The Story of the Weeping Camel – Die Geschichte vom weinenden Kamel (2003)

Regie: Byambasuren Davaa, Luigi Falorni | 90 minuten | drama, documentaire | Acteurs: Janchiv Ayurzana, Chimed Ohin, Amgaabazar Gonson, Zeveljamz Nyam, Odgerel Ayusch, Guntbaatar Ikhbayar, Ikhbayar Amgaabazar, Enkhbulgan Ikhbayar, Uuganbaatar Ikhbayar, Munkhbayar Lhagvaa, Ingeen Temee, Botok

Luigi Falorni studeerde regie in Florence en volgde de filmopleiding aan de Hochschule für Fernsehen and Film (HFF) in München met als specialisatie documentaire en cinematografie. Byambasuren Davaa werkte als presentatrice voor de Mongoolse televisie. Zij studeerde film in Mongolië en volgde aan de HFF in München een opleiding documentaire maken. ‘The Story of the Weeping Camel’ was in eerste instantie Falorni’s afstudeerproject. Beide filmmakers trokken een maand lang door de Gobi-woestijn om het leven van de nomaden vast te leggen. De semi-documentaire (de film is deels (na)gespeeld) groeide echter uit tot een internationaal erkende bioscoopfilm. De film ontving o.a. de Persprijs in San Francisco en de Publieksprijs in Buenos Aires. Overigens werkte de Nederlandse Jiska Rickels (‘Untertage’ (2003)) ook mee aan het project.

Het verhaal begint met een legende over kamelen verteld door een van de oudste generatie van de familie. Hoe kamelen ooit een gewei als beloning voor hun goedmoedigheid van God kregen. Deze goedmoedigheid werd misbruikt door een listig hert dat het gewei leende en nooit meer terug gaf. Sindsdien speurt de kameel de horizon af op zoek naar dat hert. Er volgt een goede weergave van de tradities en het leven van de nomadische familie. Zonder voice-over volgen we de dagelijkse bezigheden van de familie. Hun leven draait voornamelijk om het hoeden van de kamelen. Hoewel in de hoofdstad van Mongolië, Ulaanbaatar bijna de helft van de inwoners nog in een ger (een traditionele vilten tent) woont, staat er vaak een zonnepaneel en een satellietschotel op het dak. Ook in de woestijn hebben moderne invloeden hun werking. Vooral als Ugna blijft zeuren om een televisie in de tent. We leven mee met het zeldzame witte kameeltje dat keer op keer afgewezen wordt door de moeder.

Vakblad Variety schreef dan ook over de acteerprestaties van Ingeen Temee en Botok dat deze beloond zouden moeten worden met een Oscar, mocht er ooit een categorie Best Performance by an Animal komen. Het herenigingsritueel is indrukwekkend en het geeft ons de titelverklaring. Tijdens het ritueel zal de moederkameel gaan huilen en de verzorging van haar kalf op zich nemen. Daaraan vooraf gaat er echter al een hoop gehuil van het verstoten kameeltje. Het ritueel bestaat uit gezang en muziek en voor Mongoolse nomaden is het (nog steeds) vanzelfsprekend. De beelden van de woestijn zijn prachtig. Het landschap lijkt oneindig en er is op een gegeven moment ook een woestijnstorm. Dit is een ontroerende film die op een authentieke wijze de wereld van een Mongoolse herder laat zien.

Sarita Koendjbiharie

Waardering: 3

Bioscooprelease: 19 augustus 2004