Un amour de Swann (1984)

Regie: Volker Schlöndorff | 110 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Jeremy Irons, Ornella Muti, Alain Delon, Fanny Ardant, Marie-Christine Barrault, Anne Bennent, Nathalie Juvet, Charlotte Kerr, Catherine Lachens, Philippine Pascal, Charlotte de Turckheim, Nicolas Baby, Jean-François Balmer, Jacques Boudet, Jean-Pierre Coffe

Marcel Proust is een van de beste Franse schrijvers uit het begin van de 20e eeuw. Als je een verhaal leest van Proust zit je even in een andere wereld. De wereld van adel, romantiek, mooie kleding, chique feesten en de Franse high society. Een voorstelling maken van hoe de film ‘Un Amour de Swann’ er uit zou komen te zien was dan ook niet zo moeilijk. De film kan echter niet tippen aan het boek van Proust en weet het verhaal niet zo overtuigend te brengen.

Dit komt misschien mede door de afstandelijkheid die de hele film uitstraalt. Op geen enkele manier word je betrokken bij de gevoelens en gedachten van de hoofdpersonen en geen enkele keer word je geraakt door de film. Twee uur lang kijk je naar een leeg verhaal dat wordt opgelezen door acteurs in prachtige jurken en pakken in de schitterende huizen en paleizen van de hogere kringen van Frankrijk.

Het is een geluk dat dit lege verhaal op zich een vrij goed verhaal is. De basis, gelegd door Marcel Proust, is goed en daarmee denkt regisseur Volker Schlöndorff het publiek voor zich te kunnen winnen. Nu is Schlöndorff niet zomaar de eerste de beste, hij regisseerde immers ook het prachtige ‘Die Blechtrommel’, maar met ‘Un Amour de Swann’ heeft Schlöndorff zich er toch te gemakkelijk vanaf gemaakt.

Charles Swann begeeft zich eind 19e eeuw in de high society van Parijs. Hij is niet zoals zijn kennissen uit deze kringen, hij is immers Joods en heeft moeten vechten voor zijn plek in de hogere klassen. Hij heeft ook geen titel zoals Baron of Graaf, maar ondanks dat is hij een graag geziene gast op de feestjes en recepties. Hij heeft een affaire met Odette, een meisje dat niet alleen uit de lagere sociale klasse stamt maar ook nog eens haar geld verdient als courtisane. De vrienden van Charles waarschuwen hem dat hij niet met haar moet trouwen. Hij luistert niet naar hen en trouwt toch met Odette. Hierdoor is hij ineens niet meer de populaire man die hij eerst was in de hogere kringen.

Of Charles nu echt van Odette houdt wordt niet helemaal duidelijk. En of die liefde wederzijds is ook niet. Charles en Odette tonen niet genoeg genegenheid voor elkaar en op hun gezichten staan niet de emoties af te lezen die je normaal bij een verliefd paar zou kunnen zien. Er is geen chemie tussen Jermey Irons en Ornella Muti die de twee hoofdrollen vertolken waardoor je als kijker net dat meelevende gevoel mist wat je bij romantische verhalen wel zou moeten hebben.

De omgeving is prachtig. Parijs, de stad van de liefde, de mooie huizen en paleizen van het adele volk en de prachtige kostuums zorgen voor de mooie momenten in de film. Alain Delon als de homoseksuele Baron de Charlus zorgt voor de subplot, deze trekt eigenlijk net zo min de aandacht trekt als het hoofdverhaal. Zelfs het charmante spel van Delon kan daar niets aan veranderen.

Wat een mooi romantisch kostuumdrama had moeten worden is uiteindelijk niet meer dan een simpel verhaal geworden over de high society in Parijs en hoe gemakkelijk je weer van je voetstuk kunt vallen in deze kringen. Jammer dat een prachtig verhaal als dat van ‘Un Amour de Swann’ niet mooi overgebracht wordt op het witte doek. Hier had Schlöndorff meer uit kunnen halen en ook de acteurs hadden meer kunnen halen uit het talent dat er ongetwijfeld wel in zit.

Eveliene Sanders

Waardering: 2

Bioscooprelease: 9 januari 1986