The Torturer (2005)

Regie: Lamberto Bava | 96 minuten | horror, thriller | Acteurs: Mario Blanco-Fafian, Elena Bouryka, Carlo Cassola, Simone Corrente, Valeria Cramerotti, Emilio De Marchi, Martina Micozzi, Elenonora Sannibale  

Deze horrorfilm uit 2005 is van de hand van regisseur Lamberto Bava. En Bava gaat op niet mis te verstane wijze van start. In de openingsscène zien we hoe een vastgebonden vrouwelijk slachtoffer op gruwelijke wijze wordt gemarteld met ijzeren haken, een lasbrander en ook op meerdere manieren onder stroom wordt gezet. De kijkers met zwakke zenuwen zullen wellicht direct afhaken, maar voor de liefhebbers van de nodige expliciet in beeld gebrachte horror vormt het een veelbelovende inleiding voor wat komen gaat.

Direct daarna maken we kennis met Ginette Casoni, de vrouwelijke hoofdpersoon die bij de regisseur Alex Cerba op auditie gaat. En ook valt direct de vergezochtheid van diverse gebeurtenissen op. Zowel aangaande Ginette’s gedrag tijdens haar auditie, maar ook met betrekking tot dat van de modellen die in een later stadium op auditie komen. Het is niet of nauwelijks te geloven dat enig weldenkend mens zomaar zou voldoen aan de bizarre eisen die tijdens de audities aan ze gesteld worden. Wat dat betreft zou het een en ander al een indicatie moeten zijn voor Cerba’s mentale gesteldheid. Die blijkt inderdaad al snel niet helemaal je van het te zijn. En hoewel hij ook op andere fronten nogal twijfelachtig gedrag vertoont begint Ginette toch een verhouding met hem. Zelfs wanneer Ginette hem ervan verdenkt dat hij weleens de hand gehad kan hebben in de verdwijning van haar vriendin, houdt ze toch de relatie met hem aan om op die manier haar vriendin op te kunnen sporen.

Genoeg mogelijkheden om een verhaal voor te kunnen schotelen waarin de nodige spanning op te roepen is, lijkt het. Maar voor Bava is het nog niet genoeg en hij gooit er dan ook wat aanvullende ingredienten cq. subplots tegenaan. Alex Cerba blijkt niet alleen aan een trauma uit zijn kinderjaren te lijden, maar ook last van hallucinaties te hebben. Daarnaast komt herhaaldelijk Cerba’s moeder voorbij wiens mentale gesteldheid ook wel wat te wensen overlaat en die niets dan schijnbare onzin loopt uit te kramen. Verder komen er dan nog een paar personen op de proppen met wie Cerba en zijn moeder een al dan niet gespannen en onduidelijke relatie hebben. En gedurende het verhaal zien we dan hoe Ginette’s onderzoek naar haar verdwenen vriendin vordert, onderwijl bemoeilijkt door de perikelen die ze in haar relatie met Cerba ondervindt. Naar aanleiding van de verschillende aan de kijker voorgeschotelde situaties ontstaat al gauw het idee dat de diverse elementen in het verhaal zijn ingevoerd om er de nodige wendingen aan te kunnen geven, daarmee de spanning op verschillende momenten te verhogen en om de kijker op het verkeerde been te zetten.

Bava weet op meerdere momenten inderdaad een zekere mate van spanning op te roepen. Jammer genoeg niet voor lang en in de meeste gevallen veel te weinig. Want het verhaal kenmerkt zich ook door een gebrek aan logica en ongeloofwaardigheden in de verschillende ontwikkelingen. En in combinatie met de overmaat aan niet ter zake doende ingrediënten leidt dit teveel de aandacht af en ondermijnt het teveel de spanning die Bava in verschillende situaties probeert op te roepen. Het voornaamste effect dat Bava met zijn aanpak behaalt is dat de kijker aangaande diverse aspecten in het verhaal weliswaar op het verkeerde been wordt gezet, maar de beantwoording van diverse in het verhaal opgeroepen vraagtekens komt te vergezocht en te overtrokken over om het nog serieus te kunnen nemen. Jammer dat Bava wat dit betreft een niet wat meer ingehouden aanpak heeft gehanteerd, want dat had de geloofwaardigheid en daarmee de kwaliteit van deze productie aanzienlijk ten goede gekomen. Als verhalenverteller toont Bava zich, in deze film althans, dus niet al te bekwaam. En het acteerwerk van de verschillende acteurs en actrices is ook niet van een bijster gedenkwaardig niveau. Dit kan ze wellicht ook niet kwalijk genomen worden gezien de beperkte mogelijkheden die een verhaal met dergelijke onwaarschijnlijkheden en onlogischheden ze te bieden heeft. Daarmee kan deze film weliswaar als een vermakelijke trashfilm beschouwd worden, maar voor de horrorfan zal er doorgaans meer nodig zijn om de aandacht vast houden.

Bava reikt de horrorfan daar inderdaad genoeg ander materiaal voor aan. Want met de regelmaat van de klok blijven er meerdere modellen op auditie komen, die vervolgens ten prooi vallen aan de op de achtergrond in de donkerte rondhangende regisseur. En aldus krijgen we beelden voorgeschoteld van de meest sadistische folteringen waaraan de vastgebonden modellen in diverse gradaties van naaktheid worden onderworpen. Naast de al eerder genoemde voorbeelden een greep uit de toegepaste martelingen: het onder stroom zetten van diverse lichaamsdelen, het openrijten van borsten met ijzeren haken, het afrukken van een piercing uit een tepel, het met een van ijzeren haken voorziene karwats afrossen van een op een draaiend rad vastgebonden slachtoffer, het opensnijden en het inslaan van spijkers in lichaamsdelen, verbranding met gloeiend soldeermiddel, verdrinking in een langzaam met water vollopende ruimte en diverse andere gruwelijkheden. Aan de verbeelding van de kijker wordt bij dit alles niet veel overgelaten. Bava brengt de martelingen in close-up in beeld en spaart zijn kijkers daarmee bepaald niet.

Dit maakt ook het voornaamste doel van deze productie duidelijk: het voorschotelen van een scala van de meest gruwelijke folteringen die op zo schaars mogelijke geklede vrouwelijke modellen worden toegepast. Veel meer noemenswaardigs dan dat heeft deze productie niet te bieden. En het kan gezegd worden dat de hardcore horrorjunk met de in beeld gebrachte martelingen in elk geval weinig reden tot klagen heeft, maar dat voor de liefhebbers van het minder heftige horrorwerk het een en ander weleens te ver kan gaan. En voor de toevallige kijker die niets met het horrorgenre heeft zullen de voorgeschotelde folteringen vooral als ziekelijk overkomen, net zo verziekt als de geest van ‘the torturer’ zelf blijkt te zijn. Waarmee deze film voornamelijk is aan te raden voor de liefhebbers van expliciet in beeld gebrachte gruwelijkheden en voor de gematigde horrorfans die hun grenzen naar het meer extreme werk willen verleggen.

Frans Buitendijk