The Pink Panther Strikes Again (1976)
Regie: Blake Edwards | 103 minuten | komedie, misdaad | Acteurs: Peter Sellers, Herbert Lom, Lesley-Anne Down, Burt Kwouk, Colin Blakely, Leonard Rossiter, André Maranne, Byron kane, Howard K. Smith, Dick Crockett, Richard Vernon, Briony McRoberts, Dudley Sutton, Murray Kash, Hal Galili
Voormalig hoofdinspecteur Dreyfus staat op het punt om na drie lange jaren ontslagen te worden uit de psychiatrische inrichting waarin hij terecht is gekomen door de waanzin waartoe hij is gedreven door zijn stuntelende ondergeschikte Clouseau. Tot grote trots van Dreyfus’ geneesheer is hij volledig genezen van zijn moordneigingen waar het Clouseau betreft. Clouseau is Dreyfus intussen als hoofdinspecteur opgevolgd en om zijn voorganger een hart onder de riem te steken brengt hij hem die laatste dag in de inrichting een bezoekje. Eerst verloopt het contact prima en niets lijkt Dreyfus’ ontslag nog in de weg te staan. Maar al gauw slaat het noodlot toe en brengt Clouseau hem door zijn onnavolgbare blunders opnieuw tot waanzin.
Dreyfus ontsnapt uit de kliniek, stelt een bende samen uit gevaarlijke criminelen en zorgt middels een overval voor de nodige geldelijke middelen. De bende trekt zich terug op een ondoordringbaar kasteel in een klein dorp en ontvoert vervolgens professor Hugo Fassbender (Richard Vernon) en zijn dochter Margo (Briony McRoberts). Fassbender heeft een uiterst machtig wapen ontworpen waarmee steden en als het moet zelfs de planeet vernietigd kan worden. Door Fassbenders dochter Margo te ‘martelen’ zet Dreyfus hem onder druk dit vreselijke vernietigingswapen voor hem te bouwen, zodat Dreyfus de wereldleiders onder druk kan zetten om Clouseau aan hem uit te leveren. Maar Clouseau heeft zo zijn eigen middelen om Dreyfus te bestrijden.
Ook deze Pink Panther film heeft weer een aantal vaste kenmerken. Natuurlijk de cartoon aan het begin en einde van de film van de roze panter, zo’n ijzersterk personage dat hij later een eigen, zeer succesvolle tekenfilmserie heeft gekregen. Cato (Burt Kwouk), de huisbediende van Clouseau die hem onverhoeds moet aanvallen om Clouseau te helpen zich voor te bereiden op de aanvallen van zijn talloze vijanden. Bij hun hilarische, gewelddadige gevechten sneuvelt veel meubilair en de nodige kunstwerken. En tenslotte de onnavolgbare, idiote blunders van Clouseau die voor ontzettende geestige slapstick zorgen en in combinatie met zijn agressieve onderzoeks- en ondervragingsmethoden in zijn erg flauwe, maar o zo leuke Franse accent, de grote charme van deze komedies vormen.
Niet onvermeld kan blijven de klassieke scène met de hond. Clouseau wil de hond van de eigenaar van het dorpshotel bij het kasteel aaien, maar is zo slim om eerst te vragen of de hond niet bijt. De hoteleigenaar verzekert hem dat zijn hond niet bijt. Clouseau haalt daarom de hond aan, maar het beest bijt hem direct flink in zijn handschoen. Clouseau wrikt zich los en zegt verontwaardigd dat de eigenaar toch had gezegd dat zijn hond niet bijt waarop de eigenaar reageert dat dit niet zijn hond is. Als je hiervan niet dubbel ligt van het lachen, moet je zeker niet naar deze film kijken, maar anders is het een groot festijn van meligheid. Bij elke keer kijken worden trouwens de grappen en absurditeiten nog leuker door de voorpret. Heerlijk.
Diana Tjin-A Cheong
Waardering: 4