The Young Victoria (2009)

Regie: Jean-Marc Vallée | 104 minuten | drama | Acteurs: Emily Blunt, Rupert Friend, Paul Bettany, Mark Strong, Miranda Richardson, Jim Broadbent, Thomas Kretschmann, Jeanette Hain, Jesper Christensen, Harriet Walter, Rachael Stirling, Julian Glover, Princess Beatrice, Morven Christie, Jo Hartley, Michael Malon

Waarom de producers voor Jean-Marc Vallée als regisseur kozen is opvallend. Naast wat televisiewerk en onbekende films maakte hij als laatste film, vier jaar vóór ‘The Young Victoria’ in 2005 ‘C.R.A.Z.Y’, die op kleinere festivals werd overladen met prijzen, dat wel. Maar het onderwerp, een puberende jongen in Quebec, is zo ver verwijderd van Engeland in de 19e eeuw als maar kan, evenals de toon van die film. Dus moet er een andere reden zijn dat ze wat in hem zagen. Hun keuze bleek namelijk een goede.

Het verfilmen van het leven van een dergelijke persoonlijkheid, in die tijd, in dat land, vergt toch een groot inlevingsvermogen voor een mens van deze tijd, zeker als hij geboren is in een niet-Europees land als Canada, zou je zeggen. Maar de kracht van deze film ligt niet in het eventuele typisch Britse karakter. De personages zijn mensen die tot leven komen in een wereld van macht en politieke spelletjes, maar waarin liefde en trouw toch als enige stand houden, die overal doorheen bijten en des te sterker opbloeien. En dat is een tijdloos, universeel gegeven.

Films over koningshuizen kunnen soms namelijk wat stijfjes zijn, vooral als ze door Engelsen zijn gemaakt. Kennelijk zien zij de stiff upper lip als de uitvinding van hun adel (wat waarschijnlijk ook zo is), dat ze koste wat kost in ere willen houden. Ook andere kostuumdrama’s, vaak gebaseerd op beroemde boeken hebben soms wat last van dit euvel. Een film die dit gegeven doorbrak was ‘Elizabeth’ (1998) en ja, ook deze regisseur, Shekhar Kapur, komt niet uit Engeland. Het hielp hem de personages fris te houden, universeel, waarin ook Vallée slaagt. Het is mooi om te zien dat historische figuren zoveel liefde en leven mee krijgen, zonder dat de hele boel uitdraait op een sentimentele draak. De eerlijkheid en oprechtheid van Victoria zijn aanstekelijk. Slechts één maal gaat ze over de schreef en dat wordt iemand die haar lief is bijna fataal. Maar ja, soms zijn grote drama’s nodig om te komen waar je moet zijn.

Victoria en haar geliefde prins Albert zijn aan elkaar gewaagd. Als jong koppel in de bloei van hun leven, dat elkaar vindt in een wereld die hen wil controleren, is dit ontroerend om te zien. Als een soort Romeo en Julia slaan ze zich door de strijd met een hun niet altijd even goedgezinde omgeving, met als motto: leer de regels van het spel en word de beste, zodat je erboven kunt staan. En vooral: geef steun aan elkaar, onvoorwaardelijk. Met respectievelijk Emily Blunt en Rupert Friend zijn de twee prima gecast, ze hebben een klik. Hun liefde voelt oprecht, maar wederom: zonder dat de film doorslaat naar een typisch romantisch kostuumdrama.

Visueel is alles dik voor elkaar, zonder dat Vallée het van de daken schreeuwt. De kroningsscène is prachtig en één duidelijke visuele truc (wanneer Victoria de dansvloer op komt ‘schuiven’) is opvallend en zelfs hip te noemen, maar subtiel genoeg om binnen de oprechte sfeer te blijven en bovendien functioneel in dramatische ondersteuning. Ook andere stijlmiddelen worden functioneel ingezet, zonder overdrijving, zoals de kostuums, prachtig, maar subtiel.

‘The Young Victoria’ maakt haar beloftes waar. Zowel de koningin zelf, als de film die Vallée over haar maakte. Geen romantisch kostuumdrama zoals we dat wel vaker zagen, maar wel een film over alles overwinnende liefde, zowel tussen twee geliefden als tussen vrienden en familie. Een mooie film over trouw en toewijding, zonder dat het allemaal te serieus of te zwaar wordt. Een verhaal over hoe trouw en toewijding op persoonlijk vlak en voor een land elkaar niet uit hoeven sluiten, maar elkaar ook kunnen versterken. Een verhaal dat goed is geschreven en geregisseerd, want het zuigt je vanaf het begin geleidelijk naar binnen en laat je pas na de aftiteling weer los. Prachtig.

Arjen Dijkstra

Waardering: 4.5

Bioscooprelease: 21 mei 2009