Une histoire d’amour (2013)

Regie: Hélène Fillières | 80 minuten | drama | Acteurs: Benoît Poelvoorde, Laetitia Casta, Richard Bohringer, Reda Kateb, Hervé Sogne, Jean-François Stévenin, Philippe Nahon, Vicky Krieps, Véronique Fauconnet, Gintare Parulyte, Laurence Streitz, Shiva Gholamianzadeh, Laure Roldan, Jeanne Werner, Pierre Leccia, Antoine Tarot, Nils Moreau, Albert Jeunehomme

Is het toeval dat er een film als ‘Une histoire d’amour’ verschijnt na het immense succes van sm-bestseller “Vijftig tinten grijs”? Vast, maar bijzonder is het wel. Wat erg onwaarschijnlijk lijkt, is dat er ook maar iemand opgewonden zal raken van de seks zoals die in deze film te zien is. Zelden werd de daad zo kil en deprimerend in beeld gebracht. De titel ‘Une histoire d’amour’ (een liefdesgeschiedenis) moet je dan ook met een korreltje zout nemen…

In ‘Une histoire d’amour’ draait het om een jonge vrouw (Laetitia Casta). Deze dame ontmoet een bankier (Benoît Poelvoorde) waarmee ze een sm-affaire begint. De man (Richard Bohringer) van de vrouw weet van haar slippertje, maar zwijgt erover. Deze driehoeksverhouding neemt steeds vreemdere vormen aan. Totdat de bom barst.

Geen enkel personage in deze film heeft een naam. Daar zal vast een artistieke reden voor zijn geweest, maar het zorgt ervoor dat je geen band met de personages op kunt bouwen. Dat is trouwens toch al bijna onmogelijk, omdat ze geen van allen sympathiek zijn. ‘Une histoire d’amour’ is een koude film over relaties, communicatie (of vooral het gebrek eraan) en seks. De seksscènes zijn ongemakkelijk, rauw en kil. Seks is niets moois, maar een tijdverdrijf in deze film. Een manier om minuten te doden en om wat te voelen. Wat voor emotie het ook is: als het maar iets is. Deze afgestompte mensen willen bevestiging van hun bestaan en weten dat ze leven. Pijn is ook een teken van leven. Er zal ongetwijfeld een diepere betekenis in dit speelfilmdebuut van Hélène Fillières, maar die komt niet naar boven. Dat ligt voornamelijk aan de warrige vertelwijze die gehanteerd wordt.

Verwacht geen hapklare brok, maar een fragmentarisch verteld verhaal waarin je de personages stapje voor stapje leert kennen. Al is ‘kennen’ een te groot woord, omdat de motieven van deze mensen nooit helder naar voren komen. De bankier wil onderworpen worden en verlangt naar pijn, maar wat daar de reden van is wordt niet duidelijk. De jonge vrouw wil liefde, maar waarom ze die bij oudere mannen zoekt wordt niet verklaard. Waarom haar man het bedrog pikt en het gelaten aanziet, wordt ook niet opgehelderd. Een film moet prikkelen, maar daarvoor heb je wel handvaten nodig. Die worden niet gegeven in deze niet-chronologische vertelling. Het gespring in de tijd maakt het er niet duidelijker op. Zonde, want er zit een goede film in ‘Une histoire d’amour’. Helaas komt die er niet uit.

Het acteerwerk is namelijk erg sterk. Vooral de Vlaamse komiek Benoît Poelvoorde zet een fenomenale rol neer. Zijn personage snakt naar liefde, maar weet niet hoe hij dat moet vragen. Hij verwart macht en misbruik met genegenheid. Als hij met een zweep afgeranseld wordt, ervaart hij een vorm van geluk maar ook dat pleziert hem niet volledig. De wanhopige zoektocht naar geborgenheid wordt erg goed vertolkt. Poelvoorde zet een ingetogen rol neer en wekt zowel afschuw als medelijden op. De lompe bankier is ongelooflijk hard en gemeen voor de jonge vrouw, maar diep van binnen zit een geknakt mens dat om liefde schreeuwt. Waarom hij zo is geworden, kom je niet te weten.

Casta is ook goed en haar chemie met Poelvoorde is ijzersterk. Als deze twee samen zijn, leeft de film op. De sfeer wordt broeierig en onheilspellend. Je voelt gewoon dat dit slecht moet aflopen, omdat deze twee mensen niet bij elkaar moeten zijn. Ze zijn destructief en verwoesten elkaar. Toch is Casta niet de juiste actrice voor deze film, omdat ze te mooi is voor deze rol. Wat bezielt deze jonge vrouw (met het uiterlijk van een fotomodel – wat niet toevallig is aangezien Casta dat dus ook is) om met oude mannen aan te pappen? Poelvoorde heeft een onopvallend uiterlijk en oogt als een typische man van middelbare leeftijd, terwijl haar filmman (Bohringer) in de zeventig is. Het komt te gekunsteld over. Daarnaast leidt haar modellenloopje (zelfbewust en alsof ze op de catwalk staat) erg af. Ook de sm-relatie (die van één kant lijkt te komen, omdat de vrouw er zelf weinig tot geen plezier in lijkt te scheppen) komt onovertuigend over. Waarom de vrouw telkens naar de bankier teruggaat – die haar zo schofterig behandeld – wordt ook niet duidelijk. Bohringer ten slotte komt er bekaaid vanaf. Zijn rol is erg klein en zij personage is erg passief. Hij laat alles gelaten over zich heenkomen en doet niets. Hij is niet slecht, maar ook niet noemenswaardig.

‘Une histoire d’amour’ is een interessante mislukking geworden. Er schuilt een tragisch liefdesverhaal in deze film, maar die komt niet naar boven. In plaats daarvan word je opgescheept met een fragmentarisch vertelsel over een koppel dat elkaar seksueel vernedert en kapot maakt. Er is geen sprake van liefde. Enkel van lust en pijn. Omdat je geen band met de personages opbouwt, blijft de film afstandelijk en koud. Het sterke acteerwerk van met name Poelvoorde en de dreigende soundtrack zijn zeker de moeite waard, maar kunnen de vele gebreken niet verhullen. De cast had een beter script verdiend. Met een betere montage en een strakkere regie had dit een (echt) goede film kunnen worden.

Frank v.d. Ven

‘Une histoire d’amour’ verschijnt dinsdag 18 juni 2013 op DVD.