ alleen gemaakt is om er een financieel slaatje uit te slaan, is duidelijk.

Originaliteit en vernieuwende elementen die het verhaal in een andere richting stuwen (die bijvoorbeeld superieure sequels als ‘The Godfather: Part II’ en ‘Aliens’ kenmerkt) blijven hier achterwege. Het helpt daarbij ook niet erg dat scenarist David Koepp alleen wat namen van personages en twee à drie scènes uit Crichtons technothriller heeft overgenomen. Verder lijkt hij vooral goed naar zijn eigen script van de originele ‘Jurassic Park’ te hebben gekeken. Wat houdt dat in? Vooral meer van hetzelfde. Jeff Goldblum keert terug als de wiskundige Ian Malcolm en neemt dit keer de hoofdrol op zich. Eveneens terug, al is het maar voor kleine rolletjes, die meer als cameo gelden, zijn Richard Attenborough als de inmiddels wijzer geworden John Hammond en Ariana Richards en Joseph Mazzello, die Lex en Tim speelden in het vorige deel.

Hammond is nu meer bezorgd om het handhaven van de “natuurlijke” habitat van de dinosauriërs en onthult dat er een tweede eiland is, waar de dinosauriërs gekweekt werden (site B), voordat ze in het park werden uitgezet (site A). De rijke bejaarde heeft paleontoloog Sarah Harding (Julianne Moore), Malcolms vriendin, gevraagd om naar het eiland te gaan om de leefwereld van de dino’s te observeren. Met grote tegenzin stort Malcolm zich weer tussen de dinosauriërs, voornamelijk in de hoop om Sarah van een wisse dood te redden. Samen met activist en documentairemaker Nick Van Owen (Vince Vaughn) en snufjes-man Eddie Carr (Richard Schiff) gaat hij Sarah zoeken. En o jee, zijn dochter Kelly (Vanessa Lee Chester) gaat als verstekeling mee. En moet natuurlijk ook op haar beurt weer gered worden. Hammonds neef Ludlow (Arliss Howard) smeedt intussen snode plannen om dino’s in een speciale dierentuin bij San Diego onder te brengen en gaat met een team van paleontologen, jagers en huurlingen heel toevallig óók net naar het eiland toe.

Tot zover niets nieuws onder de zon, want uiteraard komt het tot confrontaties met de vleesetende dinosauriërs, zoals de snelle en slimme Velociraptor en de Tyrannosaurus Rex. Om deel 1 te overtreffen zijn er nu niet één, maar twee volwassen Tyranosaurussen èn als extra bonus nog een jonkie ook. Het lijkt een goedkope truc van de filmmakers, maar dit element is overgenomen uit Crichtons boek. Het verhaal is dermate voorspelbaar dat de belangrijke hoofdrolspelers het zullen overleven en de slechteriken het loodje zullen gaan leggen. De vraag is alleen hoe. Eén van de vuistregels van de sequel (ooit voor het horrorgenre op hilarische wijze uitgelegd in de ook in 1997 uitgebrachte ‘Scream 2′) is dat er meer doden vallen in het tweede deel en de sterfscènes grootser opgezet. Die regels worden ook hier inderdaad nageleefd.

Jeff Goldblum is wederom, net als in deel 1, het beste element van de film – uiteraard na de special effects die de dinosaurussen realistisch tot leven wekken. Julianne Moore is zijn vriendin Sarah, maar heeft nauwelijks enige chemie met Goldblums karakter. Ze neemt in principe de plek van Laura Dern als Ellie Sattler in, zoals Vince Vaughns Nick een stand-in is voor Sam Neill als Alan Grant. Zowel Sarah als Nick doen stomme dingen, die het plot voortdrijven, maar weinig logisch zijn. Als paleontoloog die al een tijdje op het eiland verblijft, “vergeet” Sarah ineens dat haar met T-Rex babybloed doordrenkt jasje een lokmiddel zou kunnen zijn. Nick, die niet alleen documentairemaker is, maar ook activist, maakt in het kamp van de tweede groep de kooien los van al gevangen dino’s, die vervolgens losbreken en het kamp vernielen. Slechte manier om de mensen van InGen terug te betalen nadat ze je van een wisse dood hebben gered door ze opzettelijk in levensgevaar te brengen. Bovendien haalt Nick de patronen uit het jachtgeweer van de door InGen ingehuurde jager Tembo (sterke rol van Pete Postlethwaith). Wat nu als Tembo iemand (bijvoorbeeld Nick zelf) had willen redden door een dino neer te schieten? Zulke handelingen wekken behoorlijk wat irritatie op over de kwaliteit van het scenario.

Dat is scenario op meerdere gedachten hinkt, wordt duidelijk wanneer de film zo’n beetje alle mogelijkheden van het eiland heeft uitgeput en dan het hele boeltje bij elkaar wordt geveegd om in San Diego verder te gaan. Het is een truc om de T-Rex in een Amerikaanse stad los te laten. Let daarbij vooral op de achtergrond. Er zijn wat grappige filmverwijzigingen te vinden naar andere bekende acteurs. Uiteindelijk komt het tot een ongeloofwaardige climax op de boot (S.S. Venture, klinkt dat bekend?) waarmee de T-Rex naar de Verenigde Staten is vervoerd.

Qua spanningsopbouw van de actiescènes, visuele effecten en de algehele technische uitvoering valt er op ‘The Lost World’ niets aan te merken. Zelfs op een slechte dag kan Spielberg vlekkeloos dit niveau halen, maar de geïnspireerde vonk is duidelijk afwezig. De regie van het volgende deel ‘Jurassic Park III’ zou hij dan ook overlaten aan maatje Joe Johnston.

Hans Geurts

Waardering: 3

Bioscooprelease: 25 september 1997
Blu-ray-release: 15 oktober 2014 (Steven Spielberg Director’s Collection).