The Moss – Ching Toi (2008)
Regie: Chi-kin Kwok | 95 minuten | drama, misdaad | Acteurs: Shawn Yue, Seli Xian, Siu-Wong Fan, Clement Sze-Kit Cheng, Matt Chow, Jay Lau, Kai Chi Liu, Gill Mohindepaul Singh, Suet-yee Si, Shaun Tam, Eric Tsang, Shaw Yin Yin
Films over rivaliserende bendes in Hongkong verschijnen op regelmatige basis. Onder meer met ‘Infernal Affairs’ en ‘Protégé’ is een maffiagenre ontstaan dat zich afspeelt in de bruisende wereldstad en vooral uitblinkt in een bijzondere en ingewikkelde verhaalstructuur. ‘The Moss’ (‘Ching toi’) haalt het niveau van zijn grote broers bij lange niet en is niks meer dan een compromisloos actiegedrocht. De vraag waarom regisseurs nog steeds een succesvol concept proberen te kopiëren terwijl dit, uitzonderingen daargelaten, bijna altijd resulteert in kwalitatief veel mindere producties, is een interessante hoewel een antwoord helaas hoogstwaarschijnlijk wordt gevonden in het aloude ‘graantje meepikken’.
De openingsscène, een door prachtige muziek ondersteunde vertelling van een mythe, doet hopen op een in ieder geval goed uitgevoerde productie. Aan de andere kant lijkt deze scene dan wel weer erg veel op de openingsscène van ‘Pan’s Labyrinth’, de muziek is zelfs bijna identiek. Dat regisseur Chi-kin Kwok alles op het begin van de film zet is duidelijk, naast het sterke begin gebruikt Chi-kin Kwok nog een slimmigheidje. Hij heeft gerenommeerd acteur Eric Tsang (‘Infernal Affairs’, ‘Crouching Tiger, Hidden Dragon’) voor een klein rolletje gestrikt. Eric Tsang maakt zijn opwachting in één van de eerste scènes. Daarna zien we hem ook, op een sporadisch moment na, niet meer terug wat ook inhoudt dat het hoogtepunt van de film hiermee ook meteen achter de rug is.
Wat volgt is een uiterst onsamenhangend verhaal over de onderwereld in Hongkong dat nooit interessant wil worden. Duidelijk is dat de regisseur door middel van actie nog iets van de film probeert te maken, maar in tegenstelling tot de explosieve films van John Woo werkt ook dit aspect hier niet goed. Het verzandt echter in een opeenvolging van nietszeggende actiescènes, achtervolgingen en geforceerd drama. Dit alles met in combinatie met het chaotische camerawerk, op de openingsscène na schiet de camera heen en weer, het feit dat geen enkel personage goed wordt uitgediept en dat elke identificatie met de hoofdpersoon ontbreekt, resulteert in een zeer inconsistent geheel. In dit type genrefilms redt de humor vaak het niet al te sterke verhaal, maar in ‘The Moss’ ontbreekt ook dit aspect compleet op een enkele misplaatste grap na.
Toch is het gelukt een paar prachtige beelden te schieten, een meisje dat noedels eet in een groenachtige kamer is meer dan prachtig. De zee die op de klippen slaat is simpel maar mooi en een nachtelijke scène waarbij het op een dak staande meisje een mes slijpt is bewonderenswaardig. Als genrefilm blijft ‘The Moss’ echter steken in routine. De film is niet vernieuwend en faalt in bijna ieder opzicht. Je zou ‘m nog het beste weg kunnen slingeren in het zwarte gat der vergetelheid.
Meinte van Egmond