The Princess Diaries (2001)

Regie: Garry Marshall | 111 minuten | komedie, familie | Acteurs: Julie Andrews, Anne Hathaway, Hector Elizondo, Heather Matarazzo, Mandy Moore, Caroline Goodall, Robert Schwartzman, Erik von Detten, Patrick Flueger, Sean O’Bryan, Sandra Oh, Kathleen Marshall, Mindy Burbano, Kimleigh Smith, Beth Anne Garrison, Bianca Lopez

Een paar jaar voordat onze eigen prinses Amalia werd geboren was er in Hollywood de komst van een prinses Amelia… Met ‘The Princess Diaries’ werd de carrière van de op dat moment negentienjarige Anne Hathaway gelanceerd. De film is gebaseerd op het populaire meisjesboek van schrijfster Meg Cabot, die ook het verhaal schreef van Disney’s latere “prinses” Casey Carlyle (Michelle Trachtenberg in de film ‘Ice Princess’) en volgt een standaard schema voor een ‘lelijk eendje wordt mooie zwaan’ verhaal. Maar is dat vervelend om naar te kijken? Welnee! Ondanks dat elke (volwassen) kijker elke plotwending van mijlenver aan ziet komen en elk personage in de film doet wat je verwacht, is ‘The Princess Diaries’ gewoon een leuke charmante prent geworden, die echt niet alleen een tienerpubliek kan vermaken.

Anne Hathaway steelt de show met de acties van de klunzige Mia. De blunders die ze begaat in de film zijn erg herkenbaar en ook haar onzekerheden komen goed uit de verf. Velen zullen zich kunnen identificeren met haar karakter: het feit dat ze slecht is in speechen (wie hield er nu als tiener graag een spreekbeurt voor een lokaal vol klasgenootjes die je spottend aan zitten te kijken?), liever onzichtbaar wil zijn, maar tegelijkertijd de wereld wil verbeteren. Ook de sidekick van Mia, haar vriendinnetje Lilly (Heather Matarazzo), zorgt af en toe voor komische momenten (“Wait for me! No not you, I don’t even know you!” is één zo’n leuke uitspraak). Julie Andrews neemt in deze film de rol van koningin op zich en speelt hiermee eigenlijk de tegenpool van één van háár eerste (toneel)rollen, namelijk Eliza Doolittle in ‘My Fair Lady’. Hierin was zij degene die een make over moest ondergaan. Nu neemt zij de rol van mentor op zich en wordt daarmee de vrouwelijke Henry Higgins. Andrews speelt haar rol zo goed, dat je je afvraagt waarom we haar niet vaker kunnen bewonderen; dit was haar eerste grote rol sinds lange tijd. Hector Elizondo speelt ook sterk, hij is perfect gecast voor zijn rol als de trouwe adviseur van de koningin en de opmerking van Lilly dat hij op Shaft lijkt, is niet uit de lucht gegrepen: hij heeft dezelfde ‘coole’ uitstraling als deze legendarische politieagent.

Natuurlijk zijn er ook kanttekeningen te plaatsen: de plotselinge ommekeer in Mia’s besluit om toch op het aanbod van haar oma in te gaan komt nogal abrupt en zonder enige uitleg; het feit dat alle belangrijke beslissingen in San Fransisco genomen worden en niet in het fictieve Genovia en een vader die vijftien jaar niet naar zijn dochter omkijkt, terwijl het verlaten van haar en haar moeder de moeilijkste beslissing was die hij ooit moest maken… Maar het zijn maar kleine barstjes in een verder zeer amusante vertelling over een meisjesdroom die waarheid wordt. Een leuke, zonnige film, die je met een warm gevoel achterlaat.

Monica Meijer

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 13 december 2001