Twilight Zone: The Movie (1983)
Regie: John Landis, Steven Spielberg, Joe Dante, George Miller | 101 minuten | horror, thriller, komedie, fantasie | Acteurs: Dan Aykroyd, Albert Brooks, Vic Morrow, Doug McGrath, Charles Hallahan, Rainer Peets, Kai Wulff, Sue Dugan, Debby Porter, Steven Williams, Annette Claudier, Joseph Hieu, Al Leong, Stephen Bishop, Thomas Byrd, Scatman Crothers, Bill Quinn, Martin Garner, Selma Diamond, Helen Shaw, Murray Matheson, Peter Brocco, Priscilla Pointer, Scott Nemes, Tanya Fenmore, Evan Richards, Laura Mooney, Christopher Eisenmann, Richard Swingler, Alan Haufrect, Cheryl Sochler, Elsa Raven, Kathleen Quinlan, Jeremy Licht, Kevin McCarthy, Patricia Barry, William Schallert, Nancy Cartwright, Dick Miller, Cherie Currie, Bill Mumy, Jeffrey Bannister, John Lithgow, Abbe Lane, Donna Dixon, John Dennis Johnston, Larry Cedar, Charles Knapp, Byron McFarland, Christina Nigra, Lana Schwabb
‘Twilight Zone: The Movie’ is gebaseerd op de televisieserie ‘The Twilight Zone’ en bevat naast een proloog vier afzonderlijke verhalen van de hand van vier verschillende regisseurs. Twee mannen rijden in een auto en halen herinneringen op aan oude televisieseries. Ook de serie ‘Twilight Zone’ komt ter sprake. Dan blijken er niet alleen in de ‘Twilight Zone’ serie zelf vreemde dingen te gebeuren. Geregisseerd door John Landis. Een proloog die als voornaamste functie lijkt te hebben om herinneringen aan de Twilight zone serie te doen opleven en de kijker in de juiste stemming te brengen voor wat komen gaat. Niettemin met een licht humoristische ondertoon toch wel aardig vormgegeven.
Bill Connor heeft een promotie misgelopen en in de kroeg spuit hij tegenover zijn vrienden zijn gal over diverse etnische minderheden. Zijn woorden vallen verkeerd bij diverse aanwezigen en wanneer Bill de kroeg verlaat wordt hijzelf op hardhandige wijze het slachtoffer van racisme. Geregisseerd door John Landis en enigszins gebaseerd op de aflevering ‘A Quality of Mercy’. Een qua sfeer geslaagd duister verhaal. Somber, intens en met weinig hoopgevende ontwikkelingen. Nadeel is dat van de eenmaal ingeslagen weg tot het eind niet meer wordt afgeweken. Keurig werk verder van hoofdrolspeler Vic Morrow die op tragische wijze met twee kinderen tijdens de opnames door een helikopterongeluk om het leven kwam. Reden ook dat dit verhaal niet verloopt zoals oorspronkelijk was gepland en het niet uit de verf komt zoals was bedoeld.
In het Sunnyvale Rest Home arriveert een nieuwe bewoner, meneer Bloom genaamd. Bloom maakt vrienden onder de diverse bejaarde bewoners en slaagt erin ze te overtuigen dat je zo oud bent als je je voelt. Geregisseerd door Steven Spielberg en een remake van de aflevering ‘Kick the Can’. Een aardig idee met ook een paar aanvankelijke aardige momenten, maar Spielberg wil in zijn films nog weleens sentimenteel worden en ook hier is dat het geval wanneer zijn verhaal teleurstellend ten onder gaat aan een bovenmatig en overdreven zoetsappig gebeuren. Niet een van Spielbergs beste werken en ook een verhaal dat niet lijkt te passen bij de overige verhalen in deze film.
De lerares Helen Foley rijdt het jongetje Anthony aan. Ze brengt hem naar huis en ontmoet daar zijn familieleden. Anthony’s familieleden gedragen zich, evenals Anthony zelf, op zijn zachtst gezegd nogal merkwaardig en Helen komt erachter dat ze dat doen uit angst voor Anthony’s bijzondere gaven. Ook merkt ze dat ze redenen heeft om voor haar eigen welzijn bezorgd te zijn. Geregisseerd door Joe Dante en een remake van de aflevering ‘It’s a Good Life’. Hoofdzakelijk humoristisch van aard met wat lichte horrorondertoontjes, vooral door de opdoemende zekerheid dat in Anthony’s huis bijna niets is wat het lijkt. Ook de nodige geslaagde decors waarin tekenfilminvloeden duidelijk aanwezig zijn. Her en der grappig ook door de overacting van de diverse acteurs. Minpunt is hier de vrij nietszeggende en wederom zoetsappige afloop van het verhaal.
John Valentine heeft een allesoverheersende vliegangst. Wanneer hij dan toch een keer met het vliegtuig gaat, moet hij alles op alles zetten om zijn zenuwen in bedwang te houden. Maar als hij tijdens een onweer een vreemd en duivels wezen op een van de vleugels ontdekt dat bezig is om de motoren van het vliegtuig te vernielen, slaan de stoppen volledig bij hem door. Geregisseerd door George Miller en een remake van de aflevering ‘Nightmare at 20,000 Feet’. Overwegend humoristisch, maar ook qua horror een geslaagd verhaal. Door de claustrofobische cameravoering, de glimpen van het duivelse wezen op de vleugel van het vliegtuig en de wetenschap dat Miller gelijk heeft in zijn vergeefse pogingen de andere passagiers en de vliegtuigbemanning te overtuigen dat er een ramp kan gaan gebeuren. Leuke speciale effecten ook. Een glansrol van John Lithgow als de hysterische John Valentine en een leuke bijrol van Christina Nigra als het wijsneuzige fotograferende kleine meisje. Het beste verhaal in deze productie en ook van een kwaliteit dat het doet betreuren dat de overige verhalen niet wat meer van dit niveau zijn.
Een gezamenlijke productie van vier regisseurs die hun sporen wel verdiend hebben, maar dat door de wisselende kwaliteit van de afzonderlijke verhalen toch niet een film heeft opgeleverd zoals in kwalitatief opzicht wellicht verwacht zou worden. De film werd bij het uitbrengen met gemengde reacties ontvangen, ook doordat het werd overschaduwd door het helikopterongeluk dat zich had voorgedaan. Niettemin heeft het zijn geslaagde momenten en kan het voor de fans van de diverse regisseurs de moeite waard genoemd worden, maar al te hooggespannen verwachtingen dienen er ook weer niet aan gesteld te worden.
Frans Buitendijk
Waardering: 2.5
Bioscooprelease: 19 januari 1984