Village People Radio Show – Apa khabar orang kampung (2007)

Regie: Amir Muhammad | 72 minuten | documentaire | Acteurs: Pak Kassim, Pak Abdullah, Makcik Suriani, Pak Hatta, Pak Budin

In 2005 maakte regisseur Amir Muhammad de documentaire ‘The Last Communist’ over het leven van Chin Peng, de voormalige leider van de Maleisische Communistische Partij. In ‘Village People Radio Show’, dat hierop een vervolg is, gaat hij op zoek naar oud-strijders en ex-leden van dezelfde Communistische Partij, die in ballingschap leven in een klein dorpje in het zuiden van Thailand. Uitgebreid vertellen de al ruim op leeftijd zijnde vroegere leden over de glorie jaren en hun guerrillastrijd tegen de Britse kolonisten en Japanse onderdrukkers tijdens en voor de Tweede Wereldoorlog. Ook hun geloof – zij zijn allen moslim – en hun houding jegens het geloof komt regelmatig ter sprake. Het blijkt dat tijdens de oorlog het geloof niet altijd even strikt werd nageleefd. Bijvoorbeeld de verklaring dat een strijder sterk moest zijn, was een goed excuus om van alles te mogen eten.

‘Village People Radio Show’ is de tweede film in een rij van Amir Muhammad, die direct na het uitkomen ervan verboden is door het locale regime. Als je dit in ogenschouw neemt vraag je je af waarom de documentaire op de zwarte lijst staat. Als buitenstaander kun je je nauwelijks voorstellen dat de bezwaren van de regering dusdanig zwaar wegen om zo’n uitspraak te doen. Het is meer dan logisch dat de tegenstanders van het regime zich niet positief uitlaten wanneer hun mening gevraagd wordt. Het zou erg naïef zijn om anders te verwachten. Jammer genoeg snijdt Amir Muhammad zich juist in zijn eigen vingers door de andere partij niet aan het woord te laten. De documentaire is daardoor eentonig en boet aan kracht in. Ook al gaat het over een belangrijke periode uit de Maleisische geschiedenis: meer dan het verbaal met modder gooien van een aantal bejaarden is het niet. Naast de interviews krijgt de kijker beelden van het dorpje, de inwoners en hun dagelijkse beslommeringen voorgeschoteld. Dit levert een saaie bedoening op. De ex-strijders, die niet meer terug willen naar Maleisië, zitten hun leven uit en geven dit ruimschoots toe. Met aparte visuele shots, die radiogolven voorstellen worden de scènes aan elkaar verbonden. Dit trucje gaat overigens snel vervelen vooral omdat de lengte van deze shots vaak te lang is. Af en toe slaagt Amir Muhammad erin om mooie cinematografische plaatjes te tonen van het landschap.

Wat verder opvalt is de combinatie van beelden en interviewteksten. Ogenschijnlijke eenvoudige beelden worden gebruikt om de uitspraken te versterken. Wanneer Pak Kassim vertelt over het trekken van de groepen strijders in de jungle krijgt de kijker een shot van een groep mieren te zien. Dit is slechts een enkel voorbeeld van deze aanpak. Door de film heen wordt ook nog een verhaal verteld van twee koningen en een koningin, waarvan de suggestie wordt gewekt dat zij vreemdgaat. Het is onduidelijk welke symboliek achter dit verhaal, dat als radiohoorspel wordt gebracht, schuilgaat, waardoor de aandacht van de kijker zo nu en dan afdwaalt. ‘Village People Radio Show’ is eenzijdig en saai maar toch ook informatief. Ondanks dat de film in eigen land voor de nodige commotie heeft gezorgd, zal het buiten Maleisië voornamelijk radiostilte krijgen.

Lodi Meijer