The Old Man and Jesus: Prophets of Rebellion (2005)

Regie: Marcelo Andrade Arreaza | 70 minuten | documentaire

En hoe staat het leven in Venezuela? Matig, als we de documentaire ‘The Old Man and Jesus: Prophets of Rebellion’ mogen geloven. Maar voor de massa had het nog slechter kunnen zijn als Hugo Chavez er niet was geweest. Deze omstreden regeringsleider heeft in ieder geval de hoogste noden van de armste Venezolanen weten te lenigen. De gezondheidszorg is verbeterd en de armoe een ietsje verminderd. Maar volgens revolutionair in de dop Jesus is dat nog lang niet genoeg.

Jesus woonde in 2002 onder een brug met een oudere kameraad. Deze naamloze man is net als Jesus een gewezen bajesklant. Beide heren geloven heilig in een revolutie naar oud Frans model. De oude man heeft de naam bijzonder intelligent te zijn, maar in deze film is dat niet echt terug te vinden. Zo komt het verhaal dat hij vertelt over de Franse revolutie eerder naïef over dan intelligent.

De beelden uit 2002 worden gevolgd door die uit 2005. De oude man is inmiddels overleden, vermoord tijdens  een straatgevecht. We volgen Jesus op zijn rondgang door Carácas en horen vooral zijn eindeloze jeremiades. Als hij een rijke wijk betreedt vertrouwt hij ons toe dat hier zijn leven gevaar loopt, maar meer dan een standje van een beveiligingsfunctionaris levert deze levensgevaarlijke wandeling niet op. Naast het verhaal van Jesus zijn er wat interviews met zogenaamde aanhangers van rechts, maar deze komen zo karikaturaal en leeghoofdig over dat het wel een beetje op toneelspel lijkt.

Hoewel in deze film enorm veel wordt gesproken over armoe en sociaal onrecht, weet regisseur Marcelo Andrade Arreaza dit geen moment invoelbaar te maken. We zien beelden van de zwervers en de rijke elite van Carácas, maar deze verschillen in niets van de beelden die we kennen van andere wereldsteden. Daarnaast werkt de continue en volstrekt oppervlakkige klaagzang van de zogenaamde revolutionairen averechts. Wat een schrijnende documentaire had kunnen opleveren wordt zo een stomvervelend politiek pamflet. Zonde.

Henny Wouters

Waardering: 1

Speciale vertoning: IDFA 2005