Un amour de pluie – Loving in the Rain (1974)

Regie: Jean-Claude Brialy | 105 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Romy Schneider, Nino Castelnuovo, Bénédicte Bucher, Mehdi El Glaoui, Suzanne Flon, Jean-Claude Brialy, Philippe Castelli, Louis Navarre, Pierre Mirat, Albert Michel, Ermanno Casanova, Roselyne Vuillaume, Jean-Paul Bouvier, Alain David, Jérôme Deschamps, Danielle Durou, Lydia Feld, Arlette Gilbert, Jean-Pierre Lombard, Gaston Meunier, Michel Piccoli, Jacques Villeret, Francine Walter  

‘Un amour de pluie’ is een sterk geacteerde film, waarin eigenlijk niet zo heel veel gebeurt. Het scenario kent geen verrassingen en de prent kabbelt voort, zodat de kijker, die vastbesloten is de film af te kijken, ongetwijfeld regelmatig de klok zal raadplegen. Een moeder en haar veertienjarige dochter brengen een vakantie door in Vittel. De vader – die de hele film buiten beeld blijft en wiens stem aan de telefoon ingesproken is door Michel Piccoli – zou ook een ontspannende periode met zijn gezin doorbrengen, maar wegens grote drukte op zijn werk laat hij het afweten. De familie komt al jaren in het hotel en zijn er graag geziene gasten.

Elizabeth (Romy Schneider) laat haar dochter vrij om te doen en laten wat ze zelf wil, af en toe ondernemen ze samen iets, zoals het bezoeken van een tentoonstelling, een film of een etentje in het hotel. Ze hebben dit jaar voor het eerst zelfs kamers op verschillende verdiepingen. Cécile (Bénédicte Bucher) is een aantrekkelijk meisje dat de interesse weet op te wekken van een jongen die in het hotel werkt. Georges – door zijn vrienden Jojo genoemd – werkt in de hotelkeuken om te sparen voor een brommer. De verliefdheid tussen de twee bloeit al snel op, al worden de meeste afspraakjes abrupt onderbroken: of Cécile loopt ineens weg, of het is Georges die zich ineens bedenkt dat hij moet gaan werken.

Al even vaag begint de verhouding die Elizabeth met de Italiaanse charmeur Giovanni krijgt. Zij stelt hem de vraag wat zijn voornaam is, waarna een discussie volgt over hoe vrouwen, die daarin doorgewinterd zijn, mannen versieren en waarin Elizabeth min of meer ontkent de vraag gesteld te hebben. Het vragen stellen en geen antwoord geven gaat eigenlijk de hele film door. Misschien is het de bedoeling geweest de personages zo een air van geheimzinnigheid aan te meten, maar voor de kijker is het hinderlijk. Wel leuk is de scène waarin Giovanni Elizabeth voor de gek houdt door haar op te bellen om te vertellen dat hij plotseling naar het buitenland is vertrokken.

Beide relaties zullen op niets uitlopen, daarvan maakt filmmaker Jean-Claude Brialy geen geheim. De film kent dan ook geen onverwachte plotwendingen. Ook visueel is er niet zo veel te genieten: ‘Un amour de pluie’ biedt een aantal mooie plaatjes, maar gezien de parallel lopende verliefdheden van moeder en dochter had daar veel meer mee gedaan kunnen worden. Enkele scènes vallen uit de toon, zoals de scène waarin Elizabeth aan een séance meedoet en die waarin Cécile in een doodskist gaat liggen die door Georges’ vader gemaakt wordt. Ook het hotelpersoneel krijgt wat onzinnige schermtijd, die niets aan het verhaal toevoegt, maar slechts de tijdsduur onnodig verlengt. Het is jammer dat een talentvolle cast, waarbij Romy Schneider er natuurlijk uitspringt, zo onbenut blijft in een nietszeggend verhaal. ‘Un amour de pluie’ is derhalve alleen geschikt voor mensen die alles van Romy Schneider willen zien.

Monica Meijer

Waardering: 2