The Riot Club (2014)

Regie: Lone Scherfig | 106 minuten | drama, thriller | Acteurs: Max Irons, Sam Claflin, Holliday Grainger, Natalie Dormer, Sam Reid, Freddie Fox, Douglas Booth, Jessica Brown Findlay, Tom Hollander, Ben Schnetzer, Olly Alexander, Tony Way, Matthew Beard, Jack Farthing, Xavier Atkins

In ‘The Riot Club’ volgen we de eerstejaars studenten aan Oxford University, Miles en Alistair. Miles valt de eerste dag al voor de mooie Lauren en de sociaal onhandige Alistair blijft op zichzelf. Al gauw trekken beide jongens de aandacht van leden van de Riot Club. De Riot Club is een exclusieve en elitaire studentenvereniging waar ieder jaar tien jongens inzitten. Na een heftige ontgroening mogen Miles en Alistair bij de club. Wanneer de club samenkomt in een dorps café om flink te eten en drinken worden Miles en Alistair tegen elkaar opgezet om zo in het goede daglicht gesteld te worden bij de andere clubleden. Maar als de alcohol gaat werken en de leden elkaar opfokken, loopt de avond compleet uit de hand.

‘The Riot Club’ is gebaseerd op het toneelstuk ‘Posh’ van Laura Wade. Het toneelstuk was een groot succes, dus een verfilming kon niet lang uitblijven. Wade schreef het scenario voor de film, dat hier en daar flink afwijkt van het toneelstuk. Inspiratie haalde Wade uit het bestaan van de Bullingdon Club, een studentenvereniging aan Oxford die bekend staat om haar aristocratische leden, asociale eet- en drinkpartijen en zelfs vandalisme. Veel leden van de vereniging komen in de politiek of andere belangrijke functies terecht. Bekendste voorbeelden zijn de huidige  Britse premier David Cameron en de burgemeester van Londen, Boris Johnson. Niet de minsten dus.

Hoofdpersonages Miles en Alistair ontmoeten elkaar op de eerste dag van het semester. Alistair staat met zijn ouders in de kamer die voor Miles bedoeld is. Alistairs arrogante vader eist dat zijn zoon de mooie kamer krijgt, zijn oudere broer zat immers een paar jaar ervoor in diezelfde kamer. Miles staat de kamer zonder moeite af en de toon is direct gezet. Alistair is de ongemakkelijke jongen die onder de plak zit bij zijn vader en Miles de sympathieke jongen die niet zo moeilijk doet. Miles blijkt ook uit een bevoorrechte familie te komen maar heeft daar weinig mee. Dat hij voor de ‘gewone’ Lauren valt is dan ook niet zo gek. De Riot Club komt erachter dat Alistair het broertje is van een vroegere voorzitter van de club waardoor hij wordt voorgedragen. Dat Alistair gretig op het aanbod ingaat, is een logische keuze. Maar dat Miles ook bij de Riot Club gaat is op zijn minst vreemd te noemen. Hij heeft direct vrienden en een vriendin, ergert zich aan een andere studentenvereniging en heeft de elitaire wereld wel gezien. Wat zoekt hij dan bij de Riot Club?

Hoogtepunt van de film is het diner in een pub. Hier wordt heel duidelijk dat een goede achtergrond je niet per definitie een goed mens maakt. De vriendelijke pubeigenaar die wordt neergezet als de goedheid zelve wil de jongens een fantastische avond bezorgen. Zijn slimme dochter heeft door dat de jongens de ‘dorpelingen’ verafschuwen en ze niets waard vinden. Scherfig en Wade maken het verhaal vanaf de dinerscène ontzettend zwart-wit. De jongens zijn slecht en de inwoners van het dorp goed. De spanning is duidelijk merkbaar en je voelt al dat die avond iets naars gaat gebeuren. Alle hoop is gevestigd op Miles. Hij lijkt de enige die nog het fatsoen heeft om de jongens te behoeden voor wandaden. Het geeft ruimte voor een interessante karakterontwikkeling maar Scherfig laat die kans liggen en Miles blijft daardoor vlak. Max Irons doet wat hij kan met de rol maar hij verdient beter. Sam Claflin, die we het beste kennen als Finnick Odair in ‘The Hunger Games’ films, zet met zijn Alistair een betere rol neer. Alistair is een enorme eikel maar Claflin maakt een gelaagd karakter van hem. De acht andere jongens komen niet goed uit de verf. De acteurs krijgen te weinig tijd om een volwaardig karakter neer te zetten en dat is erg jammer. Alleen Sam Reid als de homoseksuele Hugo valt op maar ook hij krijgt te weinig screentime.

‘The Riot Club’ geeft een gefictionaliseerd kijkje in de wereld van elitaire Oxford studenten. Omdat niet ieder personage voldoende wordt uitgewerkt blijft de film aan de oppervlakte. De makers willen met ‘The Riot Club’ aantonen dat de Britse klassenmaatschappij nog steeds bestaat, maar slagen er niet in om daar nuance in aan te brengen. De jonge acteurs doen hun best met het script maar kunnen het niet naar een hoger niveau tillen.

Shelley Eimers

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 4 december 2014
VOD-release: 24 februari 2015
DVD-release: 24 februari 2015