The Maxx (1995)

Regie: Yeol Jung Chang, Eugene Salandra, Ilya Skorupsky, Gregg Vanzo | 117 minuten | actie, animatie, avontuur | Acteurs: James Dean Conklin, Amy Danles, Barry Stigler, Patty Wynne-Hughs, David Valera, Tony Fucile, Michael Haley, Glynnis Talken

In tegenstelling tot ons land, kent Amerika een echte stripcultuur. Maandelijks verschijnen er honderden comics over de meest uiteenlopende stripfiguren. De bekendste karakters zijn Spiderman, Superman en Batman. Maar naast deze bekende comic-characters, bestaat er ook een rijke cultcommunity van strippersonages. The Maxx is zo’n personage. De creatie van striptekenaar Sam Kieth kreeg een eigen tv-serie.

De serie start met een vluchtige kennismaking met The Maxx. een zwerver die in een kartonnen doos woont. Al snel blijkt dat deze vreemde dakloze superkrachten heeft, althans dat zegt hij zelf. Sociaal werkster Julie Winters heeft zo haar twijfels over The Maxx. Ook de depressieve, suïcidale Sarah heeft ook niet zoveel met de bizarre verhalen van de zwerver. En wie is toch die schurk, Mr. Gone, die steeds opduikt?

Op het eerste gezicht lijkt ‘The Maxx’ op een doorsnee superheld. Breedgeschouderd, bovenmenselijk gespierd en gemaskerd: tot zover niets bijzonders. Het is echter de manier waarop de personages worden ge-introduceerd en de vele, diepere lagen in de verhaallijn die ‘The Maxx’ zo interessant maken.

De plot van de tv-serie is erg ingenieus opgebouwd. Als je de afleveringen afzonderlijk bekijkt, wordt je getrakteerd op volslagen, krankzinnige verhalen die grotesk en bizar aandoen. Maar na afloop van het eerste seizoen vallen de puzzelstukjes in elkaar en is het grote geheel pas te zien. ‘The Maxx’ is een uiterst complex en ingenieus opgebouwd sprookje dat over zaken als weggestopte trauma’s en psychologische pijn gaat.

Als afzonderlijke episodes is de reeks ook prima te behapstukken. De bizarre wereld van The Maxx is afwisselend intrigerend, raar, realistisch en afstotend. Het bijzondere aan deze serie is dat de hoofdpersonages, The Maxx en Julie, niet altijd de hoofdrol spelen. De reeks kent ook de tragische verhaallijn over het jonge meisje Sarah. Een gepestte, depressieve jonge vrouw die worstelt met haar overgewicht en lage zelfbeeld. Ook andere personages kennen geen rooskleurig leven. Thema’s als zelfmoord, drugsmisbruik en geweld passeren allemaal de revue in ‘The Maxx’.

De animatie van de serie is niet altijd overtuigend. De reeks maakt veelvuldig gebruik van ‘stills’, stilstaande beelden, voor een dramatisch effect. Ook komen steeds dezelfde animaties, zoals een rennende The Maxx, terug. Het detail in de tekeningen is zeer hoog en de moeite waard. De stemacteurs leveren goed werk af, vooral Haley is met zijn warme stem erg goed in de hoofdrol.

De deprimerende sfeer, de naargeestige setting en de duistere personages zullen niet bij iedereen in de smaak vallen. Deze cultserie is absoluut niet erg toegankelijk. Maar iedereen die eens een stripfiguur mét inhoud wil zien, kan niet om ‘The Maxx’ heen.

Frank v.d. Ven