The Other Side of the Heart Is White (2014)

Regie: Leonardo Pansier | 69 minuten | documentaire

Vrijwel nergens in Nederland gaat de liefde voor de stad en de plaatselijke voetbalclub zo diep als in Rotterdam. De supporters van Feyenoord staan bekend als de trouwste en meest gepassioneerde aanhang van het hele land. Ze hebben Feyenoord in hun hart gesloten, ze staan ermee op en gaan ermee naar bed. De documentaire ‘The Other Side of the Heart is White’ uit 2014 probeert aan buitenstaanders uit te leggen hoe het voelt om Feyenoorder te zijn. Een gevoel laat zich echter niet eenvoudig omschrijven; je moet het eigenlijk zelf ervaren. Debuterend filmmaker Leonardo Pansier maakte jarenlang deel uit van de beruchte ‘harde kern’ van Feyenoord en was een van de hoofdverdachten in de ‘Slag bij Beverwijk’ in 1997, waarbij supporters van Feyenoord en aartsrivaal Ajax slaags raakten en waarbij Ajacied Carlo Picornie het leven liet. Hoewel Pansier altijd ontkent heeft verantwoordelijk te zijn voor de dood van Picornie, werd hij veroordeeld tot vier jaar cel. Achter de tralies komt hij tot inkeer en ontwikkelt hij zijn artistieke talenten. De liefde voor ‘zijn cluppie’ is altijd gebleven, al geeft hij daar nu op een heel andere manier uiting aan, namelijk door met deze film een eerbetoon te brengen aan Feyenoord.

Centraal in ‘The Other Side of the Heart is White’ staat onvoorwaardelijke clubliefde. Feyenoord is waarschijnlijk in Nederland de club met de meest trouwe supporters, die hun ploeg ook steunen als het minder gaat. Pansier en collega-filmmaker en Feyenoordfan Brandon Baan volgen vier supporters op de voet: een zakenman, voormalig bondscoach van de Nederlandse honkbalploeg Robert Eenhoorn, een moeder en haar zoontje en een goede vriend van een ernstig zieke man. Op het oog hebben ze weinig gemeen; het is de liefde voor Feyenoord die hen bindt. Het credo van de Rotterdamse ploeg – ‘niet lullen maar poetsen’- spreekt hen aan. Er is een onuitgesproken saamhorigheid (‘hand in hand, kameraden’), ook als het minder gaat. Pansier en Baan volgden hen gedurende twee seizoenen, waarin het Feyenoord na heel wat mindere jaren eindelijk weer voor de wind gaat. Ze winnen achtereenvolgens van PSV, FC Twente en Ajax (vooral dat laatste zorgt voor een ultieme vreugdeuitbarsting) en de piepjonge ploeg eindigt als tweede. ‘Normaal zou ik een tweede plaats niet vieren’, aldus sportman Robert Eenhoorn. Maar de blijheid die deze tweede plaats brengt, trekt ook hem over de streep: de viering in De Kuip wil hij niet missen.

Zou je een film als deze niet over elke willekeurige voetbalclub in Nederland kunnen maken? Nee, zeggen Pansier en Baan. Geen enkele club in Nederland kent zo’n sterke beleving bij zijn supporters als Feyenoord. Het is de enige club in ons land die qua supporterliefde in de buurt komt van de beleving die men in Engeland beleeft. Met een aantal mooie beelden (dromerig geschoten beelden van de kleine Sem, die toen hij pas één week oud was al met zijn moeder in een skybox in De Kuip zat, die mag samenspelen met zijn helden Pierre van Hooijdonk en Roy Makaay; maar ook het indrukwekkende afscheid van de ernstig zieke Marck Bakker) toont Pansier zijn ambities als filmmaker. De archiefbeelden van het in de Tweede Wereldoorlog verwoeste Rotterdam, en de daaropvolgende wederopbouw sluiten naadloos aan bij de boodschap: Rotterdammers (en dus ook Feyenoorders) krijg je er niet zo makkelijk onder. De vreugdeuitbarstingen in het stadion bezorgen je kippenvel, of Feyenoord nou je ‘cluppie’ is of niet. Natuurlijk, ‘The Other Side of the Heart is White’ is een film voor supporters, door supporters. In eerste instantie. Want ook voor neutrale kijkers én supporters van andere voetbalclubs is deze met eindeloos veel liefde gemaakte film de moeite waard.

Patricia Smagge

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 12 februari 2014
DVD-release: 2 mei 2014