Walk All Over Me (2007)
Regie: Robert Cuffley | 98 minuten | drama, thriller, erotiek, komedie | Acteurs: Leelee Sobieski, Tricia Helfer, Lothaire Bluteau, Jacob Tierney, Michael Eklund, Michael Adamthwaite, Ross McMillan, Sarah Constible, Mike Bell, Nick Ouellette, Blake Taylor
De tijd dat SM alleen door perverselingen en weirdo’s werd “beoefend” en het een taboe was om hier alleen al over te praten, lijkt voorgoed achter ons te liggen. Kama Sutra-beurzen worden steeds populairder en openlijk bezocht door mensen van alle “klassen” en leeftijden, en vibrators en allerhande seksspeeltjes zijn volop en overal verkrijgbaar, zelfs in de supermarkt. Dus wellicht dat de behandeling van deze bezigheid in films tegenwoordig wat minder controversieel of prikkelend is dan een jaar of tien, twintig geleden. In 1980 kreeg Isabelle Huppert al met onderdanige seksklanten met vreemde wensen te maken in Godard’s ‘Sauve qui peut (la vie)’. In 1992 maakte Ryu Murakami een soort seksueel getinte ‘Alice in Wonderland’, waarin het “onschuldige” hoofdpersonage haar eerste stappen zette in een gewelddadige en seksueel “alternatieve” wereld. En in 2002 was er Steven Shainbergs gedurfde ‘Secretary’, wat in feite een liefdesverhaal was tussen twee gelijke, sadomasochistische zielen en in zekere zin voor acceptatie pleitte voor mensen met andere voorkeuren. Hoewel deze film humoristische elementen, had, was het toch vooral een romantisch drama.
In ‘Walk All Over Me’ is de SM-context onderdeel van een komische, donkere thriller. De personages zijn maf genoeg en competent geacteerd, wat wel degelijk zorgt voor grappige momenten, maar de film mist te weinig ontwikkeling en samenhang om het een succes te laten zijn. ‘Walk All Over Me’ is goed gecast, met de onschuldig ogende Leelee Sobieski als perfect hoofdpersonage om de kijker kennis te laten maken met de – voor Alberta – vreemde wereld van SM. Tricia Helfer, bekend van de serie “Battlestar Galactica”, is lekker pittig en, in eerste instantie, onverschillig als Celene, de (ex-)babysitter van Alberta. De SM-achtergrond biedt een mooi excuus om haar in de prikkelendste fetish-outfits en rollenspelkostuums te laten rondlopen, iets waar ze nauwelijks uitleg over geeft wanneer Alberta haar op de dag van haar bezoek in een kinky latex-outfit aantreft met een man in harnas op zijn knieën. Ze doet alsof het de normaalste zaak van de wereld is, wat zo zijn charme, en humor heeft. Natuurlijk gaat Alberta stiekem enkele kleren van Celene uitproberen en komt ze zelf ook in de vreemde en, zo blijkt in dit geval, gevaarlijke wereld van SM terecht. De leukste scènes in de film vinden plaats wanneer ze een afspraak maakt met een non-intimiderende (potentiële) klant van Celene, waarbij ze zich voordoet als haar ex-babysitter. Ze ontmoet hem in een winkelcentrum en is aanvankelijk erg timide voor een meesteres. Totdat ze langzaamaan de smaak te pakken krijgt en er een glimlachje op haar gezicht verschijnt wanneer ze de man opdraagt een milkshake voor haar te halen en hem een halsband om zijn nek doet, die hij gewillig ontvangt. Deze ongemakkelijke balans tussen dominant en verlegen is aandoenlijk, maar het is een nuance die later plaatsmaakt voor slapstick en een warrig misdaadverhaaltje.
Het is de bedoeling dat Alberta steeds dominanter wordt, maar Sobieski weet de film niet goed op haar schouders te nemen, onder andere door de wat onevenwichtige verhaallijn(en) en tonen, die van humor, naar spanning, en licht drama zou moeten gaan, maar waarbij vaak geen enkel element echt goed uitgebuit wordt. De domme criminelen hebben wat meer karakter en kleur dan normaal gesproken het geval is in dit soort films, maar de humor is slechts wisselend succesvol en er is ook niet genoeg spanning aanwezig om de kijker te kunnen blijven boeien. De film is door de originele plot en leuke vertolkingen meestal interessant in onafhankelijke scènes maar is helaas wat te chaotisch en onsamenhangend om een aanbeveling te verdienen.
Bart Rietvink