The Thing (2011)

Regie: Matthijs van Heijningen Jr. | 103 minuten | horror, thriller, science fiction | Acteurs: Mary Elizabeth Winstead, Eric Christian Olsen, Adewale Akinnuoye-Agbaje, Joel Edgerton, Ulrich Thomsen, Jonathan Walker, Kim Bubbs, Stig Henrik Hoff, Trond Espen Seim, Jørgen Langhelle, Jan Gunnar Røise, Kristofer Hivju, Henrik Hoff, Jo Adrian Haavind, Dan Cristofori, Stefen Rollpiller

Terwijl het één na het andere Nederlandse soapsterretje het erover heeft om in Amerika ‘door te breken’, doet Matthijs van Heijningen Jr. het gewoon. Gewoon op eigen kracht. Dat is te prijzen. Hij heeft het zonder ronkende tv-camera’s en stoere citaten gedaan. Dat Van Heijningen Jr. dan ook nog een prequel van de klassieke horrorfilm ‘John Carpenter’s The Thing’ ging maken, is helemaal prijzenswaardig. Daar moet je lef voor hebben. Maar met lef alleen maak je geen goede film…

Van Heijningen Jr.’s versie van ‘The Thing’ speelt zich af voor ‘John Carpenter’s The Thing’. Fans van die laatste variant weten wat ze kunnen verwachten. In de prequel zie je hoe een Noors expeditieteam op Antarctica een buitenaards creatuur uit het ijs graaft, waarna ze ontdekken dat het wezen het vermogen heeft hen stuk voor stuk te kopiëren. Wie is mens en wie is… the thing?

John Carpenters film dateert uit 1982, maar is nog steeds overtuigend qua special effects en acteerwerk. Van Heijningen Jr. is een zelfverklaard fan van de film en dat zie je terug. Hij heeft de prequel met zichtbaar veel respect voor het bronmateriaal ingeblikt. Zo blijven de (computergegenereerde) special effects dicht bij het uiterlijk van de oude film. Ook de jaren 80 kleding oogt realistisch en passend. Datzelfde geldt voor de decors en soundtrack (van Marco Beltrami). Het is duidelijk dat onze landgenoot erg veel respect heeft voor het werk van John Carpenter. Iets te veel eigenlijk.

Van Heijningen Jr.’s speelfilmdebuut (hiervoor maakte hij vooral kortfilms) volgt eigenlijk hetzelfde stramien als het bronmateriaal. Als je die versie hebt gezien, weet je ook wat je in deze prequel kunt verwachten. Eigenlijk is het verhaal dat John Carpenter al in 1982 vertelde één op één overgenomen door de Nederlander. Dat is zonde, want hier had meer ingezeten. Nu is de film vooral een visitekaartje voor het origineel. Welke jonge horrorfan wil nu een film uit 1982 zien als er een hippe versie in de bioscoop draait waar de modernste special effects in te zien zijn? Dat zal de redenering van de filmstudio zijn geweest toen ze Van Heijningen Jr. groen licht gaven voor deze film. Daar valt op zich wel iets voor te zeggen, maar de prequel vertelt te weinig nieuws. Daarnaast heeft Carpenters film de tand des tijds erg goed doorstaan. De visuele effecten van de prequel zijn niet (veel) beter dan het origineel.

Waar de prequel het laat afweten, is op het vlak van het acteerwerk. Carpenter contracteerde een cast vol karakter. Keith David, Richard Dysart en uiteraard Kurt Russell wisten in korte tijd totaal uiteenlopende personages neer te zetten. Mensen waar je om ging geven. Van Heijningen Jr. heeft een minder aansprekende cast bijeengesprokkeld. Mary Elizabeth Winstead speelt de hoofdrol, maar mist charisma. Het lukt haar niet om de met Bambi-ogen gezegende Kate Lloyd gewicht mee te geven. Ook haar tegenspeler Eric Christian Olsen weet zijn personage niet uit te diepen. Je kijkt naar anoniem slachtvee. Wie er wanneer sterft, maakt niet uit omdat de personages zo vlak zijn.

Daarnaast zijn de Noorse acteurs inwisselbaar, omdat ze amper aan bod komen (het is een film voor een Amerikaanse doelgroep die niet vermoeid wil worden met ondertitels). De kracht van Carpenters film was de onderlinge paranoia tussen de personages. Personages waar je om gaf. De prequel probeert ook het groeiende wantrouwen tussen het team vorm te geven, maar slaagt daar dus niet in. Deze prequel is – in tegenstelling tot het origineel – geen intelligente film, maar een gore slasher geworden. Op het vlak van bloederigheid scoort het debuut van Van Heijningen Jr. erg goed. De special effects zien er smerig uit (zo hoort dat) en zijn frequent. Er zit namelijk veel vaart in deze film. Saai wordt de film dan ook nooit.

‘The Thing’ – de prequel – is een vaardig gemaakte film die het zonder de impact van het origineel moet stellen. Als prequel stelt de film teleur, maar als slasher is het een zeer geslaagde film. Ben je niet bekend met het bronmateriaal, dan moet je deze eerste worp van onze landgenoot zeker checken. Ben je een verstokte Carpenter-fan, dan moet je deze prequel maar skippen.

Frank v.d. Ven

Waardering: 3

Bioscooprelease: 17 november 2011
DVD- en blu-ray-release: 22 februari 2012