Una tarde feliz (2002)

Regie: Juan Villegas, Celina Murga | 7 minuten | komedie, korte film | Acteurs: Camila Toker, Tamae Garateguy, Casiana Torres

Dit werkje van Juan Villegas is een charmant, luchtig filmpje over gedragscodes in communicatie tussen mensen. Over verwachtingen en aannames. Over wat we zeggen en wat we bedoelen. Zoals de kleine Lucy Pevensie in ‘The Chronicles of Narnia: The Lion, The Witch, and the Wardrobe’ zich ineens moest afvragen waarom mensen handen schudden wanneer ze elkaar ontmoeten, zo staan de vrouwelijke hoofdrolspelers in ‘Una tarde feliz’ onder andere stil bij de verplichte antwoorden die mensen geven als hen wordt gevraagd hoe het ermee gaat.

Begroetingen, zoals die vaak in Amerika gebezigd worden, waarbij wordt gevraagd hoe het ermee gaat, terwijl er eigenlijk geen inhoudelijk antwoord wordt verwacht, worden hier op komische wijze belicht. Wanneer één van de vrouwen na zo’n begroeting, of vraag, van haar vriendin een écht antwoord krijgt, over alle problemen in haar leven en haar gezondheidstoestand, reageert ze blasé: “Wat doe je nou? Ik wil dat allemaal niet horen”.  Ze moet namelijk gewoon zeggen dat alles goed gaat, vervolgens haar vriendin dezelfde vraag stellen, die dan ook weer zegt dat alles in orde is, en dan kunnen ze verder gaan met het gesprek. Zo werkt dat. Dit wordt allemaal erg geestig en nonchalant geacteerd – de één doorratelend, terwijl de ander vrolijk verder loopt en hier geen boodschap aan heeft.

Een ander terugkerend element is de irritatie van één van de vrouwen over het naar boven afronden van de prijzen door verkopers of dienstverleners. Ze vertelt hoe ze voet bij stuk hield toen een taxichauffeur haar op deze wijze probeerde op te lichten, maar later blijkt dit een fantasie te zijn: ze ging toch door de knieën omdat ze niet assertief genoeg was. Wanneer ze later in de film een sleutelhangertje koopt voor de verjaardag van een derde vriendin, wordt de prijs wederom (duidelijk onterecht) naar boven afgerond, en weer doet ze niets.  Wanneer de twee vriendinnen de derde vrouw in het park ontmoeten en deze vertelt dat ze helemaal niet jarig is, wil één van hen dit, grappig genoeg, niet direct accepteren en wil bewijs hebben. “Weet je het zeker? Kijk eens in je agenda?”. Hoe dan ook, de cadeautjes worden toch uitgedeeld. Tenminste, eentje dan. Wanneer blijkt dat de eerdere vriendin hetzelfde cadeautje heeft gekocht, is de “chaos” compleet. De vrouw wil haar sleutelhanger niet geven, terwijl de (gelegenheids)jarige erop staat. Dat wordt dus vechten. En wat doet die hond daar?

‘Una tarde feliz’ is een prettig, klein, niets-aan-de-hand filmpje met leuke observaties en aanstekelijke vertolkingen van de drie actrices.

Bart Rietvink