Underdog, A Prairie Story (2008)

Regie: Hiroshi Egawa | 52 minuten | documentaire

“Het onderhoudsteam van de prairie”; zo worden de bizon en de prairiehond omschreven in ‘Underdog, A Prairie Story’. Deze twee diersoorten zijn namelijk erg belangrijk voor de flora en fauna van de prairie. Hoe dat precies in elkaar steekt, kom je te weten in deze documentaire. De bizon en prairiehond kunnen ieder geval niet zonder elkaar bestaan. Want de bizon schept de omstandigheden waardoor de prairiehond makkelijk tunnels kan graven met hun kleine klauwen doordat de bizon flink het land plet door hun kolossale gewicht. De bizon krijgt daarvoor veel terug; het gras rond de legers van de prairiehonden is namelijk lekkerder en vruchtbaarder dan ergens anders op de landvlaktes. “Een pest voor het land”, de meningen van de boeren in Amerika waren voor een lange tijd zeer negatief getint wat betreft de prairiehond. Deze afstammeling van de eekhoorn is dan ook jarenlang onterecht beoordeeld.

‘Underdog, A Prairie Story’ brengt de onjuistheid van deze reputatie op een toegankelijke manier naar voren. De documentaire begint bij de eerste dag dat de jonkies van de prairiehonden het daglicht aanschouwen en laat ons versneld één jaar uit hun leven zien. De makers vertellen het verhaal van deze kleine dieren via een ‘familieverhaal’ constructie. Eén groepje prairiehonden staat centraal: moeder Belle, vader Flax, zoon Smoke, dochter Poppy en Belle’s zus Iris met haar zoon Clover. Het is wellicht de bedoeling dat je door deze namen mee moet leven met deze dieren, maar het maakt het documentaire een beetje kinderachtig. Je herkent niet of nauwelijks wie wie is.

Naast de familie van Belle en Flax krijgen de bizons veel ruimte in ‘Underdog, A Prairie Story’. Een introductie als familie en namen wordt hen echter bespaard. Mooie shots van ‘Underdog, a Prairies Story’ zijn de momenten waarop je ziet hoe een konijnuil een prairiehond dwingt om van zijn territorium af te gaan. De uil deelt ferme tikken uit en Smoke raakt hierdoor gewond. De twee grootste vijanden van de kleine tunnelgravers vormen de steenarend en de coyote. In de film krijg je maar één actie te zien waarbij een familielid van de prairiehonden wordt gepakt. De makers willen je meer leed besparen, want verder zie je nergens een zielig moment waarop je écht ziet dat een prairiehond ten prooi valt aan hun vijand. ‘Underdog, A Prairie Story’ bevat ook aandoenlijke ogenblikken. Bijvoorbeeld de beelden van de wijze waarop de prairiehonden hun vreugde tonen als de coyote hun terrein verlaat zonder slachtoffer. En imposante beelden zijn vooral de luchtopnamen van de grote kudde bizons die door de prairie trekt. De documentaire verhaalt – lichtelijk- ook over de geschiedenis van de prairie; hoe de mensen naar deze grasvlaktes trokken en dat er tegenwoordig maar weinig over is van de oorspronkelijke vegetatie.

Behalve bizons en prairiehonden is er een afwisseling met de andere dieren van de prairie; zoals de fuut of de parelhoen. Van deze twee vogels krijg je mooie beelden te zien van de paringsdans. Hoewel ‘Underdog, A Prairie Story’ prachtige beelden bevat en best vermakelijk is, ontbreekt de diepgang. De film had best een aantal shots kunnen laten zien van hedendaagse boeren die de prairiehonden nu op hun land tolereren of de manieren waarop nu geprobeerd wordt om deze diertjes terug te laten keren. En anders beelden waarmee meer wordt ingegaan met de toenmalige slechte reputatie van de prairiehond. De voice-over vertelt het wel, maar een beeld zegt toch meer dan duizend woorden. Concluderend is ‘Underdog, A Prairie Story’ een leuke film waardoor je weer realiseert dat kleine nietige wezentjes wel degelijk een zeer belangrijke rol spelen in de natuur.

Ans Wijngaarden