Vincent (2016)

Regie: Christophe Van Rompaey | 121 minuten | komedie, drama | Acteurs: Spencer Bogaert, Barbara Sarafian, Alexandra Lamy, Geert Van Rampelberg, Catherine Aymerie, Griet van Damme, Ilona Bachelier, Fred Epaud, Eliza Stuyck, Kimke Desart, Grégoire Plantade, Emma Reymaert

De opwarming van de aarde, de stijging van de zeespiegel, de ecologische voetafdruk; er is een hele generatie die opgroeit terwijl dit soort termen dagelijks besproken wordt. Het zijn kwetsbare, onzekere en zoekende tieners die zich aan deze ‘Groene Revolutie’ optrekken. Ze voeren actie omdat ze zich zorgen maken. Dat je daarin ook kunt doorslaan, zien we in ‘Vincent’ (2016), de tragikomedie van de Vlaamse regisseur Christophe van Rompaey (bekend van ‘Aanrijding in Moscou’, 2008). Van Rompaey was zelf ooit zo’n bezorgde tiener, maar vergeleken bij de hoofdpersoon in ‘Vincent’ viel het met hem nog wel mee. Vincent (Spencer Bogaert) vreest echter dat we met z’n allen afstevenen op een ecologische Apocalyps. “Het feit dat hij niet in staat is daar iets aan te veranderen, gaf mij als filmmaker de mogelijkheid om te schetsen hoe hij blijft steken in zijn ‘boze-puberfase’. Daarnaast wilde ik zijn onvermogen laten zien; Vincent is niet in staat zijn angsten te overwinnen en volwassen te worden,” aldus Van Rompaey.

Wellicht heeft dat ook nog te maken met het feit dat Vincent opgroeit in een disfunctioneel gezin. Zie op je zeventiende maar eens om te gaan met een gebroken planeet én een gebroken familie. ‘Vincent’ valt in elk geval meteen met de deur in huis, want in de eerste scène zien we de tiener proberen een eind aan zijn leven te maken. Dat dit niet voor het eerst gebeurt, blijkt wel uit de laconieke reactie van zijn zusje Nadia (Kimke Desart) als ze de ambulance belt: “We hebben weer eens een noodgeval…”. Vincent, ook wel Al Gore Junior genoemd, denkt dat de wereld beter af is zonder hem, zodat hij de aarde niet langer hoeft vervuilen met zijn aanwezigheid. De hele dag de lampen en de verwarming uitzetten en volgens een strikt veganistisch dieet leven zet namelijk maar weinig zoden aan de dijk als je de enige bent. Zijn moeder Marianne (Barbara Sarafian) weet niet meer wat ze met haar zoon aan moet; hem laten opnemen in een inrichting lijkt de enige optie maar daar staat ze niet om te springen.

Maar dan is daar ineens tante Nicole (Alexandra Lamy), Marianne’s halfzus die in Parijs woont en in alles haar tegenpool is. Ze is extravert, flamboyant, slikt pillen en zuipt zich een slag in de rondte en heeft het hart op de tong. Haar komst zet de levens van de familieleden flink op z’n kop. Vincent vraagt of hij met haar mee mag naar Parijs – waar de Klimaattop gehouden wordt! – en tante Nikki (zoals ze genoemd wordt) stemt uiteindelijk in, vooral omdat ze ervan overtuigd is dat Vincents gedrag een gevolg is van verstikkende moeder. Marianne beschouwt het feit dat haar zus haar zoon mee op reis neemt als kidnapping en trommelt haar echtgenoot Raf (Geert van Rampelberg), Nadia en haar zwangere andere dochter Kelly (Emma Renaert) op om het duo een halt toe te roepen.

Net als bij ‘Aanrijding in Moscou’ werkt Van Rompaey ook voor ‘Vincent’ samen met scenarioschrijver Jean-Claude van Rijckeghem. Die film was indertijd een groot succes op de verschillende filmfestivals en ook ‘Vincent’ deed het goed, in elk geval op het filmfestival van Locarno waar Sarafian de persprijs voor beste actrice kreeg toebedeeld. Het acteerwerk is dan ook dik in orde. Toch maakt ‘Vincent’ minder indruk dan ‘Aanrijding in Moscou’. Het verhaal verloopt voorspelbaarder; bovendien is het contrast tussen het drama en het komische gedeelte erg groot. De luchtigheid van de uitbundige tante Nikki staat haaks op het suïcidale gedrag van haar neefje. Contrasten worden gebruikt om de hoofdrolspelers iets van elkaar te laten leren, en dat gebeurt hier dan ook. Een iets subtielere aanpak, en een korte speelduur, had de film echter zeker ten goede gekomen. ‘Vincent’ wordt de Vlaamse ‘Little Miss Sunshine’ (2006) genoemd, maar die vergelijking is iets te veel eer. Van Rompaeys tragikomische roadmovie is charmant en veelbelovend, maar pakt niet zo eigengereid en origineel uit als we vooraf hadden gehoopt.

Patricia Smagge

Waardering: 3

DVD-release: 17 januari 2017
Bioscooprelease: 3 augustus 2017