The Tale of the Princess Kaguya – Kaguyahime no monogatari (2013)

Regie: Isao Takahata | 137 minuten | animatie, drama, fantasie | Originele stemmencast: Aki Asakura, Yukiji Asaoka, Isao Hashizume, Hikaru Ijûin, Takaya Kamikawa, Kengo Kôra, Nobuko Miyamoto, Tatsuya Nakadai

Met ‘The Tale of the Princess Kaguya’ viert regisseur Isao Takahata zijn terugkeer aan het filmfront. Samen met de roemrijke filmmaker Hayao Miyazaki stond Takahata aan de wieg van Studio Ghibli. Terwijl laatstgenoemde met films als ‘Spirited Away’ en ‘Howl’s Moving Castle’ bij het grote publiek bekend in de oren zal klinken, is Takahata meer op de achtergrond gebleven. Desondanks mag zijn tragische ‘Grave of the Fireflies’ uit 1988 tot de hoogtepunten van de Japanse animatiestudio worden gerekend. Daarna maakte hij nog maar mondjesmaat films, waarvan het merendeel in de schaduw stond van het werk van zijn collega.

Dat Takahata meer verdient dan een plek aan de zijlijn bewijst hij met ‘The Tale of the Princess Kaguya’. In dit Japanse sprookje (de film begint geheel klassiek met “Er was eens een…”) ontdekt een kinderloze bamboesnijder in een magische bamboespruit het kleine lichaam van een prinsesje. De man en zijn vrouw nemen haar in huis en nemen zich voor hun leven in dienst te stellen van dit mysterieuze kind. Het meisje maakt in hoog tempo een reusachtige groei door, waardoor ze al snel voorbestemd lijkt te zijn voor een grotere roeping dan het plattelandsbestaan. Dat leven wordt ingeruild voor dat van de grote stad. Maar de stad brengt Kaguya niet het geluk waar ze op hoopte. Tegelijkertijd begint de lokroep van haar afkomst zich steeds meer naar de oppervlakte te beroeren.

Stilistisch gezien neemt ‘The Tale of the Princess Kaguya’ afstand van andere, vaak door Miyazaki geregisseerde Ghibli films. Waar de stijl van Miyazaki kleurvol en vol beweging is, zoekt Takahata een minder vloeiende en gedetailleerde benadering. De personages zijn, net als bij Takahatas ‘My Neighbors the Yamadas’, omlijnd met dikke potloodschetsen die met een lichte aquarel zijn ingekleurd. De decors waar ze zich in voortbewegen, zijn statisch. Het geluid suggereert echter dynamiek. Het impressionistische karakter van ‘The Tale of the Princess Kaguya’ doet denken aan de illustraties van een kinderboek en past goed bij de sprookjessfeer van de film. Aanvankelijk is het even wennen, maar al snel sorteren de tekeningen verbluffend veel effect en komt de grote schoonheid ervan tot leven. De kunst van Takahata doet niets onder dan dat van zijn vakgenoten.

Vanwege zijn stijl is ‘The Tale of the Princess Kaguya’ een film die moeilijk te vergelijken is met zijn soortgenoten. Anderzijds zijn er veel, vooral thematische overeenkomsten. De liefde voor natuur en het leven op de Aarde tegenover de angst voor vooruitgang. De barmhartigheid van de personages. Het pleidooi voor vrijheid en het maken van eigen keuzes. Oprechte liefde. Dat gaat gepaard met een schattige humor die ook de volwassen kijker zal bekoren. Vanwege de serieuze thematiek en de lange speelduur van meer dan twee uur is de film meer dan geschikt voor deze oudere toeschouwer. Door dit alles voelt de film evenwel aan als een onvervalste Ghibli.

Regisseur Takahata heeft acht jaar lang aan ‘The Tale of the Princess Kaguya’ gewerkt. De 78-jarige filmmaker zal met deze bewerking van een oud Japans volksverhaal, ‘The Tale of the Bamboo Cutter’, zijn laatste film hebben afgeleverd. Met het resultaat demonstreert Takahata echter dat hij dezelfde trede van het Japanse animatiepodium verdient als zijn collega Hayao Miyazaki: de allerhoogste.

Wouter Los

Waardering: 4

Bioscooprelease: 4 september 2014
VOD-release: 4 maart 2015
DVD- en blu-ray-release: 4 maart 2015