Un amour de jeunesse (2011)

Regie: Mia Hansen-Løve | 110 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Lola Créton, Sebastian Urzendowsky, Magne-Håvard Brekke, Valérie Bonneton, Serge Renko, Özay Fecht, Max Ricat, Louis Dunbar, Philippe Paimblanc, Patrice Movermann, Arnaud Azoulay, Amélie Robin, Justine Dhouilly, Charlotte Faivre, François Buot, Elisabeth Guill, Marie-Hélène Peyrat, Guy-Patrick Sainderichin, Grégoire Strecker, Jean-Paul Dubois, Eric Fraticelli, Frédéric Liévain

De vakantieliefde. De kalverliefde. De eerste echte liefde. Wie kent het niet? In ‘Un amour de jeunesse’ beleven Camille (Lola Créton) en Sullivan (Sebastian Urzendowsky) zo’n vurige, intense liefde. In het begin is die vooral lichamelijk, als de 15-jarige Camille en de vier jaar oudere Sullivan elkaar verkennen en elkaar eeuwige trouw beloven en zich niet voor kunnen stellen dat er een leven is zonder elkaar. Camille geeft zich over tot de grens van obsessie, maar al snel is voelbaar dat Sullivan zich niet zo ongeremd overgeeft. Is het omdat hij ouder is en wellicht al eerder een “eerste liefde” beleefd heeft? Is het omdat hij weet dat hij met vrienden bijna een jaar op trektocht door Zuid-Amerika gaat? Of weet hij het zelf niet? Die ongrijpbaarheid – en in haar ogen wispelturigheid – frustreert Camille. ‘Un amour de jeunesse’ wordt vooral vanuit haar perspectief verteld, waarbij Camille gevolgd wordt van scholier tot architectuurstudente en is deels gebaseerd op het leven van regisseuse Mia  Hansen-Løve.

‘Un amour de jeunesse’ laat veel informatie weg, die aan de kijker wordt overgelaten om in te vullen. Dit is een bewuste keuze, maar het kan wel tot een teleurstellende kijkervaring leiden. Zeker omdat dat Hansen-Løve veel van de traditionele (en beproefde) filmtechnieken eveneens achterwege laat. Romantiek is er zeker, evenals liefde, maar niet zoals je wellicht zou verwachten. Het verhaal wordt in een traag tempo verteld, met volop aandacht voor de details die de herinnering van Camille voedt, terwijl er tegelijk met een klinisch afstandelijke blik naar de gebeurtenissen gekeken wordt. Het is een knappe balanceeract die Hansen-Løve daarmee opvoert, maar wel één die niet helemaal bevredigend werkt.

Camille kan Sullivan maar niet loslaten, ook niet als meer dan duidelijk wordt dat hij niet van plan is om de relatie voort te blijven zetten tijdens zijn afwezigheid. Camille gaat ogenschijnlijk door met haar leven, maar wijst tijdens haar studie potentiële nieuwe liefdes af en geeft zich slechts langzaam over aan de avances van haar hoogleraar Lorenz (Magne-Håvard Brekke). Hij geeft haar stabiliteit en zekerheid, maar Camille beleeft deze liefde met nog geen fractie van de intensiteit van haar gevoelens voor Sullivan. Jaren later gebeurt het onvermijdelijke: ze komt Sullivan weer tegen, die inmiddels fotograaf is in Marseille. Is haar passie voor Sullivan echt geblust? Moet ze kiezen tussen twee mannen? En kan die jeugdliefde echt omgezet worden in iets duurzaams en blijvends?

De cast is solide, met een goede bijrol van Urzendowsky als de moeilijk te peilen Sullivan. Ergens is het wel jammer dat het niet meer dan een bijrol genoemd kan worden, want hij weet het maximale uit een ondankbare rol – eigenlijk is het maar een lamzak – te halen. ‘Un amour de jeunesse’ is echter volledig  Crétons film. Als de fragiele Camille (zowel fysiek als mentaal) weet ze perfect gestalte te geven aan een aan de liefde verslingerd meisje, die uitgroeit tot een jonge vrouw. Het is de verdienste van Créton dat ‘Un amour de jeunesse’ grotendeels geslaagd genoemd kan worden.

De Franse filmmaakster Hansen-Løve, die in 2004 in Cannes de juryprijs in de wacht sleepte voor haar ‘Le père de mes enfants’, verwerkte zoals gezegd autobiografische elementen in het verhaal. Zo zou haar relatie met de oudere regisseur Olivier Assayas model hebben gestaan voor de rol die Camille’s oudere vriend Lorenz in de film speelt. Of sommige gebeurtenissen uit haar eigen leven komen, is feitelijk niet zo relevant. Haar observaties zijn universeel: de herinneringen die verbonden zijn aan kleine cadeautjes en alledaagse voorwerpen, de nieuwe en heftige emoties, de aanrakingen en zoenen die nog nieuw zijn en de pijn wanneer die allereerste liefde verdwijnt. Die zijn herkenbaar en bijzonder goed uitgewerkt. Sentimenteel is de film allerminst, integendeel. Het gebrek aan een warm kloppend hart is de grootste tekortkoming. De analytische en intellectuele benadering waar Hansen-Løve voor kiest, is maar half compleet door Sullivan uit die analyse te laten. Wat overblijft is een gefragmenteerd portret van Camille. Het is boeiend om naar te kijken, maar te eenzijdig om ook echt diep te raken.

Tot slot: de internationale titel van de film is het vreselijke ‘Goodbye, First Love’. Dit klinkt niet alleen erg melodramatisch, de vertaling is ook een verlies qua betekenis en lading ten opzichte van ‘Un amour de jeunesse’. Zonde.

Hans Geurts

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 16 februari 2012
DVD-release: 29 juni 2012