Unleashed – Danny the Dog (2005)

Regie: Louis Leterrier | 103 minuten | actie, drama | Acteurs: Jet Li, Morgan Freeman, Bob Hoskins, Kerry Condon, Scott Adkins, Andy Beckwith, Christian Gazio, Michael Jenn, Vincent Regan, Silvio Simac, Carole Ann Wilson

Het ziet er sterk naar uit dat Luc Besson zin had in een makkelijk vechtfilmpje. Hoewel het verhaal nog wel een bepaalde lijn volgt, heeft de film een matig doordacht script en alles leidt tot zoveel mogelijk vechtscènes. De vechtchoreografie is door niemand minder dan Yuen Wo Ping gedaan die ook de gevechten in ‘The Matrix’ (1999) coördineerde. Iemand die zijn badkamer binnenkort in een paar minuten wil verbouwen, kan er nog een aantal handige tips uithalen. Toch komen ook de vechtlustige typen met deze film niet echt aan hun trekken. De uithalen zijn voornamelijk heel snel, waardoor de schoonheid van een vechtsport verloren gaat. De paar slowmotionscènes die er af en toe tussen zijn gemonteerd kunnen dit niet rechttrekken.

Goedkoop en onrealistisch is het Pavlov-effect dat Danny krijgt bij het losmaken van zijn riem. En dat geldt voor meerdere gegevens in deze film. Alles staat in het teken van het redden van een onschuldig jongentje uit de grote boze onderwereld en daarbij is de fantasie soms ver te zoeken. Zo dringt zich direct een overduidelijke associatie op met Ray Charles bij de entree van de ‘pianoman’ Sam (Morgan Freeman), die een donkere zonnebril draagt omdat hij blind is. Hoewel dit idee van Morgan Freeman zelf kwam, die een heel eigen invulling aan zijn karakter gaf dan Leterrier voor hem in gedachten had. Sam’s dochter Victoria is het onschuldige achttienjarige meisje met het beugelbekkie dat net iets teveel praat. Ze speelt ook piano en wel het meest kapot gedraaide muziekstuk van Mozart. Maar wel héél kinderachtig wordt het als Danny van Bart de vechtarena in moet om zijn tegenstanders uit te schakelen en Danny op kinderlijke wijze schreeuwt: “No more fighting!”

Bob Hoskins en Morgan Freeman vormen eigenlijk de enige twee factoren die de film nog enigszins overeind houden. Ze zijn niet de minste spelers en zorgen opvolgend voor een beklemmende en charismatische karakterzetting. De muziek versterkt op juiste wijze de sfeer en is door de Britse band Massive Attack speciaal voor deze film gecomponeerd. Iets dat ze nog nooit eerder deden. Ook Jet Li is een bekende naam in de vechtfilmindustrie en vertoont in deze film meer emoties dan ooit. Er kunnen zelfs een paar grapjes van af, maar werkelijk invoelbaar wordt het allemaal niet. De grote namen die aan dit project hebben meegewerkt, kunnen het flauwe verhaal en de matige vechtscènes nauwelijks redden.

Saskia Bruins

Waardering: 2

Bioscooprelease: 23 juni 2005