Trois souvenirs de ma jeunesse (2015)

Regie: Arnaud Desplechin | 120 minuten | drama | Acteurs: Quentin Dolmaire, Lou Roy-Lecollinet, Mathieu Amalric, Dinara Drukarova, Cécile Garcia-Fogel, Françoise Lebrun, Irina Vavilova, Olivier Rabourdin, Elyot Milshtein, Pierre Andrau, Lily Taieb, Raphaël Cohen, Kheifets Gregory, Clémence Le Gall, Théo Fernandez, Anne Benoît, Yassine Douighi, Eve Doe-Bruce, Mélodie Richard, Eric Ruf, Antoine Bui, Timon Michel

Regisseur Arnaud Desplechins ‘Trois souvenirs de ma jeunesse’ is het vervolg of liever gezegd de prequel op ‘Comment je me suis disputé… (ma vie sexuelle)’ uit 1996. Die film had als ondertitel ‘Nos arcadies’, gebaseerd op het romantisch idyllische Arcadië uit de Griekse Oudheid, waarin men alleen oog had voor elkaar en voor de liefde.

De antropoloog Paul Dédalus keert terug naar Frankrijk vanuit Tadzjikistan. Bij de douane blijkt er iets vreemds aan de hand met zijn paspoort. Hij heeft een dubbelganger, erger nog: het is iemand die twee jaar geleden is overleden in Australië. Tijdens zijn ondervraging in een kale ruimte herinnert Paul (Mathieu Amalric) drie episodes uit zijn jeugd: 1. Zijn bewogen kindertijd. 2. Rusland, de gevaarlijke schooltrip naar Minsk en 3. Esther, zijn jeugdliefde van zijn 19e tot zijn 25e jaar.

Vooral de derde episode wordt door Desplechin ruim bemeten. Misschien iets te ruim, want dit coming of age-drama met al zijn ups en downs wordt op een gegeven moment een herhaling van zetten. We zien de jonge Paul (Quentin Dolmaire, knappe verschijning met een bijzonder stemgeluid), antropoloog in opleiding, die voor een weekendje terugkeert naar zijn geboortestad Roubaix. Daar omringt hij zich met zijn zus Delphine, zijn verwarde broer Ivan en zijn vrienden Robert en Jean-Pierre. En daar ook komt hij in aanraking met de liefde van zijn leven, Esther, een meisje uit de klas van zijn zus.

Er wordt soms ouderwets in- en uitgezoomd en ook het gebruik van een split screen en hoofdrolspelers die sommige liefdesbrieven letterlijk op zeer persoonlijke wijze (door recht in de camera te kijken) voordragen, maakt ‘Trois souvenirs de ma jeunesse’ tot een aparte film. Maar het kijkt niet allemaal even gemakkelijk weg. Daarvoor is de verhaallijn te springerig.

Papa is als vertegenwoordiger ‘in alles en nog wat’ niet vaak thuis, dus huize Dédalus is geregeld het toneel van een studentenfeestjes, waarbij de mannelijke hoofdpersonen allemaal gefascineerd lijken door de ongrijpbare, onvoorspelbare Esther. Ondanks dat Paul in Parijs studeert, probeert hij op afstand hun relatie in stand te houden. Voornamelijk door het schrijven van brieven. Ze hebben allebei andere liefjes, maar dat staan ze elkaar toe. Want is hun liefde niet uiteindelijk voorbestemd?

Het jammere aan de film is dat regisseur Desplechin ons vaak trakteert op scènes die een beetje in het luchtledige blijven hangen. Er zit, ondanks de redelijk chronologische volgorde, weinig structuur in wat hij ons voorschotelt. Het blijft bij flarden van herinneringen. Toch is het allemaal fascinerend genoeg, vooral door het uitmuntende spel van Lou Roy-Lecollinet (Esther). Qua emotie worden we van hot naar haar geslingerd en als we eerlijk zijn: was dat bij onze eerste echt grote liefde ook niet zo? Afstoten, aantrekken, loslaten en weer nader tot elkaar komen. Woede, angst, onverschilligheid, rebellie en verdriet. De hele rollercoaster aan emo komt langs. Ook als het uiteindelijk ‘uit’ is tussen de twee geliefden, kunnen ze elkaar maar moeilijk vergeten. Want: “Vriendschap werkt niet als de hartstocht nog leeft.”

Een niet altijd even (antropo)logische film, maar zeker het bekijken waard. Opgroeien, volwassen worden en liefde. Drie souvenirs uit Frankrijk…

Ruud Stift

Waardering: 3

Bioscooprelease: 6 augustus 2015
VOD-release: 6 oktober 2015
DVD-release: 6 oktober 2015