Wait Until Dark (1967)

Regie: Terence Young | 110 minuten | drama, thriller, misdaad | Acteurs: Audrey Hepburn, Alan Arkin, Richard Crenna, Efrem Zimbalist jr., Jack Weston, Samantha Jones, Julie Herrod

‘Wait Until Dark’ is gebaseerd op een toneelstuk van Frederick Knott. Terence Young weet de beperking van de eenheid van plaats om te zetten in een voordeel. De kijker verplaatst zich in de blinde Susy die gevangen is in haar eigen huis. We voelen vooral met Susy mee, omdat de listen van Roat en zijn handlangers inspelen op haar blindheid. Ze wordt meer en meer in het nauw gedreven en de ontsnappingsmogelijkheden, die mensen en dingen waarvan zij afhankelijk is, vallen op het juiste moment weg; haar man, de telefoon en de vermeende dood van één van de misdadigers.

‘Wait Until Dark’ heeft veel weg van een Hitchcock. Maar het is beter; de relaties tussen de personages zijn verder uitgediept en de personages zelf hebben complexere karakters. Richard Crenna speelt een charmante crimineel die aangetrokken is tot zijn gastvrouw en Roat is meer dan alleen het prototype van een slechterik. Carlino blijft een wat vlakke figuur, wat wel weer goed past bij zijn (bij)rol. Aan de ene kant lijkt deze thriller de spot te drijven met een aantal clichés; de Italiaanse boef, de psychopathische moordenaar, de charmante bedrieger. Maar doordat elke rol zo serieus wordt genomen en de acteurs allemaal volharden in hun rol, wordt het een geloofwaardig geheel. In het begin is een aantal gebeurtenissen allicht wat voorspelbaar, maar juist daardoor is het contrast met de spannende scènes des te groter.

De relatie met het buurmeisje Gloria doet vermoeden dat er veel meer heeft plaats gevonden vóór het moment waarop de film begint. Je voelt dat je zomaar midden in een verhaal bent gestapt en dat er meer aan de hand is dan wordt getoond. Mogelijk spelen de relatieproblemen die Hepburn met de producer en haar toenmalige partner Mel Ferrer had hier een rol. Maar als een actrice haar emoties op zon professionele manier weet in te zetten, heeft ze de nominatie voor een Oscar meer dan verdiend.

De kijker kan zich goed identificeren met de hoofdpersoon, behalve wanneer zij zich door haar man laat aansporen om “s werelds kampioen blinde vrouw te worden. De rol van blinde vrouw speelt Audrey Hepburn met overtuiging. Weliswaar draagt zij speciale lenzen om de levendigheid uit haar ogen te halen, maar haar kracht zit in de manier waarop zij voortdurend haar blik op oneindig heeft en de manier waarop zij zich beweegt. In haar vertolking maakt ze Susy tot een kwetsbare en weerbare vrouw in één.

Een paar vergeeflijke ongeloofwaardigheden. Als de jonge Roat de trap afloopt herkent Susy het kraken van één van zijn schoenen en weet daardoor dat hij één en dezelfde is als de oude Roat. Voor de kijker heeft hij zich in beide gevallen vermomd, wat voor haar natuurlijk niet nodig is. Weliswaar verdraait hij zijn stem wat in elke rol, maar als ze die krakende schoen herkent, waarom dan ook niet zijn stem. Verder is Susy pas op latere leeftijd blind geworden. In dat geval zou ze eigenlijk meer de neiging hebben om in de richting te kijken van degene die praat en niet haar hoofd en ogen gericht houden op dezelfde plek. Feit blijft dat het op de kijker wel het gewenste effect heeft.

Young maakt in ‘Wait Until Dark’ gebruik van een uitgekiende timing. Dit gecombineerd met de acteertalenten van de spelers voert de spanning op tot een geweldige climax.

Marieke Hoks

Waardering: 4.5