The Rebound (2009)

Regie: Bart Freundlich | 90 minuten | komedie, romantiek | Acteurs: Catherine Zeta-Jones, Justin Bartha, Steve Antonucci, Marc Alan Austen, Paul Basile, Robert Bizik, Andrew Stephen Bradley, Daniel Burress, Megan Byrne, Alana Cadiz, Eliza Callahan, Andrew Cherry, Jake Cherry, Peter Conboy, John Ellison Conlee, Lisamarie Costabile, Helen Coxe, Sara DeRosa, Saidah Arrika Ekulona, Tom Riis Farrell, Ramon Flowers, Roy William Gardner, Art Garfunkel, Lisa Gerber, Joanna Gleason, Kate Jennings Grant, John Schneider, Marcel Simoneau, Elliot Villar, Lynn Whitfield

Liefde kijkt niet naar leeftijd. Als mannen een relatie kunnen hebben met veel jongere vrouwen, waarom dan niet ook andersom? Geheel nieuw is dit thema niet (schoolvoorbeeld ‘The Graduate’ (1967) dringt zich op, maar recenter ook bijvoorbeeld Stifflers moeder uit de ‘American Pie’ films), maar ‘The Rebound’ geeft er wel een verfrissende draai aan. In deze film is de oudere vrouw in kwestie namelijk helemaal niet uit op een relatie met een jongere kerel, maar overvalt het haar simpelweg. Met alle onzekerheden en onhandigheden van dien. Voer voor een geslaagde romantische komedie? Jazeker! Maar dan niet op zo’n knullige manier gepresenteerd.

Sandy (Catherine Zeta-Jones) is een vlijtige veertiger wier plezier in het leven voornamelijk bestaat uit het doodknuffelen van haar twee kids en het online bijhouden van een fictief sportnetwerk. Als de camera waarmee ze de vorderingen van haar kroost vastlegt per ongeluk een slippertje van haar man filmt (niet over nadenken, gewoon accepteren…), pakt ze direct haar biezen en vertrekt met zoon en dochter naar de grote stad. In New York aangekomen weet ze uiteraard vrijwel direct een baan te krijgen op een sportredactie en vindt ze een fijn appartement boven een koffietent waar de 24-jarige Aram Finklestein (Justin Bartha) werkt. Een jongen die zojuist is verlaten door zijn Franse echtgenote, die puur om een verblijfsvergunning met hem getrouwd was.

In een grote stad als New York is het volstrekt normaal dat je elkaar op de meest onmogelijke plekken tegen het lijft loopt, vandaar dat het geen verbazing wekt dat Aram en Sandy elkaar ook op een zelfverdedigingscursus voor vrouwen tegenkomen. Hij in fatsuit, zij in killermodus. Het is hier dat ze voor het eerst letterlijk voor elkaar vallen, al kost het Sandy nog de nodige moeite om zich dat te realiseren. Zij ziet aanvankelijk vooral de praktische voordelen van Aram, bijvoorbeeld als oppas voor Frank jr. en Sadie. Twee vroegwijze koters die het wél over asfyxie hebben, maar nog niet helemaal snappen hoe de liefdesdaad precies werkt. (Stel je voor immers, dat je daar geen grappen over kunt maken!) Het is Aram die een stap verder durft te gaan en Sandy laat zich er maar al te graag in meeslepen.

Regisseur Bart Freundlich (die zelf overigens een relatie heeft met de met negen jaar oudere Julianne Moore) heeft al aangegeven dat het leeftijdsverschil eigenlijk een secundair thema is in de film. Hij wilde vooral laten zien hoe het mensen kan vergaan die gelijktijdig in de ‘rebound’ fase van hun relatie zitten: mensen die net gedumpt zijn en wel een verzetje kunnen gebruiken. In Sandy’s geval gaat dat zeker op: zij laat zich door een vriendin verleiden om keer op keer te daten met de meest verschrikkelijke kerels van haar eigen leeftijd. Maar Aram laat zich niet zo snel gek maken en berust al heel snel in de zekerheid dat hij een relatie wil met Sandy. Daardoor krijgt de film onbedoeld meer het karakter van een tragikomedie. Hadden de filmmakers hier maar meer oog voor gehad, zonder allerlei zinlose bijfiguren aan te halen die de helft van de tijd niet eens grappig zijn. Dan had de film nog een kans van slagen gehad.

Wouter de Boer

Waardering: 2

Bioscooprelease: 24 september 2009