The Peter Green Story – Man of the World (2007)
Regie: Steve Graham | 120 minuten | muziek, documentaire | Acteurs: Peter Green, Mick Fleetwood, John McVie, Jeremy Spencer, Noel Gallagher, Mike Vernon, Dennis Keane, Carlos Santana, Clifford Davis
Fleetwood Mac mag voor een grote groep muziekliefhebbers dan voornamelijk bekend zijn van hits als ‘Go Your Own Way’ en ‘Tell Me Lies’; wat veel mensen niet weten is dat de band reeds eind jaren zestig bijzonder succesvol was. Peter Green richtte de band in 1967 op, nadat hij in John Mayall’s Bluesbreakers in de voetsporen van Eric Clapton was getreden. Hier leerde hij John McVie en Mick Fleetwood kennen. Peter Green doopte geheel onzelfzuchtig de band Fleetwood Mac, zonder dat John McVie toegezegd had tot de band toe te treden. Het is een teken van Green’s edelmoedigheid, maar eveneens van zijn vooruitziende blik, hij leek toen al te weten dat hij de band zou verlaten en zijn vrienden de naam zou laten.
‘The Peter Green Story: Man of the World’ is een documentaire die beoogd de kijker inzicht te geven in het leven van de getalenteerde gitarist. Hiervoor zijn fragmenten van interviews met een aantal insiders en enkele buitenstaanders, zoals Noel Gallagher van Oasis, aan elkaar geplakt. Deels zijn de makers in hun doel geslaagd: de film behandelt op een gestructureerde, chronologische manier de carrière van Green, er worden interessante beelden getoond van optredens en ook de oprichter van Fleetwood Mac zelf komt vrij vaak aan het woord. Toch houdt de kijker een onbevredigend gevoel over na het kijken van ‘The Peter Green Story’. Dit heeft te maken met een onzorgvuldige editing, veel onderwerpen worden vanuit diverse standpunten behandeld, waardoor er veel overlappingen zijn. Daarbij komt nog dat de voice-over ook regelmatig vertelt wat net door de bandleden aan de interviewer is uitgelegd. Tevens lijkt het of er te weinig bronmateriaal voorhanden was. Veel dezelfde beelden van de band, regelmatig wordt er gebruik gemaakt van dezelfde foto’s die ter illustratie moeten dienen, en vaak ook wordt teruggegrepen naar filmpjes die hoogstwaarschijnlijk niets met Fleetwood Mac noch Peter Green te maken hebben. Zo begeleidt een oud filmpje waarin we een anonieme hand zien roeren in een kop koffie het relaas van Peter Green’s biografieschrijver Martin Celmins, en beelden van boomtoppen vanuit een auto genomen het verhaal over de reis naar het landhuis in München, Duitsland, alwaar naar verluidt Green zijn verstand echt kwijtraakte en in een neerwaartse spiraal terecht kwam door het gebruik van verdovende middelen.
Het is ontzettend triest om te zien hoe drugs als LSD, elektroshocktherapie en medicijnen de man kapot hebben gemaakt. Opgezwollen, maar zonder een spoor van schaamte of spijt, kalm en laconiek vertelt Green zijn verhaal, al komt hij vaak niet to the point. Dat is niets om je over te verbazen als je ziet wat hij heeft moeten doorstaan.
Jammer is dat de makers ervoor gekozen hebben vooral zijn periode in Fleetwood Mac en de moeilijke psychische periode daarna te belichten. Wat Peter Green, toen hij eenmaal uit het diepe dal teruggekrabbeld was, heeft gedaan in de muziekindustrie blijft op een korte referentie na, onbesproken. Ook dikwijls lijkt ‘Fleetwood Mac: The Early Years’ een titel te zijn die de lading beter dekt, want bandleden Mick Fleetwood, John McVie en Jeremy Spencer krijgen heel veel screentime, en er wordt hen niet alleen naar hun ervaringen met Green gevraagd. Dat hoeft geen probleem te zijn, maar als eerbetoon aan de “man van de wereld” had ‘The Peter Green Story’ zoveel beter kunnen zijn.
Monica Meijer
Waardering: 3