The Twilight Saga: Breaking Dawn – Part 1 (2011)

Regie: Bill Condon | 117 minuten | drama, thriller, romantiek, fantasie | Acteurs: Kristen Stewart, Robert Pattinson, Michael Sheen, Dakota Fanning, Taylor Lautner, Anna Kendrick, Ashley Greene, Jamie Campbell Bower, Maggie Grace, Jackson Rathbone, Nikki Reed, Lee Pace, Kellan Lutz, Peter Facinelli, Billy Burke, Elizabeth Reaser, Christian Serratos, Sarah Clarke, Rami Malek, MyAnna Buring, Joe Anderson, Christopher Heyerdahl, Casey LaBow, Booboo Stewart, Christian Camargo, Mía Maestro, Wendell Pierce

Sinds 2008 is ‘The Twilight Saga’ dé filmreeks voor bakvissen en vrouwen met een hang naar nostalgie. Vol ongeloofwaardige en onlogische wendingen, maar o zo smakelijk, met dank aan drie knappe hoofdrolspelers en lekker veel suikerzoet sentiment. In 2011 zijn we inmiddels bij het op één na laatste deel aanbeland en dus is het tijd voor een nieuwe regisseur en een nieuwe aanpak. De humor en actie van David Slade’s relatief vent-vriendelijke ‘Eclipse’ hebben plaatsgemaakt voor het onvervalste vrouwendrama van Bill ‘Dreamgirls’ Condon. Als je de roman van Twilight-bedenkster Stephenie Meyer niet kent zal de duistere ondertoon van de film je misschien overvallen. ‘Breaking Dawn’ werd van al Meyers boeken het meest verdeeld ontvangen, en dat zou bij de film ook zomaar het geval kunnen zijn.

Eerst is er naar goed gebruik gelegenheid tot zwijmelen. Na drie films lang getwijfeld te hebben tussen de goed gekapte vampier Edward en de gespierde weerwolf Jacob, koos Bella aan het einde van de vorige film definitief voor Edward. In ‘Breaking Dawn’ zien we de bruiloft, en die valt niet tegen. De trouwscène is een fraai gestileerd, bitterzoet gebeuren dat door Condon tot een half uur wordt uitgesponnen, met een aandoenlijk gespannen Bella, een bruidegom die strak in het pak en in de gel zit en een paar amusante speeches. Jacob staat tandenknarsend in de coulissen, maar als Bella zich even terugtrekt van het feest om gedag te zeggen tegen haar hete huisvriend krijgen ook de aanhangers van Team Jacob een moment om weg te smelten.

Dan dient de huwelijksnacht zich aan en wordt het tijd om spijkers met koppen te slaan. Bella wil dit belangrijke moment beleven voordat ze door Edward onsterfelijk wordt gemaakt, maar seks met een bovennatuurlijke minnaar is niet zonder risico’s. Na een heftig verlopen vrijpartij – waar je overigens teleurstellend weinig van te zien krijgt – ligt de bruidssuite in puin en kan Bella figureren in een SIRE-spotje. Zwoegende lijven hadden we gezien de jonge doelgroep niet verwacht (dit is tenslotte ‘Twilight’ en geen ‘True Blood’), maar iets meer visueel vuurwerk was na dat lange wachten op zijn plaats geweest.

Tijdens de huwelijksreis valt het jonge stel al snel van hun roze wolk. Bella blijkt in verwachting en wordt doodziek. Edwards medisch geschoolde vader Carlisle bevestigt wat de twee geliefden al vermoeden: Bella’s lichaam is er niet op gebouwd om een bovennatuurlijk kind te dragen. Dat betekent dat er knopen doorgehakt moeten worden over het al dan niet afbreken van de zwangerschap. Om de zaak nog gecompliceerder te maken verklaart Jacobs weerwolvenroedel de oorlog aan de ongeboren vrucht. Ook Jacob moet een besluit nemen: is hij loyaal aan zijn stam of neemt hij Bella in bescherming?

Vaste schrijfster Melissa Rosenberg zal er een kluif aan gehad hebben om Meyers propvolle roman tot script te bewerken. De keuze om de film in twee stukken te knippen is alvast een goede, gezien de natuurlijke tweedeling in het boek. ‘Part 1’ laat zich op zijn beurt ook weer in twee delen opsplitsen. De eerste helft van de film staat in het teken van de romantiek, in de tweede helft wordt de sfeer grimmig. Terwijl Edward en Jacob machteloos toekijken teert de zwangere Bella in tot levend skelet. Toch is ze vastberaden om haar baby op de wereld te zetten. De bevallingsscène is opvallend ingetogen, maar daarom niet minder gruwelijk. Condon is zuinig met de ketchup en weet de helse pijn te verbeelden door korte flarden beeld en geluid.

Het lijkt wel of ‘Twilight’ de pubertijd is ontgroeid. Bella is niet langer een besluiteloze bakvis, maar een jonge vrouw die de gevolgen van haar keuzes accepteert. Ze legt daarbij een bewonderenswaardige taaiheid aan de dag. Dit geeft de film een tragiek die in de vorige delen ontbrak en zorgt voor een welkome nieuwe dynamiek tussen de personages. ‘Breaking Dawn’ legt hen pittige dilemma’s voor. Wat doe je als een verstandig besluit gewoon niet goed voelt? In hoeverre beslis je als koppel alles samen? En wat doe je als iemand om wie je geeft beslissingen neemt waar je niet achter staat?

Op andere punten schiet de film tekort. Zo wordt er tussen de sleutelscènes door nogal veel gepraat, met als dieptepunt een onbedoeld lachwekkende scène waarin Jacobs weerwolvenstuurgroep de zwangerschap van Bella bespreekt. Als we de gedachten van honden willen horen kijken we wel naar ‘Look Who’s Talking Now’. Verder komen de actiescènes niet uit de verf en had wat meer humor niet misstaan. Ondanks de schoonheidsfouten is ‘Breaking Dawn – Part 1’ toch een redelijk geslaagde opmaat voor het laatste deel van de reeks, dat minder zwijgzaam lijden en meer spektakel belooft. Er valt nog steeds veel te zwijmelen, maar het lijkt erop dat ‘The Twilight Saga’ wat volwassener begint te worden.

Paula Koopmans

Waardering: 3

Bioscooprelease: 16 november 2011
DVD- en blu-ray-release: 16 maart 2012