Vanity Fair (1998)

Regie: Marc Mundon | 300 minuten | drama | Acteurs: Natasha Little, Nathaniel Parker, Frances Grey, Philip Glenister, Miriam Margolyes, Tim Woodward, Tom Ward, Jeremy Swift, Roger Ashton-Griffiths, David Bradley, Eleanor Bron, Zoe Chester, Carol Ann Crawford, Graham Crowden, Sarah Crowden, Janet Dale, Windsor Davies, Felix Dexter, Michele Dotrice, Janine Duvitski, Stephen Frost, Pat Keen, Mark Lambert, John Leeson, Anton Lesser, Sylvestra Le Touzel, Gerard Murphy, Casey O’Connor, Sara Powell, Bryan Pringle, Maurice Roëves, David Ross, Patsy Rowlands, Joanna Scanlan, John Surman, Frances Tomelty, Paddy Ward, Zohren Weiss, Charlotte West-Oram

Becky Sharp (Natasha Little), de hoofdfiguur in ‘Vanity Fair’, is het prototype van een foute vrouw: ze is doortrapt, verleidelijk en alleen geïnteresseerd in haar eigen belang. Niet voor niets koos de Britse schrijver William Makepeace Thackeray (1811-1863) voor zijn boek “Vanity Fair” de ondertitel A Novel without a Hero. De personages in dit verhaal zijn stuk voor stuk behept met minder aangename karaktertrekken, die hen allen ongeschikt maken voor een eventuele heldenrol. Zelfs de meest sympathieke figuur van allemaal, de goedmoedige en altijd behulpzame kapitein William Dobbin (Philip Glenister), laat teveel met zich sollen en sluit te vaak compromissen ten gunste van degenen die van hem profiteren om voor held te kunnen doorgaan.

De plot van ‘Vanity Fair’ is even geestig als meeslepend. De Britse high society in de eerste helft van de negentiende eeuw wordt voortdurend op de korrel genomen. Een sluwe intrigante als Becky Sharp heeft totaal geen moeite om hogerop te komen binnen deze kringen, waar alles draait om uiterlijk vertoon en status.

Het voornaamste drama in ‘Vanity Fair’ voltrekt zich binnen het huwelijk van Becky en de aristocraat Rawdon Crawley. Crawley aanbidt zijn vrouw, en is lange tijd diep onder de indruk van haar vindingrijkheid en de kameleonachtige wijze waarop ze zich in hogere kringen beweegt. Maar hij ontdekt haar ware aard als ze samen een zoon krijgen, tegenover wie ze zich ronduit liefdeloos gedraagt. De doodsteek voor Rawdons liefde voor Becky volgt, als hij haar betrapt met haar beschermheer Lord Steyne. Becky had hem immers bezworen dat er tussen haar en Steyne niets meer gaande was dan een onschuldige flirt.

Onbeantwoorde of slechts deels beantwoorde liefde vormen overigens een rode draad in deze serie: Amelia Sedleys blinde adoratie voor de ijdele, egocentrische George Osborne, William Dobbins stille verering van Amelia Sedley, Rawdon Crawleys liefde voor Becky Sharp, die later omslaat in haat. In ‘Vanity Fair’ krijgt iedereen uiteindelijk wat hem of haar toekomt, en dat is zeker niet altijd waar op werd gehoopt.

De BBC heeft een naam hoog te houden als het gaat om de productie van boekverfilmingen en historische drama’s. Ook dit kostuumdrama is van voortreffelijke kwaliteit. Er valt weinig tot niets op te merken aan de acteerprestaties, het script (waarin nauwgezet het verhaal van Thackeray wordt gevolgd) en de sfeer van deze serie. Wie zich eraan waagt om deze serie met een totale lengte van 300 minuten in één keer te bekijken, zal zich waarschijnlijk geen moment vervelen tijdens deze ogenschijnlijk lange zit. Moge de BBC tot in lengte der jaren zo doorgaan!

Saskia Blokker