Tokyo Gore Police – Tôkyô zankoku keisatsu (2008)

Regie: Yoshihiro Nishimura | 110 minuten | actie, horror, thriller, komedie, avontuur, fantasie, science fiction | Acteurs: Eihi Shiina, Itsuji Itao, Camille LaBry, Yukihide Benny

Drie puntjes, een paar harde klappen op de ‘Enter’ knop en een groot wit vlak zijn de enige juiste manieren om een recensie van ‘Tokyo Gore Police’ te beginnen. Na afloop van deze compleet geflipte, nihilistische geweldsfilm val je wel even stil. Erg indrukwekkend om te zien hoeveel mutilatie, bloedgolven en groteske monsters er in één film passen. Veel. Heel veel.

‘Tokyo Gore Police’ speelt zich af in de nabije toekomst. De politiemacht van Tokio is geprivatiseerd en uiterst sadistisch. Volkomen terecht, want er woedt een mutantenplaag in de stad. Het is aan superagente Ruka (Eihi Shiina) om de monsterlijke wezens een kopje kleiner te maken. Letterlijk en met veel bloedvergieten.

Tja. Wat kun je zeggen over een film als deze? Niet te veel eigenlijk, want dan bederf je de lol. Regisseur Yoshihiro Nishimura gaat volledig over de top in deze overtreffende trap van een ‘doorsnee’ splatterfilm. Na afloop voel je je bijna vies omdat je liters bloed hebt gezien die op een vrolijke (en overdadige) manier tegen de camera spatten. Ook is Nishimura niet zuinig met het tonen van geamputeerde lichaamsdelen, genitaliën en verminkingen. In feite kijk je een kleine twee uur naar gore en onsmakelijke griezelpassages. Soms net iets te veel van het goede, omdat je geen rust wordt gegund en er non stop bloed vloeit. De sfeer is ranzig en uiterst vreemd. De humor is inktzwart en het verhaalverloop is bevreemdend. Voor een diepe betekenis moet je deze film niet kijken. Voor groteske actie en Manga-achtige passages vol vreemde wezens en onmogelijke gebeurtenissen juist wel.

‘Tokyo Gore Police’ is een rariteitenkabinet waarbij iedere Tarantino-film verbleekt. Fans van hentai, kolderieke horror en geflipte ADHD-actie mogen deze trip niet aan zich voorbij laten gaan. Een film als deze vergeet je hoe dan ook nooit meer…

Frank v.d. Ven