Visibility of Interim (2007)

Regie: Manuel Knapp | 14 minuten | animatie, korte film

Wie een recensie schrijft over de Oostenrijkse kunstfilm ‘Visibility of Interim’ zal hard zijn best moeten doen om duidelijk te maken wat die film precies inhoudt. We zien een inktzwarte achtergrond, waartegen witte geometrische figuren ontstaan die zich ontwikkelen tot complexe architecturale constructies. Soms trillen die figuren, soms lijken ze wat versluierd. De constructies vervagen steeds weer om plaats te maken voor volgende figuren en bouwwerken. Deze architecturale choreografie wordt muzikaal ondersteund door elektronische geluiden die wonderwel bij het geheel blijken te passen.

Voor de vervaardiging van deze film maakte de Oostenrijkse kunstenaar Manuel Knapp gebruik van software die gewoonlijk door architecten wordt gebruikt. Als inspiratiebron gold naast het Duitse expressionisme de Italiaanse beeldend kunstenaar Giovanni Piranesi. Die laatste invloed is wat makkelijker te traceren dan de eerste. Piranesi maakte halverwege 18e eeuw een serie etsen genaamd Carceri (gevangenissen). Net als ‘Visibility of Interim’ bestaat die serie uit ingewikkelde en kolossale bouwkundige constructies, waarin je als kijker flink kunt verdwalen. Wel zijn de etsen van Piranesi veel concreter dan de enigszins abstracte bouwsels van Knapp.

De Oostenrijkse kunstenaar maakt het de kijker hoe dan ook niet makkelijk met dit filmisch museumwerkje. Gewend als hij is aan een duidelijk richtpunt, ziet de kijker zich geconfronteerd met lijnen die zich uiterst traag bewegen maar die daarbij over het volledige beeldscherm zijn verspreid. Hierdoor zijn de ontwikkelingen telkens maar gedeeltelijk te volgen. Bovendien blijven de herkenbare vormen maar enige seconden in beeld, om dan weer plaats te maken voor nieuwe constructies.

Wat de kijker uiteindelijk te doen staat, is zich verliezen in dit ingenieuze spel van constructie en afbraak. Wie zijn verstand heeft uitgeschakeld en zich overgeeft aan de beelden, zal merken dat ‘Visibility of Interim’ in staat is een meditatieve stemming op te roepen waarin associaties even onontkoombaar zijn als de bewegingen op het scherm. Dat houdt wel in dat deze film voor de een het toppunt van verveling zal zijn en voor de ander een veertien minuten durende creatieve trip.

Henny Wouters