The Voice (2008)

Regie: David Sereda | 180 minuten | documentaire

Voor wie het nog niet wist: als je het woord ‘live’ omdraait krijg je ‘evil’. Dit en nog veel meer andere feitjes krijg je voor je neus als je ‘The Voice’ kijkt. Maar voordat je antwoorden krijgt, worden er eerst ontzettend veel vragen gesteld. En dat zijn niet de meest simpele en lichte vragen, maar vragen zoals “was er een bewustzijn tijdens de oerknal?” en “was het heelal er zich van bewust dat er een bewustzijn was?”.

Deze vragen doen wat filosofisch aan, in de trant van “als op een onbewoond eiland een boom omvalt en er is geen levend wezen om dit waar te nemen, maakt die val dan geluid?”. De antwoorden worden echter niet gezocht in de filosofie maar in de biomedische wetenschap en spiritualiteit met hier en daar een toefje religie.

Voordat er een heel bataljon aan mensen geïnterviewd wordt over energie en de waarneming hiervan, wordt eens goed duidelijk gemaakt hoe slecht we als mensheid eraan toe zijn. Er is overbevolking, de helft van de mensen leeft in steden (dat is slecht!), steeds meer mensen worden depressief en er zijn 1 miljoen mensen die een zelfmoordpoging doen per jaar. Gelukkig is daar Boeddha die na weken mediteren onder een boom de geruststellende woorden uitsprak: “er is lijden”. Sprongetje: het boeddhisme gelooft ook dat als de aarde vernietigd zou worden, de zielen ergens anders in het heelal herboren zullen worden. En dat je jezelf kan herkennen in een bloem of in het geluid van een waterval, je bewustzijn reikt verder dan jezelf. En iemands bewustzijn wordt vergroot door bijna doodervaringen. En Pythagoras beweerde ooit dat iedere planeet haar eigen muziek heeft. Net als vele actief mediterende mensen zullen beamen dat ze muziek horen in zonlicht en de natuur. Et cetera, et cetera, sprongetje na sprongetje.

Een eerste associatie bij The Voice zal waarschijnlijk niet deze informatief bedoelde film zijn, maar Frank Sinatra, of misschien zelfs de stem van God. Met ‘The Voice’ is getracht de stem van mensen om te zetten in de stem van het heelal, of is het nou hetzelfde? Laat dit nou direct het euvel zijn van de met veel enthousiasme in elkaar gedraaide film: er worden zoveel verschillende onderwerpen aangekaart dat je op een gegeven moment de weg kwijt bent. Gaat het nu over mediteren? Over het waarnemen van geesten? Over collectief bewustzijn? Over het boeddhisme en andere religies? Over aura’s en chakra’s? Over biophotonen? Over het communiceren van atomen? ‘The Voice’ maakt ontzettend veel kleine uitstapjes met korte antwoorden die het grote geheel helaas niet kunnen bevredigen.

Het is natuurlijk ook een grote uitdaging om spiritualiteit, religie en wetenschap met elkaar te combineren om een compleet beeld proberen te geven van het verleden, heden en toekomst van de mensheid. Het leven laat zich niet zomaar onder drie hoedjes vangen, of samen onder een (grote) hoed.

Het grootste mankement echter aan ‘The Voice’ is toch wel dat er alleen maar mensen geïnterviewd worden die hetzelfde denken als de regisseur David Sereda. De sceptici en de wetenschappers die het tegenovergestelde aangetoond hebben – wat altijd het geval is in de wetenschap – komen niet aan het woord. Dat maakt het geheel, vreemd genoeg, minder geloofwaardig en maar vooral minder interessant. En het heeft al zo’n klein publiek. Alleen mensen die zelf mediteren of anderszins spiritueel aangelegd zijn, zullen ‘The Voice’ aangenaam genoeg vinden om uit te kijken.

Barbara Plasmans